Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld — en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wat doet een CD&V-politicus in een reality-programma van VRT?

(Aan de openbare omroep, die begon aan een tweede seizoen van ‘Het Gezin‘ — een realityreeks die ‘doodnormale’ huishoudens volgt. Eén van de opgevoerde gezinnen is dat van Orry Van de Wauwer, Vlaams volksvertegenwoordiger voor CD&V. Van de Wauwer is de enige politicus in het programma en krijgt dus onbetaalbare reclame cadeau. Misschien was deze Van de Wauwer te mooi om te laten liggen: holebi, virulente opposant van Bart De Wever in Antwerpen, opvanger van vluchtelingen. De hele poco-bingokaart afgestreept.)

Hoe kunnen Vlamingen Sophie Wilmès ooit aanvaarden als premier?

(Aan de minderheidsregering, die eraan zou denken om de minister van Begroting aan te stellen als premier zodra Charles Michel vertrekt. Sophie Wilmès woont al jaren in Vlaanderen, maar ze kijkt neer op de Vlamingen. In de gemeentepolitiek van Sint-Genesius-Rode heeft ze zich bewezen als een Fransdolle Vlamingenvreter. Vroeger zou dat tenminste eens vermeld zijn geweest in onze kranten — het is geen groot geheim. Nu kikt geen Vlaamse journalist er over.)

Waarom buigt België keer op keer richting Zuid-Europa?

(Aan het KMI, dat gaat samenwerken met Zuid-Europese landen om stormen een naam te geven. België kon zich ook aansluiten bij een Noord-Europese groep met landen zoals Nederland en het Verenigd Koninkrijk. De keuze werd níet gemaakt op basis van wetenschappelijke gronden: ‘Dat is beslist omdat we meerdere talen hebben in België. We hebben minder te maken met het Engels, vandaar‘. Zelfs in de stomste, kleine dingen: La Belgique sera latine ou elle ne sera pas.)

Wie zal dat betalen, wie heeft zo veel geld?

(Aan minister-president Rudi Vervoort, die een plan heeft om de Brusselse beloftes te financieren: ‘Er bestaat een marge om de schuld te verhogen.’ De Brusselse schuld telt mee voor de collectieve schuld en belast dus mee de Vlamingen. Bovendien is de kans groot dat de factuur vroeg of laat toch weer bij Vlaanderen terecht komt. Het probleem is niet dat de Brusselaars eigen beleid willen voeren: het probleem is dat ze er niet voor willen betalen.)

Hebt u zichzelf ooit betrapt op racistische gevoelens?

(Aan Rachida Lamrabet, die vorige week ‘De vragen van Proust‘ mocht beantwoorden in De Morgen. De vraag over de racistische gevoelens duikt bijna elke keer op in de rubriek — maar werd vorige week dus niet voorgelegd. Best jammer, aangezien Lamrabet duidelijk zeer raciaal denkt en een broertje dood heeft aan de ‘witte’ Vlaming.)

Wie van jullie gebruikt eau de toilette van Dior?

(Aan al wie verontwaardigd was om een reclamespot van Dior, omdat er symboliek van indianenstammen werd gebruikt. Dior werkte voor dat korte spotje samen met Native American consultants, kunstenaars, schrijvers, dansers en met de non-profit Americans for Indian Opportunity, maar dat mocht allemaal niet baten: het was ‘racisme’ en ‘cultural appropiation‘ en dus moest de spot al snel offline. Hoeveel van die critici hebben zelf Indiaans bloed in hun aderen? Hoeveel behoren er tot het doelpubiek van Dior? Wie heeft al die beslissingsmacht gegeven aan een hysterisch clubje op het internet?)

Hoe gezond is de klimaatkruistocht voor Greta Thunberg?

(Aan journaliste Sara Vandekerckhove, die Thunberg huldigt in De Morgen: ‘naast een inspirerende klimaatactivist ook een rolmodel voor mensen met autisme‘. Wie vraagtekens plaatst bij haar gezondheidstoestand is natuurlijk een zure trol. Terwijl het toch legitiem is om bezorgd te zijn om een kind met een ernstige ontwikkelingsstoornis dat voortdurend wordt blootgesteld aan massale persaandacht. Moeten we echt wachten tot het meisje bezwijkt?)

Welke maatschappelijke functie vervult het middenveld nog?

