Het is een raar fenomeen in deze weinig enthousiasmerende pre-verkiezingsperiode: er staan niet minder dan vier oud-rectoren van Franstalige universiteiten op de lijsten. Ze komen op voor de PS, de MR, Les Engagés, en Ecolo; netjes verdeeld dus over de zogeheten traditionele partijen.

Op zich is het niet buitengewoon: sinds het ontstaan van ons land, hebben een groot aantal professoren en docenten de stap gezet van de academische naar de politieke wereld. Voor hij minister werd was de huidige voorzitter van de PS, Paul Magnette, hoogleraar aan de ULB. Vader en zoon Eyskens waren prof én politicus, minister, premier.

En ook de primi inter pares, de rectoren, speelden een rol. Historicus Hervé Hasquin ging maar in de actieve politiek bij de Franstalige liberalen na het einde van zijn rectormandaat op de ULB. Terwijl Rik Torfs net het omgekeerde deed door als senator van de CD&V ontslag te nemen om de numero uno van de KU Leuven te worden.

Het geval Blondel

Nu gaat het over drie oud-rectoren. Al was van één van hen, Vincent Blondel, al bekend dat hij kandidaat zou zijn terwijl hij nog enkele maanden rector van de UC Louvain moest zijn. Al werd toen nog gedacht dat hij bij de MR ging te vinden zijn. Het werd uiteindelijk Les Engagés…

Zijn beslissing om in Waals-Brabant lijsttrekker te worden voor het Waalse Gewest verplichtte hem wel stante pede het rectoraat te verlaten. Hoewel hij nog had gehoopt samen met zijn Vlaamse vriend Luc Sels gezamenlijke eredoctoraten uit te kunnen reiken in het perspectief van de komende zeshonderdste verjaardag.

De knepen van het vak…

Exit dus Vincent Blondel. Al blijkt die al behoorlijk goed de knepen van het politieke vak te kennen. De truken van de foor; het is een Vlaamse uitdrukking die ik aan een goede vriend uit Kapellen te danken heb.

Niet verwonderlijk overigens. Blondel had als rector van een van de grootste Alma Maters van het land behoorlijk veel contacten in en rond de politieke wereld. Ook al omdat het universitair onderwijs in zeer grote mate afhangt van de Franstalige Gemeenschap. Ook dat heeft er zonder twijfel voor gezorgd dat het politiek beestje er al was vóór de politicus.

Aan onze collega Alice Dive (La Libre Belgique) zei hij: ‘Wat mij motiveert is deze samenleving op een collectieve manier in beweging te krijgen’. Een blauwe politicus zou dat nooit zeggen. Het is woordgebruik dat Les Engagés in de mond bestorven ligt.

De andere oud-rectoren hebben een veel meer uitgesproken profiel. Yvon Englert die kandidaat is voor de PS in Brussel, was als gynaecoloog verbonden aan het Erasmusziekenhuis in Anderlecht. Maar hij is ook al heel lang een belangrijke stem in de ethische debatten. Hij studeerde bij de dokters Peers en Hubinont die sinds de jaren ’70 voor de legalisering van abortus hebben gestreden. Englert, gespecialiseerd in medisch begeleide voortplanting was ook sterk betrokken in het debat over de beperking van de toegang tot de studies geneeskunde.

Bij de MR vinden we de oud-rector van de Brusselse voormalige Facultés Saint-Louis, sinds enkele jaren ook een universiteit. Pierre Jadoul is een jurist en rechtenspecialist die Saint-Louis een almaar grotere rol heeft doen spelen in de Franstalige universitaire wereld. Hij heeft finaal zijn universiteit laten aanhaken bij de UCLouvain, daar waar men niet zo lang geleden dacht dat ze haar lot zou verbinden aan de ULB. Jadoul zal zonder twijfel een zeker aantal Brusselse liberalen kunnen verleiden…

Buitenbeentje

Last but not least viel enkele dagen geleden te vernemen dat niet alleen de ex-traditionele partijen kandidaten gaan opvissen in het hoger onderwijs. Naji Habra, oud-rector van de universiteit van Namen, zal de opvolgerslijst van Ecolo in de federale Naamse kieskring sluiten.

Daar waar de andere kandidaten zich in een zekere Belgische continuïteit plaatsten is Habra een interessant buitenbeentje. Van Syrisch-christelijke afkomst is deze oud-student van Louvain-la-Neuve niet alleen een interessante gesprekspartner over de migratieproblemen maar ook over het huidig conflict tussen Israël en Palestina, wat hij overigens helemaal niet verbindt met antisemitisme of religieus extremisme.

Vier oud-rectoren in een moeilijke want gespannen verkiezingscampagne. Want na 9 juni is in België (en ook in Europa) niets nog zeker. Veel staat op losse schroeven. Misschien kunnen oud-rectoren een verschil maken. En misschien in de politiek een beetje frisse wind laten waaien.

Yvon Englert

Politieke vernieuwing? Vier oud-rectoren…

Charlie Hebdo, vijf jaar later. Is het afgelopen met de vrije meningsuiting?