Wie gelooft die mensen nog?
België Bananenrepubliek
foto © Reporters
Deze week werd duidelijk dat ruziemaken in de meerderheid niets met de N-VA te maken had. De regering is al gevallen waardoor liggend op de grond de idioot uithangen bon ton is geworden.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe Vlaamse regering heeft beslist om in de toekomst een minister van Eenzaamheid aan te stellen. Jan Peumans voelt zich eenzaam tijdens dat deel van de zitting vóór de rechtstreekse uitzending van Villa Politica. Vooraleer de politici zich geilend bevredigen aan de camera’s, staart Peumans in een woestijn waar de weinige aanwezige zandstuivers tokkelen op hun laptop of swipen op hun gsm of tablet. Peumans welt met zijn vertrek uit de politiek geen tranen in Brussel of op het schoon verdiep. Zijn groene zoon schreef zijn biografie en kon papa overtuigen om nog eens flink naar zijn partij na te trappen. Peumans zegt wat hij denkt en dat is zijn probleem, want wie de denkpatronen heeft van een valschermspringer zweeft terwijl hij valt. Trouwens als Peumans een zachte anarchist is, wie was dan die autocratische regelneef die de voorzittershamer van het Vlaams Parlement verkrachtte? Wie was dan het parlementslid dat bakken nieuwe wetten voorstelde? Hoeveel wetten liet de anarchist Peumans schrappen? Na zijn pensioen gaat Peumans waarschijnlijk doctoreren in ‘Tu quoque’.
Waalse politieke grappen
A nightmare on Keyserlei
In De Wever-city zijn er 50,1 % allochtonen; dat lijkt mij bijzonder weinig. Je moet een half uur rondlopen in Antwerpen om een blanke medemens tegen het lijf te lopen en de spionkop van ‘Den Antwerp’ lijkt wel het Marokkaans of Tunesisch parlement. De rood-witten zijn al lang niet meer de ploeg van stad, maar eerder de bende van de Moeshaf. Antwerpen is het voorbeeld van een multiculturele nachtmerrie waar Freddy Krueger je elke nacht een kopje kleiner poogt te maken.
Oscars voor politiek acteertalent
Poesjenellentheater
Categorieën |
---|
Tags |
---|
België is een bananenrepubliek die mij steeds vaker ergert en boos maakt. Lang was ik een stilzwijgend politiek observator, maar nu grijp ik naar de pen. Vrijgevochten schrijfster van opiniestukken met scherpe satirische inslag.
De realiteit van succes verdraagt geen pamperbeleid. Genieën zijn vaak niet de meest aangename mensen.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.