Repeal Bill: Theresa May krijgt steunt van linkse parlementsleden

I need to go to the loo

De conservatieve regering wachtte bang af, maar behaalde dan toch een meerderheid voor de beruchte ‘Repeal Bill’ op 11 september. Er heerste immers protest in de eigen rangen van de Tory’s. De ‘Remainers’ – zij die zich verzetten tegen de brexit – binnen de partij dreigden het wetsvoorstel te verzinken. Maar de partij stemde eendrachtig en kon zelfs genieten van steun uit linkse hoek.

Voor de stemming was er weer een urenlang debat. Er klonken snedige toespraken als voorgekauwde redes. De parlementsvoorzitter beloofde iedereen aan het woord te laten. Hij maande hen ook aan om niet te komen aandraven met truukjes als ‘ik moet naar het toilet’ om sneller het woord te krijgen.

Uiterst links steunt de conservatieven

Zeven Labour parlementsleden negeerden de strenge partijtucht en stemden mee met de regering voor de wet. Nochtans klonk er vanuit sociaaldemocratische hoek scherp protest op de ‘Bill’. Het is een ‘power grab’ van de regering, is de meest gehoorde klacht van de oppositie. Volgens deze critici krijgt de regering de macht om parlementaire besluiten zo maar terug te schroeven. Maar onder meer oude rot Dennis Skinner maalt daar niet om.

De 85-jarige Skinner zetelt sinds 1970 onafgebroken in het Lagerhuis. De voormalige mijnwerker heeft van zichzelf een jaarlijkse traditie gemaakt bij de ceremoniële opening van het parlement door de vorstin. Hij geeft dan telkens een luide opmerking op het deftige gebeuren. De man is een volbloed republikein en trotste ‘man of the people’. Dennis Skinner wordt tot de uiterst linkse vleugel van de partij gerekend. Hij stemde consequent tegen alle EU-verdragen en tegen de toetreding van zijn land tot de Europese Economische Gemeenschap in 1972. De Europese constructie is in zijn ogen een kapitalistische machine gericht tegen de gewone arbeiders.

Gemiste kans voor Labour

‘Ik stem al meer dan veertig jaar op dezelfde manier’, vertelde Skinner na de stemming. Hij had – samen met de zes anderen – zich de woede van zijn partij over de hals gekregen. Maar de partijvoorzitter Jeremy Corbyn bleef opvallend stil. Skinner staat, net als de andere tegenstemmers, ideologisch zo goed als naast de voorzitter. Corbyn en Skinner zijn bondgenoten op vele terreinen. Wellicht ook op het Europese.

Jeremy Corbyn blijft koud en warm blazen over de brexit. Pas begin september liet de Labourpartij verstaan dat het een softe aanpak wil. Het was niet Corbyn die erover communiceerde, maar Keir Starmer, de schaduwminister voor de brexit. Corbyn klonk tijdens de kiescampagne anders en beloofde iets wat we een ‘harde brexit’ noemen. Starmer uitte alvast zijn ‘diepe teleurstelling’ over de parlementsstemming. De partij hoopte op een chaotische stemming voor de regering om zo de meerderheid te breken.

Echter, voorlopig zit de harde brexitlijn nog op koers. Aan de May-doctrine ‘Brexit means Brexit’ wordt vooralsnog niet getornd. De regeringspartij is intern verdeeld, maar is minder zwak dan verwacht. En dat is vooral te danken aan de zwakte van de oppositie.