Als absolute primeur voor mijn lezers kan ik vandaag meegeven dat er in mei bij Doorbraak een nieuw boek van me verschijnt, getiteld Politiek-incorrect. Het behandelt verschillende thema’s uit de taboe- en censuursfeer, politieke, maatschappelijke en culturele denkbeelden die in de mainstreampers noch de VRT aan bod komen.

Bij wijze van intro schuif ik twee legendes naar voor die als inspiratie kunnen dienen: Reinaert de Vos en Tijl Uilenspiegel. Reinaert, de sluwe intrigant die het establishment steeds weer een hak zet. Tijl, de schalkse rebel, door Charles De Coster in het 16^de eeuwse Vlaanderen onder de Spaanse dwingelandij gesitueerd. Het nieuwe boek vormt een drieluik met het eerder verschenen De Langste Mars (over mei ’68) en Na het journaal volgt het nieuws (over de Vlaamse media).

Stoere bandieten

Zoals dat gaat met legendes, kan iedereen ze claimen, dat moeten we erbij nemen. De nazi’s probeerden Uilenspiegel voor hun kar te spannen in hun wervingsacties voor het Oostfront, later dook hij op in propagandafilms van de DDR en de Sovjet-Unie. Om te eindigen in Damme als hét uithangbord van de lokale horeca.

Het werd dus tijd om van Tijl terug de rebel en vrijheidsstrijder te maken zoals De Coster hem portretteerde. Voor dat eerherstel krijg ik echter concurrentie uit onverwachte hoek. Zoals u weet ontsnapten in december jongstleden uit de gevangenis van Turnhout vijf criminelen, ondertussen allemaal terug opgepakt behalve eentje, genaamd Oualid Sekkaki. Een zware jongen met een strafblad van hier tot in Marokko.

Ondanks een internationaal opsporingsbevel — en ongetwijfeld dankzij het Europa van de open grenzen— slaagde Sekkaki erin om naar Thailand te vluchten, vanwaar hij onlangs een kaartje stuurde naar de gevangenisdirectie in Turnhout. Thailand levert aan België niet uit, dus die grap kon er wel van af.

Daargelaten de vraag of die groeten uit Thailand nu authentiek zijn of niet: bij de Vlaamse publieke omroep is er een soort van bedekte sympathie voor de ontsnapte drugscrimineel waar te nemen. Op de VRT-nieuwssite wordt hij opgevoerd als een soort held die het systeem te slim af is en onze bewondering verdient. In het ochtendprogramma De wereld vandaag van 22/1 laat Ruth Joos haar opwinding de vrije loop, en haalt er een zekere Benjamin Van Tourhout bij, onderzoeker aan de KU Leuven. Uit wat googelen blijkt dat Benjamin vooral aan de kost komt als acteur en toneelregisseur. Hij windt er geen doekjes om: ‘We houden wel van dat soort bandieten, want ze doen spannende en stoere dingen, dingen die ‘we’ stiekem ook zouden willen doen. (…) Er zit iets in ons dat rebels is en houdt van het ontwrichten van het systeem.’ Rebels inderdaad, er is geen twijfel mogelijk: voor de VRT-expert van dienst is Oualid Sekkaki een incarnatie van Robin Hood, Tijl Uilenspiegel en Reinaert de Vos in één persoon. Een rolmodel voor de vrijheidsgezinde Vlaming.

Ontsnappingskoningen

Opsporingsbericht

Sekkaki

Omwille van deze bizarre framing lichten we nog even het doopceel van de man die het kaartje stuurde. Samen met zijn twee broers behoort hij tot een misdaadfamilie die ook in thuisland Marokko wegens drugsdelicten wordt vervolgd. De uit Mechelen afkomstige Oualid werd in januari 2017 tot 18 maanden cel veroordeeld, nadat hij met 25.000 xtc-pillen was betrapt. Hij stond toen al geseind voor een schietpartij in Hoboken. Bij een huiszoeking werden wapens en munitie aangetroffen. Connecties met de mocromaffia zijn aangetoond.

