Ali Rizvi: atheïstische moslim of islamitische atheïst?

Met zijn boek De atheïstische moslim, de weg van geloof naar rede, verschenen in het Engels, Frans, Nederlands en een paar andere talen, schiet Ali Rizvi in de roos. Vanuit atheïstisch/vrijzinnig standpunt wordt de islamitische godsdienst gesloopt.

Ali Rizvi (jaargang 1975) groeide op in Libië, Saoedi-Arabië en Pakistan uit Pakistaanse islamitische middenklasse ouders van sjiietische obediëntie, belandde in Canada en uiteindelijk in de Verenigde Staten, waar hij nu nog steeds woont en werkt. Hij schrijft vaak voor de Huffington Post en was meer dan eens te gast bij CNN.

Islamhervormers

Er lopen wel meer “moderne” islamhervormers rond in de westerse wereld (de ene al wat geloofwaardiger dan de andere), maar Rizvi gaat nog een stapje verder en hervormt op zijn manier de islam, dat wil zeggen vanuit atheïstisch standpunt. Geen “islam light” zoals bij pakweg Rachid Benzine (auteur van onder meer Les nouveaux penseurs de l’islam), ook geen fake hervorming zoals bij pakweg Gentenaar Khalid Benhaddou (auteur van onder meer Is dit nu de islam, en blijkbaar ook lieveling van de Vlaamse regering) maar een radicaal in vraag stellen van de basiselementen waarop het islamitische geloof steunt.

De islamkritische lezer komt dan ook goed aan zijn of haar trekken in dit boek, dankzij de vele originele en verrassende invalshoeken waarop zijn genuanceerde islamkritiek is gebaseerd. Maar ook de lezer op zoek naar info over de islam heeft baat bij dit boek, want alvorens de islam met kennis van zaken te kunnen deconstrueren, moet je die religie natuurlijk wel eerst goed kennen (wat vaak een probleem is bij de islamkritici uit de extreem-rechtse hoek).

Marge voor discussie

Indien er ooit een echte islamhervorming zal komen, dan zal die ontstaan in het westen, schreef feministe en mensrechtenactivitse Ayaan Hirsi Ali ooit. En dit komt natuurlijk omdat, ondanks het politiek correcte klimaat dat in Europa en de rest van het westen heerst, er toch nog steeds een zekere marge voor discussie bestaat, terwijl dit in landen waar moslims de meerderheid vormen, totaal uitgesloten is.

Of Ali Rizvi’s publicaties de modale moslim bereiken is lang niet zeker, te vrezen valt dat dit soort schrijfsels circuleert bij een beperkt aantal “verlichte” moslims, en bij niet-moslims die er sowieso al van overtuigd waren dat islam enerzijds en rationalisme en wetenschap anderzijds op gespannen voet staan. Toch hoopt de auteur dat zijn schrijfels ook een impact zullen hebben in de islamitische wereld zelf. We kunnen dat alleen ook maar hopen. Ali Rizvi heeft alvast het voordeel van de duidelijkheid.