Taisez-vous!
de Kamervoorzitter moet nog oefenen
Siegfried Bracke kende een lastige start als Eerste Burger van het land. Tijd om zich wat bij te scholen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnement‘Hysterisch gehuil’, zo omschreef kersvers kamerlid Peter De Roover (N-VA) de interventies van de oppositie een goeie week geleden. Zijn collega Hendrik Vuye sprak van een ‘kleuterschool’. Indien dat zo was, dan rijst de vraag: ‘Waar was de juf?’
Twee nullen
In deze gaat het om een meester. Meester Siegfried is nieuw en zo oogde hij ook duidelijk in de voorbije parlementaire debatten. Hij moet kennelijk zuur leergeld betalen en wittebroodsweken zijn hem niet gegund. Siegfried Bracke is in politieke termen eigenlijk een jonge politicus. Hij zit nog maar een dikke vier jaar in het wereldje. Maar het is niet meteen excuus voor het zwakke optreden van de ervaren Weststraatjournalist. De man zat er de hele tijd bij en keek doodgemoedereerd en overdonderd naar de wiekende armen van Laurette ‘Mitraillette’ Onkelinx. De nieuwe voorzitter van de Kamer gaat misschien beter eens te rade bij zijn illustere voorgangers zoals Herman De Croo, u weet wel met twee nullen, of bij zijn collega en partijgenoot in het Vlaamse parlement.
Een meisje uit de revue
Misschien is het klungelige optreden van Bracke vooral de schuld van die wild om zich heen slaande oppositie? Maar heeft u al eens debatten gezien aan de overkant van het Kanaal? In de – naar eigen zeggen – moeder aller parlementen is een pittig debat een gewone gang van zaken. Geschreeuw, driftig schudden met papieren en minutenlang de premier uitlachen – wat Gordon Brown ooit overkwam -zijn er een deel van het politieke theater van Westminster. Het Britse Lagerhuis kende enkele markante figuren als ‘Mister Speaker’. De bekendste in de recente geschiedenis was een vrouw: Betty Boothroyd. Tussen 1992 en 2000 was ze heer en meester van de Commons. ‘Het is je taak om ervoor te zorgen dat verschillende meningen, hoe onpopulair ze ook zijn, aan bod kunnen komen’, luidde het advies van barones Boothroyd. ‘Ik wrijf met veel deugd in mijn handen als ik impopulair ben bij de beide zijden van het huis.’ Zonder verpinken heerste er order in haar House. Premier John Major, oppositieleider en premier Tony Blair, etc. luisterden braafjes naar het voormalige varieté-meisje. Haar voorganger Bernard ‘Jack’ Weatherill, die bijna tien jaar gepruikt het Lagerhuis voorzat, draaide zijn hand er niet voor om om Margaret Thatcher in de hoffelijkste en toch strengste bewoordingen tot de orde te roepen. ‘Sit down, Prime Minister’. Er geldt aan het Londense Parliament Square een gouden regel voor de voorzitters van het parlement: ‘Stand up, speak up and shut up.’ Eentje om in te kaderen.
Siegfried Bracke wordt al eens vaker schoolmeesterig gedrag verweten. Vorige week leek hij het type schoolmeester dat zijn les niet goed voorbereidde en bovendien niet in staat was enig theater te spelen. Iedere leraar weet wat dat betekent wanneer je voor de klas staat: leerlingen ruiken het zweet van de onzekerheid en er komt geheid amok van.
Hij kan beginnen oefenen: ‘Taisez–vous, Laurette!’
(c) Reporters
Harry De Paepe bezit een grote passie voor geschiedenis en Engeland. Hij is de auteur van verschillende boeken.
In Engeland en Wales wordt er een recordaantal ‘niet misdadige incidenten’ gemeld. De politie verschijnt nu aan de deur voor de meest onnozele zaken.
Evolueren we naar een politiek model zoals in een communistische eenpartijstaat? Ontdek het in ‘Ondernemen in Achterland 1.0’.
