De Vivaldiregering heeft de opening van de horeca op 1 mei gezet. Als het aantal besmettingen en -ziekenhuisopnames de komende weken echter stijgt, is de kans groot dat de regering ook die belofte zal verbreken.

Jean-Marie Dedecker vraagt zich af wat het nut is van absurde regels in stand houden. ‘Geen enkele medicus kan me uitleggen waarom open terrassen gevaarlijk zijn, maar de trein nemen niet.’ Dedecker roept de Vlaamse regering op het been stijf te houden om de terrassen op 1 april te openen.

Consensus

In Brussel werkt een excentrieke café- en restauranthouder terzelfdertijd aan een protocol waarmee hij wil aantonen dat de opening van de horeca binnen eveneens al vanaf april kan. ‘Door mensen op te sluiten, staat de regering creatieve oplossingen in de weg. Nochtans zijn er eenvoudige oplossingen die ons veilig ons leven terug kunnen geven, zoals desinfectie van de binnenlucht’, zegt ondernemer Carl De Moncharline.

Jean-Marie Dedecker, de burgemeester van Middelkerke, heeft deze week samengezeten met alle kustburgemeesters. Tijdens die vergadering was er consensus dat er een oplossing moet komen voor de paasvakantie. Als het mooi weer is, komen er traditiegetrouw veel mensen naar zee. In tijden waarin reizen naar het buitenland verboden is, zal die intocht potentieel nog sterker zijn dan andere jaren.

‘Absurde redenen’

‘Zelfs de West-Vlaamse provinciegouverneur Carl Decaluwé beseft dat er iets moet gebeuren,’ zegt Jean-Marie Dedecker aan Doorbraak. ‘Raamverkoop is toegestaan, maar waarom zouden we de mensen niet een tijdje buiten kunnen laten zitten om hun drankje of sandwich te nuttigen? Ik vraag aan medici altijd wat het probleem is om met voldoende afstand in de buitenlucht samen te komen eigenlijk is.’

‘Ze kunnen me er nooit op antwoorden. Ik wil daarom niet langer meestappen in om absurde redenen opgelegde regels. Waarom mogen mensen wel op een publieke bank gaan zitten om hun sandwich op te eten, of in de trein bij elkaar kruipen, maar niet op een gedesinfecteerde terrasstoel zitten? We moeten in opstand komen tegen de absurditeit.’

‘Overruled’

Dedecker zegt zelf geen legale middelen te hebben om eenzijdig in zijn gemeente de terrassen te openen. ‘Ik kan de politie vragen om de opening toe te laten, maar dan kunnen we overruled worden door een ministerieel besluit.’ Hij vreest daarom dat de Vlaamse regering – zijn partij inbegrepen – niet echt haar ruggengraat zal rechten als puntje bij paaltje komt op het komende overlegcomité.

‘Er is een manifest gebrek aan politieke moed in Vlaanderen. Politici hebben de macht afgestaan aan wetenschappers, die overal virussen zien, in hun zichzelf voedende bubbel. Ik heb De Wever en Jambon ook gehoord in De Zevende Dag. Al die uitlatingen, dat is mooi hé, maar men moet ook soms gewoonweg dingen durven te doen als men het echt meent. Ik zie alleen maar uitstelgedrag. We zijn in oktober begonnen met de horeca te sluiten, voor één maand. We zijn nu bijna april. Wie gelooft die mensen nog?’

Nu het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames opnieuw stijgt – en ook wanneer ze opnieuw zullen stagneren, trouwens – mag er van de regering en de wetenschappelijke experts die hun lot een Vivaldi hebben gekoppeld, niet meer gesproken worden over het perspectief om minstens een deel van de horeca te openen in april. Of de door hen naar voren geschoven datum van 1 mei haalbaar is, is ook onzeker, want de Vivaldiregering beantwoordt elke stijging van de cijfers met strenge reprimandes als het kan, en met verstrengingen als het moet. Een eindeloze situatie.

Excentriek

Dat mag niet verhinderen dat er wel degelijk horecaondernemers zijn die op eigen houtje proberen aan te tonen dat het wel kan. Dat is het geval bij Carl De Moncharline, een excentrieke Brusselaar. De Moncharline is de man achter de succesvolle bar Impérial aan het Brusselse Justitiepaleis. Hij is in Brusselse kringen een bekend figuur, en heeft een uitgebreid netwerk, ook bij hoofdstedelijke politici. In Franstalig België is de man ook bekend vanwege zijn coronaproces tegen de Belgische en Brusselse overheden.

‘Ik respecteer de rechtsstaat, maar gebruik ook mijn recht als burger en ondernemer om diezelfde staat te gebruiken om de overheid ter verantwoording te roepen. Voor mezelf moet ik niet meteen gelijk krijgen. We zullen pas binnen enkele jaren de gedegen analyse kunnen maken van wat er in 2020 en 2021 gebeurd is. Dat ze hun tijd maar nemen bij de rechtbank om dat allemaal vakkundig te bestuderen, zodat het uitgeklaard wordt. Maar ik zal mijn recht om te ondernemen altijd met vuur verdedigen,’ zegt De Moncharline aan Doorbraak.

Opgehokt

De Moncharline wil het niet alleen van rechtsspraak hebben, maar wil ook zelf zijn punt maken. ‘We kunnen morgen veilig cafés en restaurants openen. Wij kunnen ook zelf nadenken over protocollen om onze klanten te beschermen. Dat is onze plicht als ondernemer. Met een combinatie van afstand houden, mondmaskers dragen, en ventilatie kan ik een veilige omgeving creëren. Volgens mensen als Marc Van Ranst en Erika Vlieghe kan dat niet, maar in Franstalig België hebben we best wat viro- en epidemiologen die een beetje realistischer in het leven staan. Ik denk daarbij aan Jean-Luc Gala, Bernard Rentier, en het wetenschappelijke collectief ‘COVID rationnel’. Ik ben niet over één nacht ijs gegaan.’