(Aan de middenveldorganisaties die al bij voorbaat jammeren over eventuele besparingen op hun rijkelijke subsidies. Er zijn nog altijd veel middenveldorganisaties die fantastisch werk doen, maar er zijn ook steeds meer activistische clubjes die alleen maar geld willen van de belastingbetaler om vervolgens te ageren tegen die belastingbetaler. Vlaanderen moet de geldkraan opendraaien en vervolgens opflikkeren. Veel van deze clubjes zijn alleen maar bezig met polarisering, een (extreem-)linkse agenda en een eigen personeelspolitiek met steeds meer luizenbaantjes (alleen al bij het Minderhedenforum werken nu 25 mensen). Ze lijken op politieke partijen, maar dan zonder het lef om op te komen bij de verkiezingen.)

Hoe lang zijn de tenen in de Reyerslaan?

(Aan de VRT-manager die een TV-recensie van Kris Hoflack las op Doorbraak en prompt naar zijn telefoon greep om te klagen bij de voorzitter van het Vlaams Parlement — de baas van Hoflack. Bij de openbare omroep ergeren ze zich aan politici die boos bellen als de VRT-berichtgeving hen niet aanstaat. Maar zelf grijpen ze ook meteen naar intimidatie als iemand eens milde kritiek uit op hen.)

Waar kan Johan Sanctorum nog terecht, als het niet op Doorbraak is?

(Aan onze eigen hoofdredacteur, die onder druk van weldenkend twitter een stukje van Johan Sanctorum offline haalde. Zo plooit Doorbraak onder druk van (hoofdzakelijk) mensen die Doorbraak niet lezen — die Doorbraak in veel gevallen zelfs haten. Deze bloedhonden weten nu dat hun hysterie beloond wordt: zij zullen in de toekomst nog vaker de klopjacht inzetten. Deze Vergeten Vragen-rubriek drijft op diepe teleurstelling in de traditionele media: vorige week waren wij even teleurgesteld in onszelf.)

Wie creëert onze welvaart en houdt de boel draaiende?

(Aan auteur Rutger Bregman, die zich graag kwaad maakt: ‘Alles waar we trots op zijn, danken we aan mensen die zich boos maakten‘. Bregman is het type progressief dat zich graag ‘staatsgevaarlijk’ waant als hij op café applaus oogst met praatjes over ongelijkheid en racisme. In werkelijkheid danken we onze welvaart en vooruitgang doorgaans aan bedaarde burgermannetjes, die niet te veel complimenten maken maar wel bergen werk verzetten. Ook revoluties worden gedragen door leraars, kruideniers en pastoors. Salonrevolutionairen staan slechts in voor de analyses achteraf.)

Waarom is de EU zo onwrikbaar over brexit?

(Aan de Eurocraten die verlekkerd kijken hoe de brexit-discussies in het Verenigd Koninkrijk helemaal uit de hand lopen. Journalisten hebben alleen oog voor het (toegegeven: erg theatrale) schouwspel in Westminster, maar benoemen nooit eens dat de Europese Unie veel belang heeft bij een brexit die faliekant verkeerd afloopt. Een succesvolle brexit is immers dé nachtmerrie voor de EU-elites die ons al jaren voorhouden dat alleen een Europese superstaat onze belangen kan behartigen.)

Hoeveel Mugabe’s zijn er geweest?

(Aan iedereen die wijlen Robert Mugabe terecht beschreven heeft als de bevrijder die beul werd. Je krijgt de indruk dat Mugabe een uitzondering is, maar eigenlijk is hij de regel. Bijna alle nationale bevrijdingsbewegingen in Afrika bleken de voorbije decennia corrupter dan de koloniale regimes die ze verdreven hebben. Dit moet dringend benoemd worden in al die necrologieën van Afrikaanse dictators: geen enkele beweging is moreel gezien zo bankroet als de dekolonisatiebeweging.)

Hoe arm moeten we allemaal worden om ‘duurzaam’ te zijn?

(Aan actrice Reinhilde Decleir, die als één van de ‘grootouders voor het klimaat‘ pleit voor een andere manier van leven: ‘Er wordt vaak gekakt op mensen in armoede — maar zij zijn wel de kleinste vervuilers. Ze hébben niks. (…) We zouden jaloers moeten zijn op hun kleine ecologische voetafdruk‘. In naam van het klimaat gaan we nu dus bittere armoe verheerlijken. Binnenkort moeten we nog jaloers zijn op de doden — die vervuilen helemaal niet meer.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Reinhilde Decleir

Vergeten vragen van de voorbije week (63)

Wie is de Mol?