U kon links en rechts al de blijde tijding vernemen: op 30 juni krijgt een dertigtal Belgische politici vanwege koning Filip een eretitel uitgereikt, gaande van Ridder tot Grootofficier in de Leopoldsorde. Daarnaast is er nog een speciale categorie, ingesteld door niemand minder dan Leopold II, dit jaar voorbehouden aan Emir Kir (ex PS), baron Francis Delperée (ex CDH) en Eric Van Rompuy (CD&V).

Gelieve serieus te blijven bij deze taferelen. Elk jaar wordt die snoepjesdoos geopend, en komen politici als hondjes de hand likken van de koninklijke meester. Verbaas u over de onderdanigheid die hiermee gepaard gaat, en de unanimiteit waarmee deze ancien-régime-traditie wordt begroet. Liberalen, tsjeven, socialisten, groenen: allen nemen ze dankbaar de koninklijke onderscheiding in ontvangst voor bewezen diensten aan het vaderland. Uiteraard valt het Vlaams Belang buiten de prijzen, evenals de concullega’s van de PVDA. Soms is géén prijs ook een prijs.

L’union fait la force

Veerle Heeren (CD&V): bevorderd tot Grootofficier in de Orde van de Voorkruipers

Aan de N-VA is dit soort royalistische fetisjen evenmin besteed, aldus fractieleider Peter De Roover. Klopt niet helemaal: dit jaar valt Helga Stevens in de prijzen, al sinds 2010 Ridder en nu bevorderd tot Officier. Zuhal Demir kreeg in 2019 de titel van Commandeur in de Leopoldsorde, volgens de betreffende Wikipedia-pagina. Voor een partij die de oprichting van een Vlaamse republiek nog altijd in haar statuten heeft staan, toch opmerkelijk. Theo Francken werd eveneens in 2019 benoemd tot Grootofficier, maar beweert deze titel vorig jaar ingeleverd te hebben. Dus toch twee jaar mee rondgelopen. De door mij gecontacteerde Demir gaf niet thuis, misschien denkt ze er nog over na.

Zeldzaam zijn de personen die van meet af aan zo’n titel weigeren: ze hebben immers al een parcours gelopen waarin ze hun vaderlandsliefde bewezen hebben. Vorig jaar bedankte Nora Bertels (Groen), gemeenteraadslid uit Duffel, voor de eer. Chapeau, al vragen we ons echt af waaraan Nora die eer te danken had. Buiten het politieke veld hebben Frank Albers, professor Engelse literatuur (UAntwerpen), en ambtenaar Karel Anthonissen de onderscheiding geweigerd. Albers schreef in 2020 zelfs een vlammend opiniestuk tegen dat lintjesgedoe. Maar de grote meerderheid van onze fine fleur, ook artiesten zoals Jan Fabre, is kinderlijk blij met de medaille. Dansdiva Anne Teresa De Keersmaeker mag zich zelfs barones noemen. ‘Moderniteit’ is voor onze avant-garde geen ijdel begrip: de Vlaamse cultuursector is de grootste fan van de Belgische monarchie.

Terug naar de gelauwerden uit het politieke halfrond. Dat Veerle Heren (CD&V), burgemeester van Sint-Truiden, bevorderd wordt tot Grootofficier, is volkomen terecht, gezien haar gave om voor te kruipen in de vaccinatierij en hierin ook haar entourage niet te vergeten. L’union fait la force, zo luidt het motto van de Leopoldsorde.

Niet minder is de verdienste van Leopold II-Grootofficier Emir Kir, ex-burgemeester van Sint-Joost-ten-Node, omwille van zijn goede contacten met de Turkse Grijze Wolven en zijn devies ‘Eerst Turk, dan Belg’, waarvoor hij zelfs uit de PS werd gekieperd. Om maar te zeggen: de Koning der Belgen is breeddenkend en houdt van alle patriotten.

