De Vlaamse regering heeft beslist om in de toekomst een minister van Eenzaamheid aan te stellen. Jan Peumans voelt zich eenzaam tijdens dat deel van de zitting vóór de rechtstreekse uitzending van Villa Politica. Vooraleer de politici zich geilend bevredigen aan de camera’s, staart Peumans in een woestijn waar de weinige aanwezige zandstuivers tokkelen op hun laptop of swipen op hun gsm of tablet. Peumans welt met zijn vertrek uit de politiek geen tranen in Brussel of op het schoon verdiep. Zijn groene zoon schreef zijn biografie en kon papa overtuigen om nog eens flink naar zijn partij na te trappen. Peumans zegt wat hij denkt en dat is zijn probleem, want wie de denkpatronen heeft van een valschermspringer zweeft terwijl hij valt. Trouwens als Peumans een zachte anarchist is, wie was dan die autocratische regelneef die de voorzittershamer van het Vlaams Parlement verkrachtte? Wie was dan het parlementslid dat bakken nieuwe wetten voorstelde? Hoeveel wetten liet de anarchist Peumans schrappen? Na zijn pensioen gaat Peumans waarschijnlijk doctoreren in ‘Tu quoque’.

Waalse politieke grappen

De MR is van haar Peumans af. Alain Destexhe vertrekt en richt zijn eigen liste Destexhe op. Het na-apen van Jean Marie Dedecker is misschien niet zo moeilijk, maar zijn prestaties evenaren wordt een ander paar mouwen. Het probleem van de MR is dat ze politieke grappen minister hebben gemaakt: Bacquelaine bakt er niets van, Marghem kent het verschil niet tussen een kerncentrale en een diepvries, Belot en Ducarme, och arme. Caligula slaagde er net niet in zijn paard Incitatus consul te maken maar Michel maakte een groep apen minister. Als eenoog in het land der blinden meende Michel dat hij door middel van lenzen uit te delen het IQ kon laten stijgen. Reynders had beter het Libische geld aangewend voor bijscholing of liever scholing van zijn meute blauwe narren. De MR is nog steeds op zoek naar dat Libisch geld. Wie heeft het verbrand? Wallonië is ook op zoek naar zijn Bart De Wever. Tja, waar vind je een narcistische monocraat met gladde tong en Latijnse neus? Altemet bestaat er maar één exemplaar en produceren ze de onderdelen niet meer.

A nightmare on Keyserlei

In De Wever-city zijn er 50,1 % allochtonen; dat lijkt mij bijzonder weinig. Je moet een half uur rondlopen in Antwerpen om een blanke medemens tegen het lijf te lopen en de spionkop van ‘Den Antwerp’ lijkt wel het Marokkaans of Tunesisch parlement. De rood-witten zijn al lang niet meer de ploeg van stad, maar eerder de bende van de Moeshaf. Antwerpen is het voorbeeld van een multiculturele nachtmerrie waar Freddy Krueger je elke nacht een kopje kleiner poogt te maken.

Oscars voor politiek acteertalent

De Oscar voor politiek afgaan is deze week voor de Open Vld en zijn ADHD-smurf ‘quickie’. In Terzake verzette hij zich met vuur tegen de brugpensioenregeling binnen de loonakkoorden. SWT, no pasarán, want de vakbonden mogen niet beslissen over de factuur aan de belastingbetaler. Oops, Quickie verbrandde zich zo erg aan die uitspraak dat zijn nieuw zwembad in de vlammen opging. De vakbonden lieten weten dat het wel hun bevoegdheid is omdat Kris Peeters — de bekwaamste minister ooit – een bepaald KB niet indiende.

De Oscar voor oprechtheid gaat dan weer naar Bart De Wever die in zijn verkiezingscampagnecolumn op Doorbraak liet weten dat hij er tijdens de regeringsonderhandelingen geen kloten van begrijpt. Wekenlang vergaderen om dan wakker te schieten wanneer de postjes en cheques uitgedeeld worden. Wevertje werd na Dedecker en samen Sander Loones de derde die campagne mag voeren via Doorbraak. Maar na 26 mei zullen we hier geen letter meer van hem lezen. De komende weken krijgen we nog op Doorbraak te lezen: Tom Van Grieken, Jan Jambon, Filip Dewinter, Gwendolyn Rutten, Pieter De Crem, Bart Tommelein en Theo Franken. Wie zich schaamteloos laat sodemieteren voor verkiezingsdoeleinden is inderdaad ‘Meer dan een mening’, hij is een speelpop van de politiek.

Poesjenellentheater

Deze week werd duidelijk dat ruziemaken in de meerderheid niets met de N-VA te maken had. Open Vld is er zelfs in geslaagd om ruzie te maken over niets. De fouten van deze regering stapelen zich op tegen een achtergrond van lijstvormingsperikelen en afscheidsredes van op pensioen vertrekkende politici die wel snel nog een laatste keer kiezersbedrog zullen plegen door stemmen binnen te halen voor hun partij. De regering is al gevallen waardoor liggend op de grond de idioot uithangen bon ton is geworden. De Wever bevestigde dan weer dat politiek een goed geregisseerd poesjenellentheater is. Niemand snapt er de ballen van en voor de camera’s lezen ze debatfiches voor of worden voorgekauwde ingestudeerde nummertje opgevoerd. De politbureaus en politiek marketeers hebben de touwtjes stevig in handen, regisseren het stuk en sleuren als sluwe deur-aan-deurverkopers de stem uit uw zakken. Wie gelooft die politieke acteurs nog?

ruziemaken

Wie gelooft die mensen nog?