De politici racen van verhaal van de dag, naar mediahype van de week. Er wordt meer op emotie dan op inhoud gespeeld. Echt diepgaand debat komt er nooit. Scoren, dat telt. Maar zo ondergraven ze de geloofwaardigheid van de politiek. De media gaan daarin niet vrijuit.

Stad der zienden

Elk parlementslid zou verplicht het boek De stad der zienden (2004) van José Saramago moeten lezen. In dat boek stemt – spontaan, niet georganiseerd – 83 procent van de bevolking blanco. Het is een signaal dat de politici niets voorstellen.

Uiteraard gaat de overheid op zoek naar de aanstokers, maar die blijken er niet te zijn. De politici raken in paniek en nemen drastische maatregelen, maar dat verstoort de burgers niet. Ze lijken die politici niet nodig te hebben om hun leven ordentelijk te leiden. Zelfs niet als er rampen gebeuren.

Dossiers genoeg

Stelt de politiek nog iets voor, maakt ze nog het verschil? Vaak heerst politieke kortzichtigheid. Neem nu asbest. Valerie Van Peel (N-VA) had daarover vorig jaar een wetsvoorstel klaar zodat wie een vergoeding kreeg uit het asbestfonds toch nog een bedrijf kon aanklagen. Maar ze behoort tot de oppositie, haar voorstel wordt weggestemd door de meerderheid. Een klein anderhalf jaar later komt Ecolo/Groen, een meerderheidspartij, met een vergelijkbaar wetsvoorstel.

België is door het Europees Hof van de Rechten van de Mens in Straatsburg veroordeeld voor de gerechtelijke achterstand in Brussel. De staat moet ‘de nodige maatregelen te nemen om het recht op een terechtzitting binnen een redelijke termijn in dat gerechtelijk arrondissement te waarborgen’. Justitie is een kerntaak van de overheid. Hoe komt het dat het fout loopt in Justitie en zeker in Brussel? Er zal een tv-programma met getuigenissen nodig zijn om onze politici aan te zetten er eens ernstig werk van te maken. Een onderzoekscommissie? Iemand?

Dikke rapporten genoeg

Gezondheidszorg, nog een kerntaak. Probeert u maar eens een afspraak te maken op korte termijn bij een specialist of in een ziekenhuis. Wat is de oorzaak van het personeelstekort in de ziekenhuizen? Daar bestaan dikke rapporten over, met remedies.

Of moeten we het hebben over de staatsschuld en de tekorten op de begroting? Of de kosten voor de pensioenen? We weten al 30 jaar dat de kosten daarvoor blijven stijgen als er niets gebeurt. Rapporten met problemen en mogelijk oplossingen zijn al elke legislatuur gemaakt.

Wat?

Hoe komt het dat er zoveel politieke problemen zijn in ons land. Hoe kan het dat onderzoeken en rapporten alle mogelijke keuzes op tafel leggen, maar niemand die maakt?

Ligt het aan de structuur van dit land? Die zorgt ervoor dat elk besluit van de een moet genomen worden in overleg met de ander of een gevolg heeft voor die ander. De taxshift federaal kan niet, want die heeft een te grote impact op de inkomens van de deelstaten. Dat willen partijen die daar de plak zwaaien voorkomen. Stilstand is het gevolg.

Ligt het aan de media? Nieuws wordt vandaag gebracht alsof er enkel nu is. Gisteren en morgen, dat bestaat niet. Problemen op lange termijn? Alles in snackable content, liefst een filmpje dat standhoudt op TikTok. Onze data wijzen de weg naar de lezer.

Ligt het aan de politici? Ook zij proberen te scoren in Snackable content, filmpjes op sociale media zijn belangrijker dan vragen of antwoorden. Politici zien zichzelf als een merk. Maar waar staan die merken voor? Wie kan nog het verschil zeggen tussen N-VA, Open Vld en CD&V en zet er ook maar Vooruit bij? Ze proberen manmoedig het verschil te maken in kleine niches. Maar in de kern? Ze mikken op het midden, maar in hun poging om voor iedereen acceptabel te zijn, staan ze nergens meer voor. En ondertussen surfen ze mee met elke mediagolf die zich aandient. Met wat goedkope emotie meer dan met doordachte voorstellen proberen ze hun vijf seconden media-aandacht mee te nemen.

En eigenlijk weet iedereen dat. Eigenlijk zijn we al gewaarschuwd, met het Vlaams Blok, ROSSEM, Lijst Dedecker… Hoeveel signalen heeft een politieke klasse nodig eer ze inziet dat ze zelfdestructief bezig is?

Rossem

Waarom lossen politici geen problemen op?

Ze noemden mij ‘Le Fou de Gand’

‘Om het systeem naar de kloten te helpen’