Regeringsvorming, een tsunami van politiek egoïsme

De schizofrene PS is verdeeld tussen Paul de linkse Magneet, die egosyntoon alles wat maar naar rechts ruikt afstoot en Elio De Roeper die kwijlt naar de Wetstraat 16. De eerste vecht om de toekomstige stemmen van de PS, de tweede steekt zijn middelvinger daarnaar op, en gaat na deze legislatuur op politiek pensioen ergens in een Europese hangmat. De stervende zwanen van Hainaut verscheuren met hun egocentrische zielenstrijd de Waalse socialisten die reeds door machtserosie doodbloeden.

Keizer zonder kleren

Vorige week werd duidelijk dat niet alle partijen gelijk zijn voor de koninklijke klungelaars. Het partijbestuur van cdH besliste om te kiezen voor oppositie, waardoor Notte en Reyntje hen niet uitnodigden aan de ronde tafel. Het partijbestuur van sp.a had ook beslist om te kiezen voor oppositie, maar werd wel uitgenodigd. Democratie is voor kustboys Crombez & Vande Lanotte onontgonnen terrein, dus ging Comical Crombez tegen de wil in van zijn partijbestuur naar de ronde tafel.

Nadat Vande Lanotte door de Oostendse en West-Vlaamse kiezer afgestraft werd voor zijn zilveren wanbeleid van de-volgende-generatie-betaalt-mijn-blunders-wel, wil hij zijn carrière afsluiten met een geslaagde (in)formatieopdracht. Daarvoor moet alles wijken en mag iedereen opgeofferd worden. Ditmaal betaalt de toekomst van de sp.a de rekening, ze mag zich door regeringsdeelname laten opbranden in het vreugdevuur van Vande Lanotte. Zelfmoord op afbetaling voor de glorie van de Oostendse keizer zonder kleren. #HeilNotte

De klucht van Vlaanderen

Omdat Bruno Tobback het oor heeft van het partijbestuur, moesten de kustboys een alternatieve democratie zoeken om hun dictatuur verder te zetten. Ze grepen via een vergadering van lokale voorzitters naar het wapen van de basisdemocratie. Wanneer rode kameraden de basisdemocratie prediken staat hun krabbenmand in brand. Ontslagnemend voorzitter Comical Crombez maakte van zijn partij de klucht van Vlaanderen. Het partijbestuur legt een verbod op om in een regering te stappen, waarna een vergadering van lokale voorzitters besliste dat onderhandelen voor regeringsdeelname wel mag. Wat een algemene ledenvergadering zal beslissen, wordt de punchline van de klucht. Bruno Tobback zeilde voor het eerst tegen de wind in en ging overstag. Pas op Bruno, de kustboys schrikken er niet voor terug andersdenkenden binnen de partij buiten te stampen, remember Frank Vandenbroucke.

Over machtsimpotentie en viagra

De Black & Dedecker uit Middelkerke heeft in Brussel niets te zeggen en zal ook nooit iets te zeggen hebben, dus boort hij zichzelf maar een lobotomie. Met zijn rubberbootje roeit hij tegen de branding in om camera’s aan te zuigen en zijn mediageilheid te bevredigen. Voor de machtsimpotente Dedecker is lulkoek zijn viagra.

Mocht er een gouden medaille bestaan voor mutabiliteit dan wint Dedecker met voorsprong. Hij zetelde ooit voor de Open VLD, is voorzitter van zijn eigen lijst Black & Dedecker, stond op de lijst van de N-VA, is de megafoon van het Vlaams Belang en zetelt als onafhankelijk Kamerlid; het is de potpourri van een man die in de spiegel enkel zichzelf ziet.

Ave Imperator, morituri te salutant

Regeringsvorming is een tsunami van politiek egoïsme. De strijd om de macht en de kapitaalsinjectie daarmee gepaard gaande, kent geen genade. Als politici intern of extern vechten om een been, breken ze de ganse porseleinwinkel af. Nochtans lezen we in de kranten dat het over de inhoud gaat. Inderdaad over de inhoud van hun bankrekening en de inhoud van de speech die ons straks moet misleiden.

Ook gebuisde voorzitters of uitgebluste politici trekken nog een laatste maal hun maliënkolder aan om het ultieme cadeaumandaat te landen. Wanneer je gezichtsverlies lijdt is een cadeaumandaat plastische chirurgie. Sinds 26 mei kraakt ons land onder de politieke schermutselingen en verdiept zo de kloof met de burger. De politiek sterft, de antipolitiek wint en de extremen versterken.

Ave Imperator, morituri te salutant… aut non.