Suske en Wiske nummer 353, Het gewiste Wiske, is een ouderwets holderdebolder stripverhaal met enkele oude bekenden uit de 75 jaar lange geschiedenis van de reeks. Voortreffelijk getekend en met een bovengemiddelde amusementswaarde ontgoochelt dit album niet.

In december 1945 verscheen het eerste verhaal in de krant De Nieuwe Standaard — toen de belgicistische concurrent van de flamingante De Standaard. Dat moet uiteraard worden gevierd. De 75ste verjaardag van de stripreeks Suske en Wiske leverde al enkele goede en minder goede stripverhalen op. Na de miskleun van De kwakkelende kwakzalver hield de lezer vervolgens zijn hart vast bij Het gewiste Wiske. Dit album stelt echter niet teleur als onschuldig vermaak voor jong en oud.

Oude bekenden

Voor de gelegenheid haalden scenarist Peter Van Gucht en striptekenaar Luc Morjaeu personages uit de eerste stripalbums nog een keer vanonder het stof. Sus Antigoon, de Zwarte Madam, Kludde, Lange Wapper en Tobias de hond spelen elk een boeiende rol in dit verhaal. Hopelijk doen de auteurs dit niet te vaak, maar dit keer was het resultaat tamelijk geslaagd.

Wat opvalt is dat dit stripalbum bijzonder mooi is getekend. Vooral Lambik (in potsierlijke broek met opgerolde pijpen en basketsloefen) en Sus Antigoon zijn het hele album lang werkelijk prachtig getekend. De Zwarte Madam is helaas veel minder overtuigend getekend en mist de geniale vormgeving die Willy Vandersteen haar gaf. Beter kijken hoe Vandersteen dit deed zou allicht sublieme resultaten opleveren. De moderne Jerom kan evenmin overtuigen en dient de laatste albums steeds meer om zwaktes in het scenario op te lossen. Het Jerom-personage weegt bijna op de reeks. Morjaeu kan heel goed tekenen dat staat buiten kijf. Het volstaat naar de handen van de personages te kijken om dat vast te stellen.

Mager verhaal

Het verhaaltje is trouwens bijzonder mager en lijkt enkel een excuus om enkele bijzonder leuke oude nevenpersonages nog een keer te gebruiken. De Zwarte Madam wil de mensheid uitroeien en Wiske ontdekt dit door haar onverbeterlijke nieuwsgierigheid. Het is altijd een leuk begin als een nieuwsgierige Wiske in een intrige terechtkomt. Daarom tovert de boze heks het geheugen van Wiske weg. De Franstalige versie van de strip kreeg de titel Reset Bobette, wat een betere vondst is dan Het gewiste Wiske. Elke pagina telt meerdere grappen. De meeste grappen zijn echter flauw, maar de toverspreuken zijn dan weer wel grappig.

Los van het magere verhaaltje zit er niettemin vaart in het scenario waardoor het album leest als een trein. Het holderdebolder avontuur krijgt hierdoor toch iets aangenaams. Dat is ook het succes van volkse stripverhalen voor een breed publiek. Geloofwaardigheid hoeft absoluut niet, als het maar spannend en humoristisch blijft. Het lezen van een Suske en Wiske is vooral vermaak.

Door het ritme vallen de zwakkere passages dus best mee omdat snel poëtische passages of sterkere stukjes volgen. Het slot van de plot hangt met haken en ogen aan elkaar en doet een beetje denken aan haastwerk. De nieuwe running gag dat Jerom allergisch voor dieren zou zijn, was de eerste keer al niet grappig. Het gebruik van dergelijke poppenkasthumor doet de reeks Suske en Wiske zeker geen eer aan.

Herlezen

Het gewiste Wiske is ondanks alles een fijn album dat het lezen zeker waard is. Als hernieuwde kennismaking met enkele boeiende nevenfiguren van wijlen Willy Vandersteen vormt het album ook een mooie aanleiding om een aantal oude albums opnieuw te lezen. Met stip: Het eiland Amoras, De Zwarte Madam, De stalen bloempot, De maffe maniak, Het hondenparadijs, De kaartendans en De verdwenen verteller (een hommage aan Paul Geerts).

Sommige daarvan zijn al verschenen in heruitgave in de reeks Suske en Wiske Classics. Voor andere titels zal de lezer naar de stripboekhandel moeten om uit stock of als tweedehands te kopen. De mooie heruitgave van De Zwarte Madam met zwarte kaft is in dat geval misschien een idee. Ook het album Gardavu! uit de spin-off De Kronieken Amoras valt aan te raden. Wie Het gewiste Wiske leest zal weten vanwaar die titel komt.