We mogen nooit op onze lauweren rusten. We mogen er nooit van uit gaan dat vrouwenrechten na die lange strijd, eindelijk verworven, gebetonneerd zijn in onze samenleving, alsof het voor altijd zo zal zijn.

Peking

De verregaande emancipatie van de vrouw werd aangenomen en bekrachtigd op de Bevolkingstop van 1994 in Caïro en het jaar daarna op de VN-vrouwentop in Peking. Al die jaren was het – blijkbaar – een doorn in het oog van het Vaticaan en moslimlanden: een godsdienstige, (on)heilige alliantie als het ware.

New York

Van 11 tot 22 maart 2019 kwam de Commissie Status van de Vrouw (CSW) voor de 63ste keer samen in New York. ‘Het hoofdthema van de zitting is: sociale bescherming, toegang tot publieke dienstverlening en duurzame infrastructuur voor gendergelijkheid en empowerment van vrouwen en meisjes.’ Tot zover de officiële mededeling. Binnen deze thema’s is genderongelijkheid meer dan ooit aanwezig.

In werkelijkheid discussieerde men enkele dagen over de positie van meisjes en vrouwen. Het benadrukken van christelijke, conservatieve waarden wakkert het verzet aan tegen haast verworven rechten: abortus, voorhuwelijkse seks, homorechten, voorbehoedsmiddelen… Het conservatief en preuts Amerika weet zich als vanzelfsprekend verzekerd van steun van moslimlanden als Saudi-Arabië en Maleisië, die verheugd in de handjes klappen en – tegelijkertijd, hoe kan het anders – het Vaticaan. Samen één strijd!

Jemen

Een land als Jemen staat in het rapport over de ‘Gender kloof’ (‘Global Gender Gap Report‘ — World Economic Forum) als laatste gerangschikt. Gendergelijkheid en vrouwenrechten zijn woorden die ze er nog moeten uitvinden, laat staan dat ze ze in daden omzetten. Ronduit verbijsterend dus dat zij mee de strijd voeren tegen vrouwenrechten. Dat zelfde Jemen werd overigens – bijna als surrealistische grap – verkozen tot vicevoorzitter van de Executive Board van de UN Women (de VN-afdeling die zich bezig houdt met gendergelijkheid en vrouwenemancipatie).

Dat land gaat nu dus waken over internationale vrouwenrechten en -belangen. Als vrouw mag je dan sceptisch staan wanneer het gaat over de geloofwaardigheid van de VN en haar uitgevaardigde resoluties. Ook al roept VN secretaris-generaal Guterres om ter luidst dat hij een ‘proud feminist is’.

Amerika

VN Secretaris-Generaal Guterres

Zo’n negenduizend afgevaardigden van ruim duizend NGO’s (voornamelijk vrouwen) waren in New York en keken met argusogen toe. De positie van vooral de Amerikanen is extreem, zei directeur Sharon Kowalski van de International Women’s Health Coalition. De christelijke, conservatieve Amerikanen spelen een hoofdrol in hun poging om de Verklaring van Peking (1995) te blokkeren. Gendergelijkheid blijkt hen een stap te ver.

Dat botst frontaal met de CSW, die precies in het leven geroepen werd om te waken over de uitvoering van de aanbevelingen van de Vierde Wereldvrouwenconferentie (Peking 1995). Zij presenteerde de vergadering deze ontwerptekst. De goedkeuring ervan liet op zich wachten, maar na veel ‘palaveren’ werd de conclusie op de slotdag aangenomen, zij het zonder consensus met Saudi-Arabië en Bahrein. Beide landen kwamen wel met een verklaring, maar ‘vergaten’ tijdens de officiële procedure om officieel bezwaar aan te tekenen.

Eerste paragrafen van de slotverklaring van de CSW-vergadering

Daarmee herbevestigt de CSW onder andere de Verklaring van Peking, wijst ze discriminatie af, wil men een wettelijk kader uitbouwen om gendergelijkheid te verwezenlijken …

Alert

Het is inmiddels duidelijk. Waakzaamheid blijft in deze tijden geboden: we moeten ons blijven verzetten tegen de aanvallen op vrouwenrechten. Van welke kant ze ook komen. Gelijkwaardigheid M/V moet absoluut zijn. Anno 2019 zou dat een evidentie moeten zijn.

Sharon Kowalski

Vrouwenrechten op de helling