In deze moeilijke tijden geven vele burgers zich over aan negatieve gedachten die erg besmettelijk blijken. Om de broeihaarden van deze pandemie te bestrijden gaf de Europese Commissie, directie Vrije Woord, de opdracht aan de Belgische Optimistische Unie om verkeerd begrepen concepten toe te lichten. Vandaag deel 1 van ‘Het ABC van de 21e-eeuwse optimist’.

A: Anders & diversiteit

Ooit waren er tijden dat alle mensen hier hetzelfde leken: dezelfde huidskleur, dezelfde taal, dezelfde onzuivere gedachten, dezelfde god, hetzelfde stamcafé in de schaduw van dezelfde kerk of volkshuis. Et pour les femmes la même chose… maar dan zonder stamcafé en in een strak aangespannen korset en een poetsdoek op het hoofd. Ze zongen gelijkaardige liederen, droegen dezelfde vaandels tijdens de processies op 1 mei of op Hemelvaartsdag, alleen een bescheiden verschil in kleur van de vlaggen. Op het spreekgestoelte alleen witte mannen.

Gelukkig zijn de zwart-wittijden voorgoed voorbij. We leven in kleur: high definition. Iedereen is nu anders. Van papierwit tot glanzend zwart net zoals onze Iphones in hun bonte hoesjes. Jeansbroeken in alle formaten en tinten, met of zonder hoofddoek. Overal op de trams en bussen talen die je niet verstaat, maar die je kunnen doen dromen over de volgende city trip. Voor zover dat nodig is, want we gaan nu op reis in eigen land; naar Marokkaanse markten, Turkse winkelstraten, Afrikaanse tentenkampen en pleinen, Poolse spekslagers. Tomorrowland.

Imagine…

Imagine there’s no countries. Nothing to kill or die for. And no religion too. John the working class hero mag het niet meer meemaken, maar zijn adoptiestad New York is nu overal, met of zonder Twin Towers. We zijn allemaal migranten. Elke dag opnieuw veroveren we onze plaats in dit leven met onze hoogstpersoonlijke creativiteit en totale inzet. Niet altijd makkelijk, maar het is de enige weg naar een betere toekomst. Ook al zijn er mensen die het zwart-witverleden moeilijk kunnen loslaten: hun omgrensde taalgebiedjes, hun kleefzegeltjes in spaarboekjes, hun levensgrote kerststalletjes. Alsof het geen vluchtelingenkind uit het Midden-Oosten is dat we al eeuwen aanbidden in een bakje vol met stro. Zo zaaien die heimat-huilebalken onrust en angst. Angst leidt tot angst en onzekerheid. Onzekerheid leidt tot haat, darmklachten en chronische flatulentie.

Een kanker is het. Een virus. In ons open democratische huis is het dan ook logisch dat men zich beschermt tegen die onrustzaaiers uit de zwart-witwereld van gisteren. Voorkomen dat het virus van de onrust zich verspreidt in de bloedvaten van onze nieuwe media. Filters moeten we bouwen, die de stemmen tegen onze superdiversiteit identificeren, isoleren en neutraliseren. Houd afstand! Was uw handen! Spoel uw mond!

Het is een kwestie van gezond verstand, een beetje verdraagzaamheid en veel ontsmettingsmiddel. Waarom wil niet iedereen dat begrijpen? Wat is het alternatief? We worden superdiverse Europeërs of we worden niets. Zo simpel is het. Oké?

B: België & Brussel

Vaderlanden maken zelfgenoegzaam en zijn broeihaarden van groepsdenken. Dat wisten Romain Rolland en Stefan Zweig honderd jaar geleden al.

Belgen zijn bastaardkinderen, een kruising van een Latijnse poedel met de Germaanse buldog. Is het niet veiliger te leven in een land dat geen democratische beslissingen kan nemen dan de verkeerde beslissingen? Wat is beter dan te leven in een land dat niemand begrijpt? Een land waarin de regeringen studeren en de studenten regeren. Daardoor zijn we aan niemand enige uitleg verschuldigd en kunnen we eeuwig onszelf blijven. Transparantie is iets voor kleine lieden, slagers en marktkramers zoals die akelige Hollanders.

België is pure poëzie. Poëzie is per definitie nutteloos en soms absurd. België geneest de bleke burger van de illusie van zuiverheid. Tousensemble# Dat mag toch wel wat kosten, zegt zelfs onze slagerszoon met een brilletje.

Brussel is de pup van de bastaardhond. Een dartele stad: jonge zinnekes, levenslustig, dynamisch en kosmopolitisch. Een stad waar je met volle teugen de gezonde lucht van vrijheid kan inademen. Geen muffe kaarsjeslucht van dorpspastoors en pensenkermissen, hoogstens een bescheiden hoeveelheid fijn stof. Alors on danse. Brussel is de spiegel van onze toekomst. Brussel is België en België is het New York van Europa. Het is jouw toekomst en die van de uitstervende dromers van de wereld van gisteren.

Van alle onbestaande landen is België het allerbeste. Daar waar de pensen eiwitrijk, de koning schatrijk en de mensen omvangrijk zijn. We zouden trots moeten zijn! Zo trots dat we tous ensemble als bescheiden dikkenekken ter plekke in de nationale hymne uitbarsten, mocht iemand in dit land zich die tekst nog herinneren. (Stilte).

Volgende week: deel 2.

groepsdenken

Het ABC van de 21e-eeuwse optimist

Polarisatie: democratisch feest, of irrationaliteit?