Er lijkt internationaal meer afkeuring te bestaan over hoe president Macron de huidige golf van terrorisme wil aanpakken, dan over die islamistische gruweldaden zelf.

Stokebrand Erdoğan

Meteen maar even de meest krankzinnige reactie: de vorige premier van Maleisië, gecertificeerd jodenhater Mahathir Mohamad, verklaarde dat moslims ‘nu het recht hebben miljoenen Fransen te vermoorden’. Andere islamitische leiders als Imran Khan van Pakistan en Ayatollah Khamenei van Iran bekritiseerden Frankrijk en zijn president in minder brute termen. Maar hun woorden logen er evenmin om. En uiteraard liet Recep Erdoğan van Turkije meer dan eens van zich horen. Zoals steeds in de hem eigen puberale taal: president Macron zou geestelijk gestoord zijn, enzovoort. Erdoğan grijpt elke gelegenheid aan zich op te werpen als beschermheer van alle moslims.

De Turkse president stookt nota bene als geen ander eigenhandig het vuur op in Frankrijk en elders in Europa. Met name door extremistische groepen als de Grijze Wolven en de Moslimbroederschap volop te steunen. De Grijze Wolven gingen onlangs nog unverfroren de straat op om Armeniërs te molesteren — waarvan er veel in Frankrijk wonen. De Moslimbroederschap opereert liever onder dekmantels. Bijvoorbeeld het zogeheten Franse Comité tegen Islamofobie (CCIF). Dat Comité straft de minste kritiek op de islam af door iedereen voor de rechter te slepen en alles islamofobie te noemen. Een term die de Moslimbroederschap eind vorige eeuw zelf in Frankrijk heeft geïntroduceerd. Het CCIF bezondigt zich daarnaast onophoudelijk aan opruiende taal en antirepublikeinse activiteiten. De belangrijkste reden dat Macron het nu wil opheffen. Een schop tegen het zere been van Erdoğan.

Islamistische propaganda in westerse media

Van deze islamitische leiders verwacht je niet anders. Maar het is treurig dat verschillende internationale en vooral Amerikaanse media niet veel anders reageren. Misschien laten ze te veel het oor hangen naar de in de Verenigde Staten zeer actieve islamistische propagandakanalen? Zoals de aan Hamas gelieerde CAIR: de Council on American-Islamic Relations. Of zijn ze ten prooi aan de vooral in Angelsaksische landen hysterische angst om voor racist of ‘islamofoob’ te worden uitgemaakt?

Liever dan het islamistische geweld in Frankrijk zonder meer te veroordelen, lijken deze media één lijn te willen trekken met de vijanden van het vrije woord. Met als ergerlijk detail dat ze weigeren de ‘s’ in islamistisch te zien. Waar president Macron spreekt over islamistische terreur en islamistisch separatisme, maken Amerikaanse media daar vaak ‘islamitisch’ van. Deze subtiele verdraaiing van zijn woorden maakt van het Franse staatshoofd al snel een soort kruisridder tegen de islam. En dat is exact wat Erdoğan en andere islamistische leiders graag zien.

Voor wie het nog niet wist: een islamist is iemand die de politieke islam aanhangt, en respect voor islamitische zeden en normen wil afdwingen in de westerse samenleving, ook al zijn die in strijd met westerse waarden of wetten. Zo nodig met geweld, maar meestal hoeft dat niet eens. Hun doel is de islamitische (zonder ‘s’) gemeenschap af te zonderen van de westerse samenleving in ‘islamitische getto’s’, zoals geestelijk leider Yusuf al-Qaradawi van de Moslimbroederschap dat noemt. Wat hij absoluut niet wil, is dat moslims integreren in westerse samenlevingen. ‘Dan lossen we op als zout in water,’ waarschuwde hij.

Kalifaat in Europa

Over het uiteindelijke plan om in heel Europa een kalifaat te vestigen — niet met geweld, maar via bevolkingsgroei — wond hij evenmin doekjes. Daarin wordt hij trouw gevolgd door een vroegere directeur van het Comité tegen Islamofobie: Marwan Muhamed. Die is bij veel Fransen bekend van de uitspraak ‘niemand kan ons moslims verbieden van een islamitisch Frankrijk te dromen’.

Overigens werd al-Qaradawi in 2018 in zijn geboorteland Egypte tot levenslang veroordeeld. Dit omdat hij de bloedige onlusten van 2015 deels veroorzaakt zou hebben. Ook riep hij moslims bijvoorbeeld op vooral zwangere Israëlische vrouwen en hun ongeboren kinderen te vermoorden. De meeste westerse landen mag hij niet in. Maar gelukkig voor hem zit hij hoog en droog in Qatar. Klaar voor het WK van 2022. De politiek-correcte goegemeente in Frankrijk heeft vaak de neiging de oorzaak van radicalisering en terrorisme te zoeken in het feit dat veel moslims op een kluitje in de banlieues wonen. Misschien kan men beter eens een boek van al-Qaradawi lezen.

