Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wie bepaalt wanneer winst ‘overwinst’ wordt?

(Aan alle journalisten – en het zijn zowat álle journalisten – die de politiek-ideologische term ‘overwinst‘ klakkeloos overgenomen hebben. Overwinst is ’te veel winst’, die ‘dus’ afgeroomd mag worden door de inhalige overheid. De term lijkt nu exclusief verbonden met energieleveranciers, maar kan later probleemloos gebruikt worden tegen elk ander bedrijf, elke ondernemer, elke kleine zelfstandige. Waarom adopteren journalisten een zo vaag concept, met een zo duidelijke kleur?)

Hoe vaak gaan we nog horen over deze drugsvangst?

(Aan de voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad, die ondervraagd werd door de politie nadat er 20 kilo (!) cocaïne aangetroffen werd bij hem thuis. Amir Bachrouri is een medialieveling en – gokje – hij zal dat blijven. Men heeft al te veel geïnvesteerd in hem. Zal hij zijn column in Knack verliezen? Zal er in de toekomst nog veel herinnerd worden aan dit ‘detail’ van 20 kilo?)

Wie bepaalt wie in onze media bescherming krijgt (en wie niet)?

(Aan de journalisten die de aanval hebben ingezet op professor Mattias Desmet. In sommige kranten is het alle registers open: het is duidelijk de bedoeling dat de UGent Desmet naar de uitgang begeleidt. In onze media moet iemand soms echt hangen. Terwijl anderen – zie bijvoorbeeld Bachrouri – kan rekenen op stilzwijgen, eindeloos vertrouwen of zelfs actieve verdediging.)

Wanneer is het ooit wél goed?

(Aan journalist Filip Rogiers, die vlakaf zegt dat Gert Verhulst toneel speelt als hij zijn excuses aanbiedt. Je kan niet winnen bij woke. Eerst zijn ze kwaad omdat iemand op TV ‘neger’ durft zeggen. Vervolgens blijven ze kwaad als die persoon excuses aanbiedt. Het is voor deze kliek nooit goed. Het liefst blijven ze eeuwig verontwaardigd en superieur.)

Hoeveel applaus verwacht u voor deze opoffering?

(Aan schrijver David Van Reybrouck, die echt heel klimaatbewust is: ‘Ooit kreeg ik de vraag om een praatje van drie kwartier te houden voor Belgische expats in Peking. ‘Zijt ge niet beschaamd?’ heb ik geantwoord. Zoiets valt toch op geen enkele manier nog te billijken? Voor minder dan een werkweek maak ik geen intercontinentale verplaatsingen meer’. Reuze bedankt, David!)

Hoe reageren uw kinderen op die omschrijving?

(Aan regisseur Nic Balthazar, die zijn kinderen zijdelings omschrijft als ‘eigenlijk de zwaarste daad van klimaatschade’. In onze media wordt mijnheer Balthazar ontzettend serieus genomen, maar zou hij ook een beetje een blaaskaak kunnen zijn?)

Hoeveel jongeren voelen zich écht schuldig over hun reizen?

(Aan de voorzitter van de Vlaamse Scholierenkoepel, die netjes napraat: ‘In de tijd van onze ouders was er nog een bepaalde onwetendheid. Je kon de wereld nog rondreizen zonder schuldgevoel, iets wat mijn generatie niet meer kan’. Is er ergens een wet die bepaalt dat al die jeunes premiers uit dezelfde groenlinkse mal moeten komen? Voor hoeveel tieners spreekt die jongen?)

Wie heeft hier nu eigenlijk echt last van?

(Aan hoogleraar Sportbeleid Jeroen Scheerder (KU Leuven), die ‘veel ongelijkheid‘ ziet in de sportclubs: ‘Vooral het bestuur is vaak een bastion van oudere mannen’. Een samenleving zou deze oudere mannen dankbaar kunnen zijn voor hun belangeloze engagement, dat veel sportclubs draaiende houdt. Maar de hedendaagse samenleving verzint liever problemen.)

Wat met leerlingen die veel willen vermageren (of veel willen eten)?

(Aan de directeur van het Scheppersinstituut in Mechelen, die zijn islamitische leerlingen terwille wil zijn: ‘Misschien is het niet nodig om leerlingen 50 minuten te laten hardlopen tijdens de ramadan’. Leerlingen kunnen veel persoonlijke levenskeuzes maken en allerlei diëten kiezen: moet een school hen allemaal tegemoet komen? Of alleen de groepen met de kracht van het getal?)

Hoe mislukt is de integratie in dit land?

(Aan Foyer vzw, die pleit voor de inzet van ‘interculturele bemiddelaars’ in de gezondheidszorg ‘om te tolken, de kloof met patiënten te verkleinen en te bemiddelen bij conflicten’. Onze journalisten noteren dat soort ideetjes begripvol en instemmend, terwijl het toch revolterend is. Veel van de beoogde patiënten zijn al decennia in dit land. En nog steeds zijn er speciale onderhandelaars nodig?)

Wanneer is een vrouwelijke wereldleider goed nieuws?

(Aan De Morgen én De Standaard, die kersvers prime minister Liz Truss in de titels op hun voorpagina’s omschreven als ‘hard’ / ‘radicaal’ en ‘neoliberaal’. De Britse Conservatieven zitten aan hun derde vrouwelijke premier, maar krijgen daar in onze kwaliteitskranten geen krediet voor. Meer vrouwen aan de macht, jazeker, maar het moeten wel linkse vrouwen zijn, natuurlijk.)

Welk mandaat heeft Alexander De Croo?

(Aan journalist Lieven Sioen, die minnetjes doet over het mandaat van Liz Truss: ‘verkozen door 81.326 leden van de Conservatieve Partij, hoofdzakelijk iets oudere, welgestelde mannen die in Zuidwest-Engeland wonen’. Op hetzelfde toontje durft De Standaard niet schrijven over onze eigen premier, dus doen wij het maar: ‘Alexander De Croo is verkozen door 80.283 kiezers hoofdzakelijk iets oudere, welgestelde bourgeois die in Oost-Vlaanderen wonen’. Wat zouden ze in het VK denken over een premier uit de 7de partij in het parlement?)

Wat is het irritantst aan de Queen-mania?

(Aan de lezers van deze rubriek, want ze maken het wel moeilijk: welk soort queen-berichtgeving stoort het meest? Rollen we het hardst met onze ogen als onze journalisten zwijmelen voor elk detail uit haar leven of de folklore rond haar dood? Of ergeren we ons toch het meest aan linkse zeurpieten, die meteen weer beginnen jammeren over kolonialisme of feodalisme?)

Wanneer geven jullie de ultieme tip om (energie) te besparen?

(Aan de media die ons blijven bestoken met advies om de energiefactuur te milderen. Enkele logische besparingstips blijven dan telkens achterwege. Zoals: ga niet meer naar de krantenwinkel om gedrukt papier te kopen. En zet die televisie uit. Bespaart behalve geld ook een hoop ergernis.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

overwinst

Prijscontroles zijn weer politiek aantrekkelijk, maar af te raden

Overwinsten en de val van Antwerpen

Vergeten vragen van de voorbije week (188)