In de natuurkunde is het fenomeen bekend: een trillend voorwerp kan zijn trilling overzetten naar een ander voorwerp. Wanneer dat ander voorwerp begint te trillen in het zelfde ritme als de trillingen van het eerste voorwerp, heet dat ‘resonantie’.

Zo weerklonk ook de brief van de meer dan 1000 academici, als een resonantie van de eerdere rectoren reactie.

Dehumanisering

In die academische brief schrijft onder andere professor Ohanir Agirdag dat in iedere vorm van ‘dehumaniserende‘ labels een gevaar schuilt. Hij bedoelt een vertroebeling van de geesten, een opdelen van mensen in labels en categorieën. Bedoelt hij ook: de ene mens is ondergeschikt en minder waard dan de andere? ‘Elke beweging in de richting van ontmenselijking moet gestopt worden, stante pede’.

Academici, journalisten, politici bereikten al langer de Jaren des Onderscheids, waarin met enige omzichtigheid omgesprongen wordt met zwaar beladen termen als ontmenselijking, ‘dehumanisering’. Doorbraak-medewerker Philippe Clerick gaf in zijn bijdrage reeds aan dat het gebruik van deze term niet echt steunt op sterke argumenten: concrete voorbeelden zijn er nauwelijks.

Anti-Verlichting

De ware ontmenselijking zit voornamelijk in het voortdurend vergoelijken en minimaliseren van een gewelddadige veroveringsideologie. De échte ontmenselijking vind je in de dagelijkse aanvaarding van een anti-verlichting, zoals die structureel en inherent vervat zit in een religie die zich ‘islam’ noemt, vertaald: ‘onderwerping’: de ene mens is ondergeschikt en minder waard dan de andere? Onderdrukking, discriminatie, segregatie, homofobie, jodenhaat zijn er andere karakteristieken van.

De echt concrete dehumanisering ziet elke toevallige voorbijganger in verpauperde wijken als de resultaten van het ‘Open-Grenzen-Beleid’: die jonge Nigeriaanse meisjes van 14 jaar bijvoorbeeld, die zich in het St-Joost-ten-Node van PS-burgemeester Kir (gedwongen) prostitueren voor vijf euro. Ik hoor hier van academici, rectoren, senior writers, journalisten.. nauwelijks medeleven, laat staan heilige verontwaardiging.

Boos op links

De Duits-Egyptische schrijver Hamed Abdel-Samad publiceerde vorig jaar reeds een woedend artikel over de ware aard van het islamo-fascisme: ‘in plaats van de werkelijke oorzaken van het islam-geweld aan te pakken, spreken naïeve journalisten en seniele politici liever van islamofobie‘. Al jaren verdedigt hij een ‘islam-light’ waarin sharia, jihad, sekse-segregatie en ‘bekeerzucht’ geweerd worden.

Ook de Berlijnse moslima Seyran Ates is boos op links. Zij is de oprichtster van een liberale moskee, waar vrouwen voorgaan in het gebed, waar holebi’s welkom zijn en waar de Koran vertaald wordt naar de 21ste eeuw. Zij pleit voor een progressieve, pluralistische islam, met gelijkheid tussen man en vrouw en die wél verenigbaar is met onze democratie. Het is dan ook veelzeggend dat zij – ondanks haar religie van de vrede – reeds 12 jaar lang dagelijkse politiebescherming moet krijgen… De doodzonde die haar verweten wordt, is het pleiten voor een ‘moderne islam’ die past in deze tijdsgeest.

Met een hoofddoek zijn woorden verder overbodig, zegt Ates: een ‘hoofddoek dragen is tonen dat je gender-apartheid aanvaardt.
(Soera Vers 92: ‘de mannen zijn boven de vrouwen verheven, want god heeft de een boven de ander verkozen’.) Dat is helaas nog niet doorgedrongen bij VRT televisie-presentator Bart Schols en zijn redactie van ‘De Afspraak’. Iemand als Yasmien Naciri wordt door hen wel vaker opgevoerd als een rolmodel-met-hoofddoek, ondanks haar ‘dehumaniserende’, fundamentalistische en regressieve opvattingen over ‘seksualiteit’ en ‘vrouw-zijn’, ondanks haar stilzwijgende goedkeuring van de ongelijkheid, onderdrukking en sekse-segregatie.

Forum voor Fundamentalisme?

Waarom de VRT als Vlaamse, gesubsidieerde staatszender, moslims en hun religieus fascisme, onderdrukking en ongelijkheid M/V, zo eigen aan islam, een forum blijft geven is wellicht een vraag voor Vlaams Minister voor Cultuur en Media, Sven Gatz.

Waarom komen academici, journalisten, politici niet op voor onze democratische principes? Voor gelijkwaardigheid bijvoorbeeld en tégen discriminatie en gender-apartheid?

Ohanir Agirdag

De academische resonantie