Zijn broer Ashraf Sekkaki, ook een ex-klant van de Turnhoutse gevangenis, is dan weer gespecialiseerd in gewapende overvallen, carjackings en tigerkidnappings. En vooral in het ontsnappen uit gevangenissen, waar overwerkte en onderbetaalde cipiers niet alles kunnen in ’t oog houden. Ontsnappen op zich is overigens volgens de Belgische wet toegestaan, zolang er geen geweld gebruikt wordt.

Ik zie me dus genoodzaakt mijn nog te verschijnen boek aan te passen, en enige plaats in te ruimen voor moderne Uilenspiegels, allochtone veelplegers die het op een lopen konden zetten, met of zonder schiettuig. Zoals Muhammed Aytekin, de man die in oktober 2015 de 12-jarige Merel De Prins doodreed, vluchtmisdrijf pleegde en onderdook bij familie in Turkije. Van belang is wel dat ze zin voor humor hebben en een kaartje sturen.

Voor de VRT en de KUL-‘onderzoeker’ staat het dan ook vast dat ‘we’ heimelijk sympathiseren met dit soort verzetshelden. Niet voor de slachtoffers, de drugsverslaafden, of wie gewoon in het schotveld wordt neergemaaid, wel voor de mannen die kaartjes posten. Let op het doorlopend gebruik van het woordje ‘we’, een tic die veel voorkomt bij psychologen en sociologen die denken dat ze het warm water heruitgevonden hebben en maar klakkeloos veralgemeningen ten beste geven.

Helaas, Benjamin, niét ‘we’, not in my name, ik vind die ontsnapte gangster helemaal geen sympathieke underdog, maar een triest voorbeeld van hoe ons systeem faalt en de drugscriminaliteit niet onder controle krijgt. Noteer dat hoger vermelde Muhammed Aytekin vijf jaar effectief kreeg, maar desondanks met een enkelband rond loopt, dankzij een goede advocaat die de Robin Hoods van deze wereld bijstaat.

Café Concordia

VRT

Wat kan ik nog meer zeggen? Eindelijk geeft de openbare omroep Tijl Uilenspiegel een multiculturele invulling. En wat meer is: niet langer komt de dwarsliggende, mediakritische Vlaming de titel van rebel toe, maar wel de drugstrafikant die door de mazen van het net glipt en af en toe eens iemand overhoop schiet. De tijden veranderen, de media wijzen ons de weg.

Ook weer in een Radio 1-programma ‘De wereld van Sofie’ van 22/1 wordt de jeugdbende die het Vlaams-Brabantse Tildonk al maanden terroriseert, op een vergoelijkende toon besproken. Ja, we zijn allemaal jong geweest, en aan de gepensioneerde stamgasten van café Concordia vraagt reporter-van-dienst Brecht Devoldere of ze toch ook niet een beetje ‘een bende’ vormen door daar zo aan een tafeltje te gaan zitten en een glas bier te drinken.

De Vlaamse publieke omroep houdt er niet alleen bedenkelijke objectiviteitscriteria op na, hij blijkt nu ook de toon te zetten inzake normvervaging. Of zou het een soort van humor zijn? Ik vrees van niet want in De Morgen komt er weer een criminologe, luisterend naar de naam Jenneke Christiaens (VUB), doodserieus vertellen dat we dat woord ‘jeugdbende’ zelfs niet mogen gebruiken want dat het stigmatiserend werkt bij jongeren die zich gewoon wat amuseren. Dat vindt ze trouwens ook van de Brusselse jeugdbende, pardon, die een minderjarig meisje ‘kocht’ om tot prostitutie te dwingen.

Besluit: de tijdsgeest vordert snel, met dank aan de media en de menswetenschappen, elke dag nieuwe tijdingen, dat nieuwe boek schrijft als het ware zichzelf. Wordt vervolgd.

‘Na het journaal volgt het nieuws’, het boek en de lezing: voor meer info klik hier. Het boek is verkrijgbaar in de Doorbraak-webshop.

legendes

Een wrang sprookjesverhaal

Groeten uit Thailand: de VRT en de sympathieke gangster