Oostenrijk haalt rapport over 50.000 vermiste migrantenkinderen onderuit
foto © Wikimedia Commons
Berichten over 50.000 vermiste minderjarige asielzoekers in Europa, lijken sterk overdreven en te kort door de bocht.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOp maandag verschenen in de Vlaamse en internationale media onheilspellende berichten over maar liefst 50.000 alleenstaande minderjarige asielzoekers die vermist zijn in Europa. De realiteit is veel genuanceerder.
Tussen 2021 en 2023 zijn in Europa minstens 51.433 niet-begeleide minderjarige vreemdelingen verdwenen uit asielcentra, beweerde het journalistencollectief ‘Lost in Europe’. Dat wil zeggen dat er de afgelopen drie jaar ongeveer 47 kinderen per dag verdwenen. Vooral in Italië en Oostenrijk waren de cijfers bijzonder zorgwekkend. In beide landen zouden er meer dan 20.000 kinderen verdwenen zijn, ongeveer tien keer meer dan in België. Europees nieuwsmedium Brussels Signal nam contact op met de Oostenrijkse regering, en daar liet men weinig heel van het onderzoek. Een woordvoerder van het ministerie van binnenlandse zaken maakte zich ‘ernstige zorgen’ over de nieuwsberichten, waarbij er weinig ‘afstemming met de realiteit was’.
Registraties
‘Hoewel het stuk van Lost in Europe de significante migratiecluster in Centraal-Europa als gevolg van de Balkanroute erkent, negeert het de specifieke aanpak van migratie in Oostenrijk en Europa. ‘Oostenrijk handhaaft een strikt netwerk van grenscontroles, vluchtelingenregistraties en asielprocedures, wat bijdraagt aan hogere gerapporteerde aantallen. Het stuk zwijgt over de uiteenlopende benaderingen en procedures onder Europese landen, net als over het bestaan van niet-geregistreerde gevallen, wat de betrouwbaarheid van de aantallen ernstig ondermijnt.’
‘Bovendien worden minderjarigen afgeschilderd als ‘onopspoorbaar’ en ‘slachtoffer van criminele organisaties’, wat absoluut niet strookt met onze ervaringen in de realiteit.’
Valse informatie
Enkele voorbeelden: ‘Een aanzienlijk aantal vluchtelingen dat beweert minderjarig en onbegeleid te zijn, verstrekt valse informatie. Na dure en tijdrovende medische tests blijkt meer dan de helft van de geteste personen ouder dan aangegeven. Ze liegen over hun leeftijd om meer sociale voordelen te krijgen en beter behandeld te worden bij gerechtelijke procedures. ‘
‘Daarnaast realiseren veel vluchtelingen die in Oostenrijk aankomen zich niet meteen waar ze precies zijn en vertrekken later gewoon wanneer ze ontdekken ze (nog) niet in Duitsland zijn. Ook dat draagt bij aan de perceptie van vermisten. Vluchtelingen in Oostenrijk hebben de vrijheid om zich binnen het land te verplaatsen, in overeenstemming met de mensenrechten, wat het voor autoriteiten moeilijk maakt om secundaire migratie naar andere EU-landen te controleren.’
‘Veel minderjarigen die Oostenrijk verlaten, verdwijnen niet, maar komen elders binnen de EU weer bovendrijven, zoals in Duitsland, Frankrijk of Engeland, waar ze vervolgens worden geregistreerd via Dublin-consultatieprocedures.’
Geen mensenhandel
Volgens gespecialiseerde onderzoeksteams bij de Oostenrijkse Dienst voor Criminele Inlichtingen is er bovendien geen enkel gerapporteerd geval geweest van een vermiste onbegeleide minderjarige vluchteling die slachtoffer werd van een crimineel netwerk zoals mensenhandel.
‘Berichten, beweringen of theorieën die uitsluitend gebaseerd zijn op oppervlakkige statistieken zijn onverantwoorde versimpelingen van de realiteit,’ besluit het ministerie.
In de originele berichtgeving moest ‘Lost in Europe’ al toegeven dat de cijfers die het had maar een beperkt beeld konden schetsen en de data ‘inconsistent en onvolledig’ waren, waarbij veel landen niet eens data hebben over het aantal vermiste minderjarige asielzoekers.
Carl Deconinck behaalde een master in Politieke Wetenschappen aan de UGent. Hij was actief in de Senaat en het Federaal Parlement. Nadien ging hij aan de slag als journalist en freelance schrijver. Carl heeft een brede interesse in de politiek, met veel aandacht voor Amerikaanse politiek en de culture war.
Honderd prominente figuren in Frankrijk roepen op tot een boycot van het linkse Nieuwe Volksfront vanwege de vele signalen van antisemitisme.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.