Morsen met Homerus en Vergilius

Soms vraagt een recensent zich af wat auteurs bewoog om een klassieker uit de wereldliteratuur te nemen en die dermate te verkrachten dat het bijna een strafbaar feit zou horen te zijn. Het stripboek De laatste Trojaan is zo’n misbaksel.

Niet van de minsten

De auteurs zijn nochtans niet van de minsten. Zelfs in dit barslechte verhaal staat tekenaar Thierry Démarez’ uitzonderlijke talent buiten kijf. De scenariste, Valérie Mangin, heeft samen met Démarez de tien albums uit de reeks Alex Senator op haar palmares staan.

De Nederlandse tekenaar Paul Teng leverde bovendien onlangs nog een zeer degelijk album uit de reeks Tristan (de veroveraar). Zijn oudere werk bestaat uit onbegrijpelijke fantasy-verhalen zoals Luxley 03 Het Bloed Van Parijs.

Aan de vorm van De laatste Trojaan zal het alvast ook niet gelegen hebben. Dragon Books uit Breda zorgde voor een glossy boek met hardcover op comics-formaat.

Het belang van een deftig verhaal

De kwaliteit van het drukwerk is excellent. Van ver is het grafische effect en tekenwerk zelfs uitnodigend. Helaas deugt het scenario voor geen meter. Romeinen en Grieken zijn plots ruimtevolkeren in een verre toekomst waar oorlogen tussen planten en beschavingen woeden. Allemaal losjes (en krankzinnig) gebaseerd op de boeken van Homerus en Vergilius.

De kwalificatie ‘gebaseerd op’ of ‘adaptatie’ lijkt hier echter meer een belediging voor de orginele werken. Het is niet omdat personages Aeneas of Achilles heten dat Europees cultureel erfgoed op een dergelijke respectloze manier kan worden misbruikt. De hele sciencefiction-toestanden zijn smakeloos.

Travestie

Zelfs de virtuoze tekenstijl kan de wansmakelijkheid niet verhullen. Een ander nadeel van die travestie van de Trojaanse oorlog is dat op sommige pagina’s enorm veel tekst in de tekstballonnen wordt gepropt.

Dat met de klassieke mythologie wel degelijke stripverhalen vallen te schrijven, bewijzen de diverse albums onder regie van Luc Ferry die recent bij uitgeverij Daedalus uit Genk verschenen.

Met de beste wil ter wereld

Eén ding valt uit dit album wel te leren. Démarez en Magnin hebben de afgelopen jaren een enorme vooruitgang geboekt. Démarez’ tekeningen lijken in Alex Senator veel meer uitgepuurd, terwijl in deze verhalen de overdaad aan computeranimatie echter ronduit stoort.

Mangins scenario’s voor Tristan en het tiende album in de reeks Alex Senator tonen ook aan haar scenario’s veel evenwichtiger en geloofwaardiger werden. De laatste Trojaan lezen valt echter met de beste wil der wereld bijna niet vol te houden.

Wie niet van sciencefiction in Amerikaanse stijl houdt – en al helemaal wie een klassieke opleiding heeft gehad – laat dit album best aan zich voorbijgaan. Het zal veel ergernis besparen. Allicht houden liefhebbers van occulte sciencefiction die bijwijlen grafisch mooi er een andere mening op na, maar het feit dat enkele delen uit dit album nooit eerder in boekvorm verschenen doet het ergste vermoeden.