‘De overheid behandelt de burger als iemand die opgehokt moet worden,’ gaat De Moncharline verder. ‘Dat is gemakkelijk als oplossing: alles sluiten, en zo de verantwoordelijkheid op de burger afschuiven, die de crisis op verschillende manieren moet torsen. Het erge is echter dat die houding geen innovatie of creativiteit bevordert. Het beleid van Frank Vandenbroucke, dat is la Belgique à papa: ‘Wij, de heersers, weten wat goed is voor het volk, en het volk moet naar onze goede raad luisteren en mag zelf niet nadenken’. Ik heb er echter zelf baat bij dat mijn etablissementen veilig zijn. Maar als ik moet wachten op de overheid, dan ga ik failliet. Dus denk ik zelf na.’

Driedubbel protocol

De Moncharline’s oplossing bestaat uit een driedubbel protocol: de capaciteit beperken, regelmatig desinfecteren, en zorgen voor goede verluchting binnen. Voor dat laatste heeft hij zijn bar Impérial volgehangen met moderne luchtdesinfectie-apparaten.

‘Op zichzelf is dat geen wonderoplossing,’ zegt De Moncharline. ‘Je moet gelaagd werken: de lucht desinfecteren, regelmatig meubilair ontsmetten met alcohol, en mensen niet te dicht bij elkaar laten zitten. Als je die protocollen goed in het oog houdt als cafébaas, dan is er weinig risico. Ik ben er ook een voorstander van dit soort protocollen in wetgeving te gieten. Mij niet gelaten als iemand van de arbeidsinspectie om de zoveel tijd het protocol komt controleren. In rusthuizen en het openbaar vervoer zouden ze er beter ook een paar hangen.’

Ionen en ozon

We contacteren Luigi Canu, een Waal die voor een bedrijf werkt dat de luchtdesinfectie-apparaten verkoopt. Canu werkt al twintig jaar in deze branche en kan er veel over vertellen. ‘Voor de Covid-crisis was niemand geïnteresseerd in desinfectie, maar wilden onze klanten onze producten vooral aankopen om slechte geuren tegen te gaan. Dat is een van de functies ervan. Maar de focus ligt toch voornamelijk op desinfectie,’ zegt Canu.

‘Onze machines zijn pas efficiënt als ze 24/24 draaien, en zijn daarvoor ook gemaakt. De UV-lamp in het apparaat zorgt ervoor dat er verschillende types ionen worden gecreëerd die zich binden aan vervuiling, en bacteriën en virussen vernietigen. Daarnaast zorgt de UV-lamp ook voor de productie van ozongas in kleine hoeveelheden, een zware binding van zuurstofatomen die desinfecterend werkt op oppervlakten. In Frankrijk gebruikt men deze technologie ook in ziekenhuizen.’

‘We zijn niet gek’

Hoewel er geen studies zijn die de effectiviteit van de desinfectie-apparaten met betrekking tot SARS-cov-2 bewijzen, zegt één studie die we onafhankelijk van De Moncharline en Canu vonden, dat ze effectief zijn tegenover vroegere SARS-virussen, en suggereert ze dat dit ook het geval kan zijn voor SARS-cov-2. Wanneer correct geïmplementeerd, en in samenwerking met andere veiligheidsmaatregelen, zouden de apparaten wel degelijk kunnen bijdragen tot een coronavrije binnenomgeving, luidt de conclusie.

Een probleem is dat sommige mensen gevoelig kunnen zijn voor ozon, en dat het gas in bepaalde hoeveelheden toxisch is. ‘Dat is zo,’ zegt Canu. ‘Maar deze apparaten halen de maximumnormen voor toxiciteit van ozon niet. We zijn niet gek. Mensen die ervoor gevoelig zijn, kunnen na een tijdje in een ruimte gezeten te hebben waar onze apparaten werken, wel irritaties krijgen. Dat is echter zeldzaam.’*

_________________________________________

*Update 22/03:

Canu zegt dat ‘we laboratoria zelf tests laten uitvoeren die een rechtstreeks verband aan proberen tonen wat betreft de desinfectie van coronavirussen. De resultaten zijn veelbelovend, met meer dan 99% ontsmettingsgraad.’

Wat ook bewezen is, is dat de luchtdesinfectie-apparaten van het type ‘PCO’ (Photo Catalytic Oxidisation) – die De Moncharline dus gebruikt – werken tegen pathogenen die moeilijker te doden zijn dan het coronavirus. Dat zegt althans Luc De Myttenaere, een concurrent van Canu, wanneer we hem contacteren.

‘Dit soort toestellen is hypergecertifieerd, dus we kunnen niet eender wat claimen. We kunnen onderbouwen dat pathogenen zoals de meer bekende bacteriën E.Coli en Clostridium moeilijker te doden zijn dan een coronavirus zoals SARS-cov-2. De universiteit van Leeds heeft onderzocht dat PCO-apparaten de eerder genoemde bacteriën doden.’

‘Daarom worden dit soort toestellen gebruikt in ziekenhuizen en ambulances van de Britse NHS, in Israëlische ziekenhuizen, maar ook bij de Brusselse werkgeversorganisatie Beci, bijvoorbeeld. Laatst hebben we ook het Brusselse vaccinatiecentrum op de Heizel met dit soort toestellen uitgerust’, zegt De Myttenaere.

ozon

Protest tegen sluiting horeca groeit

De milieufilosofische ogen van Vermeersch