Islamistische dreiging

In ieder geval lijkt president Macron het roer radicaal te hebben omgegooid. Eerst maakte hij zoals andere westerse leiders nog onderscheid tussen ‘vreedzame’ en gewelddadige islamisten. Nu ziet hij de islamistische beweging als één geheel en als een ernstige bedreiging van de Franse republiek.

Hij lijkt gelijk te hebben met zijn aanpak van islamistisch separatisme. Bijvoorbeeld door de voorgenomen sluiting van crypto-islamistische organisaties en radicale moskeeën. Maar zodra islamisten zich bedreigd voelen, gebruiken ze de hele moslimbevolking als menselijk schild. Met uit het buitenland gefinancierde moskeeën, Koranscholen, quasi-onschuldige liefdadige organisaties, enzovoort, hebben ze een stevig fundament gelegd in de moslimgemeenschap. Nu pretenderen ze alle moslims te vertegenwoordigen. En dat maakt een aanval op hen een aanval op de islam. Verbluffend veel media en politici lijken nauwelijks te beseffen hoe ze daarmee om de tuin worden geleid. Zoals de bekende Algerijnse schrijver Boualem Sansal het uitdrukte: Frankrijk heeft geen idee met wie het te maken heeft.

Vrijheid van meningsuiting

Als volleerde judoka’s gebruiken islamisten westerse gevoeligheden en waarden tegen het Westen zelf. Ze hebben veel niet-moslims zo ver gekregen dat ze ‘islamofobie’ als één van de ergste dingen beschouwen om van beschuldigd te worden: in dezelfde categorie als racisme. Nu president Macron islamistische organisaties in het vizier heeft om hun opruiende en anti-republikeinse taal, noemen ze dat ‘aantasting van de vrijheid van meningsuiting’ en islamofobie. Het CCIF citeerde bijvoorbeeld in een advertentie tweemaal de president: ‘…islamistisch terrorisme is gericht tegen onze vrijheid van meningsuiting’. En ‘ik sta niemand toe te beweren dat de Franse staat racisme tegen moslims cultiveert’. Dat noemt het Comité dan ‘liberté d’expression à geometrie variable’, rekbare vrijheid van meningsuiting. De president bedoelt natuurlijk dat niemand bevolkingsgroepen tegen de staat mag opzetten.

En dat is exact wat het CCIF doet: moslims wijsmaken dat zowel de staat als de niet-moslims ze stigmatiseren en discrimineren. En dat de staat racistisch is. Daarmee wil het haat en verdeeldheid zaaien, en dat is bij wet verboden in Frankrijk.

Laïcité of opgelegd atheïsme?

Opvallend vaak wordt het terrorisme in de media en elders geweten aan de Franse laïcité. Vaak vertaald met secularisme, maar dat klopt niet. Nog minder juist is de uitleg die zowel eerdergenoemde Angelsaksische media als de islamisten van de wereld aan het begrip geven. Namelijk door de staat opgelegd atheïsme, in het bijzonder gericht tegen de islam.

Nadat president Macron had getweet: ‘de laïcité heeft nog nooit iemand gedood’, plaatste journaliste Alexandra Schwartz van het Amerikaanse opinieblad The New Yorker hem in de categorie Stalin en Mao. Daarmee maakte zij zichzelf tot boegbeeld van het totale en gevaarlijke onbegrip over de laïcité. De laïcité garandeert iedereen vrijheid van religie en zogeheten ‘liberté de conscience’: de vrijheid om te denken wat je wilt. Een kenmerk van de islam is juist dat het deze vrijheid de kop wil indrukken. Door iedere vorm van kritiek of spot af te straffen.

Het doodschieten van joodse schoolkinderen in Frankrijk — of moslimsoldaten in het Franse leger — kan niet in de schoenen worden geschoven van een ‘falend Frans samenlevingsmodel’, of hoe islamisten het willen noemen. Er worden evenveel islamistische aanslagen gepleegd in landen die geen laïcité kennen en waar geen cartoons van Mohammed worden gemaakt. Zeg maar alle landen behalve Frankrijk.

______________

Naschrift: in een interview met de Franse ambassadeur in Nederland tekent dagblad de Telegraaf vandaag op hoe verwerpelijk hij het vindt dat een krant als de New York Times in al haar berichtgeving over aanslagen in Frankrijk de term ‘islamisme’ niet één keer heeft gebezigd.

Yusuf Al-Qaradawi

Frankrijk in islamistische houdgreep?

De cultus van de mensenrechten