Het wordt meer en meer duidelijk dat het gezamenlijke lenteoffensief van de 31 NAVO-landen tegen Rusland een drama aan het worden is. Onze westerse media blijven mist spuien, maar de niet-westerse wereld ziet de veranderende machtsverhoudingen, en maakt er gebruik van om de Amerikaanse sanctie- en terreurstrategie tegenwind te geven.

De Verenigde Staten bijten zich hardnekkig vast in sancties en terreur, deze keer met de veel sterkere concurrenten Rusland en China. Misschien komt er binnenkort enige zelfreflectie, nu de Amerikaanse diplomaat Antony Blinken contacten tussen China en de Verenigde Staten legde. Maar, hoe het lenteoffensief ook afloopt, de westerse G7 en aanverwanten zijn door hun agressieve niet-diplomatische aanpak niet meer de as waarrond de wereld draait.

Denktank

Volgens het ‘Center for Economic and Policy Research‘ (CEPR), een Amerikaanse denktank, wordt momenteel een kwart van alle landen ter wereld gesanctioneerd en bedreigd door de Verenigde Staten. Dat getal is in de zeventigjarige groei van de VS-dominantie van de wereld stelselmatig toegenomen. De VS hebben nu meer dan 750 bases in veertig landen, en in 2020 ongeveer 173.000 manschappen in 159 landen. Volgens het betrouwbare ‘Pew Research Center’ is dat tegen de wil van de gewone Amerikaan. 75 jaar na de Tweede Wereldoorlog interesseert het de gemiddelde Amerikaan niet, om oorlog te voeren buiten de grenzen. Die gemiddelde Amerikaan heeft dringender problemen.

De bemoeienis van de Verenigde Staten in Oekraïne was een druppel te veel en stootte op een ‘njet’ in het buitenland, met het gekende gevolg. Ondanks de zielige resultaten van hun sanctie- en terreurpolitiek keurt de Biden-administratie nog volop wapenleveringen goed, bovenop de 112 miljard dollar die zij alleen al spendeerden aan deze operatie in 2022. De Bidens, Stoltenbergs, Michels en Von der Leyens van deze wereld willen na het Lenteoffensief een zo gunstig mogelijke positie innemen aan de onderhandelingstafel, waar de Oekraïense buit verdeeld wordt. Hun onwijze visie wordt dagelijks kritiekloos ondersteund door onze media.

Oorlog

Zowel de Russen als de NAVO zijn niet gehaast om deze oorlog snel te beëindigen. Door er een marathon van te maken hoopt de NAVO dat er een regimeverandering in Rusland komt. Rusland langs zijn kant, wil dat het aantal inzetbare Oekraïners beduidend afneemt. Volgens Kolonel Douglas Mc Gregor, wiens militaire analyse tot nu toe klopte, zal één en ander uitdraaien op een splitsing van Oekraïne. De VS dirigeren het westelijk deel, de Russen het oostelijk deel.

Rusland is meer geïnteresseerd in de evolutie in de rest van de wereld. Samen met China vormt het land een kern voor versnelde evolutie. Een heleboel Aziatische, Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse landen springen op hun kar. Zuidoost-Azië met zijn dynamische economie en technologische creativiteit is zeker een enorme aanwinst voor het nieuwe, niet-westerse blok dat zich vormt in een ‘multipolaire’ wereld met China als drijvende kracht, en Rusland, China, Indië, Iran en Saoedi-Arabië in een hoofdrol. Al deze landen gebruiken de geopolitieke explosie die Poetin veroorzaakt heeft. Zij voelen zich gesterkt door de militaire middelen die door Rusland en China, maar ook door ‘ontwikkelingslanden’ zoals Iran, Turkije en Indië razendsnel ontwikkeld worden.

Afkeer

De afkeer voor dat Westen lijkt het cement dat die nieuwe, heterogene groep bijeenhoudt. Die groep wil onafhankelijk zijn van de grillen van het collectieve westerse blok. En ze vertegenwoordigen grotere bevolkingsaantallen en productiecapaciteiten. Allen hebben min of meer te maken (gehad) met sancties van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank, hebben onvoldoende inspraak in de Verenigde Naties, of hadden problemen met militaire NAVO- of VS-interventies.

Een invloedrijke ‘subgroep’ wordt gevormd door de BRICS-landen (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika, red.). Zij werken in augustus een belangrijke bijeenkomst af in Johannesburg. Daar wordt onder andere een betalingsmiddel verwacht, waardoor ze onafhankelijk worden van de dollar (dedollarisatie). (Nog) niet BRICS-landen Uruguay, Bangladesh, de Verenigde Arabische Emiraten, Argentinië, … sluiten aan bij het betalingsmiddel, en een zestigtal landen overwegen het. Deze beweging zal niet omgedraaid worden door de uitslag of vordering van de oorlog in Oekraïne.

Hervorming

BRICS zal ook voorstellen doen om de veiligheidsraad van de Verenigde Naties te hervormen, zodat dat de hegemonie van de westerse landen erin doorbroken wordt. Een belangrijk psychologisch breekpunt was, naast Poetins ‘njet’ tegen NAVO-arrogantie aan de Russische grens, het feit dat de G7 op hun vorige bijeenkomst in Hiroshima als enige doel hadden gesteld om China te kelderen. Een ongelooflijke eindconclusie van de G7+groep (Zelenski was ook uitgenodigd), die daarmee qua imago slecht scoort.

Voeg daaraan toe het bevriezen van 300 miljard dollar Russische buitenlandse reserves in westerse banken. Dat is monetaire oorlogvoering. Als andere landen in de wereld éénmaal zien dat je geld en goederen steelt, dan ben je een onbetrouwbare handelspartner. Die landen beseffen dat zij het volgende slachtoffer kunnen zijn. De VS bedreigen bijna veertig landen, met economische sancties. Niemand kon met succes reageren, totdat Poetin een ‘njet’ uitsprak, waarna ‘dedollarisatie’ en een eigen bank een duw in de rug kregen. Saoedi-Arabië, Iran, Syrië, en tientallen andere landen aan één tafel krijgen leek vóór de Oekraïnerevolutie onmogelijk, nu is het een door Rusland bedongen feit.

Wereldeconomie

Ondertussen groeit het aantal dedollarisatie-landen tot ruim over de honderd. Waarschijnlijk zijn daar een hoop landen bij die weinig hefboom hebben om de wereldeconomie te beïnvloeden, maar die heb je ook pakweg in de Eurozone. De kleineren willen gewoon niet genegeerd worden. En er zitten genoeg reuzen tussen die sterk groeien.

De Verenigde Staten en Europa zijn niet meer de enigen die superwapens kunnen ontwikkelen, superchips produceren, satellieten hebben om communicatie, herkenning en sturing van wapens uit te voeren. China, Rusland, Indië, Iran, Turkije en Noord-Korea kunnen een kleurrijk allegaartje zijn. Ze vinden mekaar via een gemeenschappelijke vijand en/of complementaire vaardigheden.

Hoeveel wapentuig, soldaten en burgers er nog moeten weggegooid worden lijkt niet belangrijk. Ook al sneuvelen alle Oekraïners, en al valt Rusland aan diggelen, we staan voor een nieuw tijdperk waarin iedereen wil gerespecteerd worden en gekend zijn. Hopelijk groeit er iets positiefs uit die puinhoop.

Stoltenberg

Op naar 100 jaar NAVO?

NAVO-sancties krijgen wereldwijde tegenwind