Rebel met een missie

Eric Van Rompuy: Grootkruis in de Orde van Leopold II

Veel hilariteit is er rond Groen-coryfee Kristof Calvo, door de koning tot ridder geslagen. Die lacherigheid begrijp ik niet goed. Wat kan er ecologischer zijn als vervoermiddel dan een ridder te paard? Te meer daar Kristof blijkens een Nieuwsblad-interview met zijn mama nog altijd niet over een rijbewijs beschikt, en nu toch zijn collega’s niet meer moet lastig vallen voor een lift. Bovendien zijn Groenen, ondanks hun progressieve vernislaag, grote minnaars van de monarchie. Dat is begrijpelijk: het Belgische koningshuis trekt al geruime tijd volop de kaart van de multiculturaliteit, als patriottistisch motto van een land dat geen echte identiteit heeft. De toenadering tot de islam, al sinds pilaarbijter Boudewijn een bewuste strategie, moet deze multiculturele missie verder op muziek zetten.

Wat ons bij het probleem Leopold II brengt, de oprichter van de naar hem genoemde orde. Eric Van Rompuy, de man die de de hoofdprijs binnenhaalde met zijn Grootkruis in de Orde van Leopold II, maakt voorbehoud bij de stichter van Congo Vrijstaat, en zou de orde liever naar Boudewijn genoemd zien, de vorst die mee achter de moord op Lumumba zat, maar zal de onderscheiding toch in dank aanvaarden. Een man met principes, zo kennen we de echte tsjeef. Van Rompuy heeft zich altijd als ‘rebel’ geprofileerd, en publiceerde vorige jaar zelfs een autobiografie met de veelbetekenende titel ‘Rebel met een missie’.

In werkelijkheid is Eric, zoals zijn broer Herman, een steunpilaar van het Belgische establishment en heeft hij nooit nagelaten te waarschuwen voor de ‘chaos’ die Vlaamse onafhankelijkheid met zich mee zou brengen. Waarvoor dank. Groen-fractieleider Wouter De Vriendt, die ook van koninklijke lintjes houdt maar niet van afgehakte handjes, pleit dan weer voor een vrouwvriendelijke naamswijziging richting ‘Elisabeth Orde’. De Vriendt solliciteert hiermee openlijk naar zo’n medaille, en is kandidaat voor de volgende ronde. Binnen de systeempartijen werkelijk geen enkele stem die zegt: afschaffen die handel.

Een brevet van domheid

Meteen komen we tot de kern van de zaak, en het antwoord op de vraag waarom politici zo verzot zijn op koninklijke onderscheidingen: om zich te koesteren in een status die het volk hen al lang heeft afgenomen. De vals spelende Vivaldi-regering is een belediging voor deze 18de eeuwse componist, de parlementaire praatbarak verliest elke dag wat draagvlak, maar zo’n lintje van bovenaf geeft toch een schijn van erkenning. Tot ridder geslagen worden in de 21ste eeuw, het is een middeleeuwse charade waar alleen politieke narren vreugde kunnen uit putten.

De monarchie heeft zich listig opgewerkt tot verlener van een politiek-maatschappelijk keurmerk, zoals een koekjesfabrikant de titel van hofleverancier toebedeeld krijgt. In hun ijdelheid snappen politici als Van Rompuy en Calvo niet dat ze zichzelf daarmee compleet belachelijk maken. Het gepruttel rond Leopold II is een pure schijnvertoning: het is een woke-manoeuvre om de kern van de zaak te verbloemen, namelijk dat we met een regime opgescheept zitten dat zijn inefficiëntie en irrelevantie verbergt onder wat men in het Antwerps een speekmadolle noemt. Het VB moet zich gelukkig prijzen hieraan te ontsnappen.

Soit, entertainment mag iets kosten. De particratie en het daaraan verbonden dotatiesysteem dat partijen slapend rijk maakt, de genereuze weddes die doorlopen, ook voor parlementairen die zich nooit laten zien (met ene Bart De Wever als absoluut kampioen), het permanente theater dat ons tot op de Dag des Heren achtervolgt (‘De Zevende Dag’), het zijn allemaal uitwassen van een regimekanker waar de politici zich absoluut niet bewust van lijken te zijn. Meteen is de titel van Ridder in de Leopoldsorde ook een brevet van domheid. Het kenmerk van deze eigenschap is, dat de bezitter zelf er het minste last van heeft.

Leopoldsorde

Lintjestijd: weer ‘progressieve’ Vlamingen gelukkig gemaakt

Waarom politici zo verzot zijn op lintjes

Wat kost het koningshuis?