Woorden zijn geen geweld. Dat is wat politiek en cultureel rechts zegt wanneer progressieve medeburgers klagen over ‘discriminerend taalgebruik’ en ‘microagressies’. U knikt misschien instemmend. Maar laten we toch even kijken naar de woorden van VS president Joe Biden.

Woorden zijn geen geweld, maar kunnen wel tot geweld leiden. En misschien is dat verband niet zo indirect.

Tirannen

Denk even mee met de doorsnee progressieve weldenkende die overal ‘de jaren ’30’ ziet terugkeren en de opgang van een Adolf Hitler ontwaart. Gelukkig is die verpersoonlijking van het kwaad zelf al lang dood. Maar de weldenkende ziet nog voldoende tirannen die het niet zo nauw nemen met de democratie, de rechtstaat en/of de mensenrechten. Bashar al-Assad van Syrië bijvoorbeeld. Ook de Iraanse ayattolah Khameini, de Russische president Vladimir Poetin of Hamasleider Ismail Haniyeh. Hen uit een raam helpen vallen, zou door de geschiedschrijvers van de 22^ste eeuw wellicht als een humanitaire daad bestempeld worden.

De hierboven vermelde heren zijn geen leiders van de ‘Vrije Wereld’, het collectief van relatief — relatief — democratische, rechtstatelijke en mensenrechten eerbiedigende landen op het westelijk halfrond. Zij zijn ‘die anderen’. Zij zijn niet zoals wij. Tot een van ons wel een van hen (b)lijkt. Wat moet het immuunsysteem van een westers land dan doen? Wat moeten wij doen met deze mensen? Met hen praten?

Donald Trump

Marcus Brutus wist wat hij moest doen met Julius Caesar. De dictator voor het leven was als een vader voor hem, maar toch stak Brutus hem neer. Om de Republiek te redden, zogezegd.

Als Brutus zijn vader kan vermoorden, kunnen Democraten datzelfde kunstje met meer gemak klaren wanneer Donald Trump het voorgenomen slachtoffer is.

Dat is de reden waarom de toespraken van de zittende president zo gevaarlijk zijn. Joe Biden maakt niet impliciet maar uitdrukkelijk de link tussen zijn voorganger en diens ‘MAGA-Republikeinen’ enerzijds en de meest verwerpelijke vijanden van de Amerikaanse republiek anderzijds.

Biden zegt dingen als: Donald Trump is zoals Jefferson Davies, de eerste en enige president van het zuidelijke slavenrijk (1861-1865). Hij is ook zoals Bull Connor, de beruchte commissaris uit de vorige eeuw die brandweerslangen en politiehonden inzette tegen zwarte burgerrechtenactivisten. Trump is een fascist, net als Mussolini en Hitler. Hij zit in de zak van Poetin. En hij is de belangrijkste bedreiging voor alles waarvoor generaties van Amerikanen hebben gestreden:

“They want to rule or they will ruin — ruin what our country fought for at Lexington and Concord; at Gettysburg; at Omaha Beach; Seneca Falls; Selma, Alabama. And what we were fighting for: the right to vote, the right to govern ourselves, the right to determine our own destiny.”

Bescherming

Wat doet de Democraat met zo’n man en zo’n aanhang? Praten? De retoriek van de huidige president laat dat eigenlijk niet toe. Met slechteriken van zulk kaliber praat men niet. En wie toch met hen praat, zorgt ervoor dat hij te allen tijde de overhand bewaart.

Was Hitler immers ook niet verkozen? Genieten Recep Tayyip Erdoğan en Jair Bolsonaro ook geen enorme steun onder de bevolking? Moeten Amerikanen dan niet tegen zichzelf beschermd worden?

Het Democratische partijapparaat, onder druk gezet door haar progressieve linkervleugel, is van oordeel dat er maar weinig limieten zijn aan de bewegingsvrijheid van overheidsfunctionarissen om Trump een tweede ambtstermijn te ontzeggen

Amerikanen met een Republikeinse partijkaart vrezen, niet geheel ten onrechte, dat die bescherming in 2024 de vorm aanneemt van verkiezingsfraude. ‘Niet geheel ten onrechte’, want het Democratische partijapparaat, onder druk gezet door haar progressieve linkervleugel, is van oordeel dat er maar weinig limieten zijn aan de bewegingsvrijheid van overheidsfunctionarissen om Donald Trump een tweede ambtstermijn te ontzeggen.

81 procent (!) van de Democratische kiezers is van oordeel dat het Donald Trump verboden moet worden om deel te nemen aan de verkiezingen. Door een rechter, een lokale partijfunctionaris, een hondenvanger… het zal hen worst wezen. De man die nog voor de eerste lentezon eenvoudig de partijnominatie van de oppositie binnenhaalt, mag volgens de partij van de president geen oppositie voeren.

Wens

De aanhangers van Donald Trump begrijpen bovendien dat de Democratische Partij deze wens van hun partijbasis betrekkelijk eenvoudig kan omzetten in beleid. Ze beschikken over de middelen, de mogelijkheid en, zoals inmiddels mag blijken, het motief om verkiezingen te vervalsen.

In Michigan, Wisconsin, Pennsylvania, Nevada en Arizona, de vijf belangrijkste ‘swing states’ die later dit jaar het geschil tussen Biden en Trump beslechten, wordt de organisatie en het toezicht op de stembusgang toevertrouwd aan Democraten, in het bijzonder de gouverneur* en de kiescommissaris. Zij bepalen, in samenspraak met lokale functionarissen, of de hoogdag van de democratie democratisch verloopt. Het lijkt misschien vreemd dat nationale verkiezingen niet nationaal gecoördineerd worden, maar dat is hoe de zaken lopen in de federale Verenigde Staten.

Motief, middelen en mogelijkheid

Democraten hebben de middelen en de mogelijkheid om Joe Biden een tweede ambtstermijn te bezorgen. Dat is evenwel niet nieuw: partijsoldaten konden altijd al verkiezingen vervalsen, wat soms ook gebeurde. Wat nieuw is, is het motief.

Het Trump-tijdperk werd voorafgegaan door een vijftigjarige consensus dat de uitkomst van de presidentsverkiezing geen invloed had op het voortbestaan van de federale republiek. Barack Obama had in 2012 voor een eerste keer echt aan die consensus gemorreld door zijn Republikeinse tegenstrever op leugenachtige wijze af te schilderen als een gevaar voor vrouwen en etnische minderheden. Klein bier echter vergeleken met de huidige Democratische retoriek. Donald Trump betekent voor Biden het einde van de republiek. Als het even kan, moet zijn tweede ambtstermijn op politieke, geweldloze manier vermeden worden.

En als hij toch wint? Wel, in dat geval deden de oraties van Joe Biden het voorbereidende werk voor de redding van de republiek door een 21^ste-eeuwse Brutus. Win-win.

*De gouverneur van Nevada is de enige uitzondering: hij is een Republikein. De kiescommissaris is een Democraat.

Bashar al-Assad

Islamitische Staat terug van nooit weggeweest

Verlaten Amerikaanse militairen Syrië ?

Wat doen de Democraten met ‘nazi’s’ (zoals Donald Trump)?