Theo Francken vs Alexander De Croo 1-0

Tegenwoordig heeft iedereen de mond vol van de verkiezingen in Kirgizië, Wit-Rusland en de Verenigde Staten. Ik moet zeggen het interesseert me geen moer. We kijken in België aan tegen een nooit geziene economische crisis als gevolg van een gezondheidscrisis waar de vaccineindmeet steeds verder opschuift. We worden gerund door een collageregering van nattebroekpolitici in een land waar de puzzelstukken op coronavirussen lijken. Denk je nu echt dat ik wil weten hoe usurpatoren in postcommunistische en subdemocratische landen hun volk om de tuin leiden. Neen! Noem mij een egoïst, maar ik wil eerst voor mijn eigen deur vegen, vooraleer ik het vuil van een ander analyseer, becommentarieer of bekritiseer.

Excuusregering van begrotingschaos en onvervulde dromen

Deze ‘vite-valt-ie-regering’ is een excuusregering. De ministerraad bevat nogal wat excuustruusjes, excuusintigratiecertificaten, excuusverjongers, een excuusgenderbender, en een excuussenior die ook het academische vakje aanvinkt. Wat die laatste betreft stel ik vast dat pyromanie of vuurzucht  kennelijk een voorwaarde is om minister van Volksgezondheid te worden. Franks helikoptergeld en Maggie’s mondmaskervoorraad knetteren in ons hoofd als onverantwoorde psychische wanen. Niet in het politiek circus! Dan ben je net ministeriabel.

Rekenen en begrotingstabellen lezen moet je ook al niet kunnen in deze ‘vite-valt-ie-regering’. Alexander De Croo werd deze week door zijn minister van Financiën teruggefloten en te kakken gezet. Niet Theo Francken maar Alexander De Croo is de kleuter in de peutertuin van het hoofdrekenen.Met de begrotingsbonje Francken vs De Croo wordt aangetoond dat deze regering gebouwd is op begrotingschaos, onbekwaamheid en onvervulde dromen. Het is nu al 1-0, maar ik vrees voor driedubbele forfaitcijfers tegen 2024.

De vorige paarsgroene goeroe, Guy Verhofstadt, beloofde in dagen van economische hoogconjunctuur 200.000 extra jobs. Hij haalde het net niet en realiseerde een stijging van de werkzaamheidsgraad van 0,4% per jaar. De paarsgroene goochelaars De Croo-Dermagne-De Sutter beloven tijdens een economische laagconjunctuur, met tienduizenden faillissementen in het verschiet, een stijging van de werkzaamheidsgraad van 10% tegen 2030 oftewel 1% per jaar en aldus 4% tegen 2024. Je moet al Trump heten om in dergelijk idiotisme te geloven. Trumps muur betaald door de Mexicanen zal er eerder staan dan 4% stijging van de werkzaamheidsgraad tegen 2024. Ik voorspel eerder een daling van 4%. Zeg dat Jasmijn het gezegd heeft.

Nieuwe mesjes snijden goed

Elke nieuwe regering start met lofbetuigingen in de pers. Je moet ze immers eerst op een piëdestal zetten vooraleer je ze er kan vanaf afstampen. Ik herinner mij nog de eerste coronapersconferenties van Sophie Wilmès. Lof alom. Een sterke, duidelijke communicatie, efficiënte werking, coherente maatregelen en een modus operandi van corona die als voorbeeld moest dienen voor de ganse wereld. Het duurde niet lang of diezelfde lofzang werd een jeremiade van een augiasstal. En de geschiedenis herhaalt zich. De paarse tandem De Croo-Vandenbroucke fietst nu door dezelfde jolige weide van lof als destijds Wilmès-De Block. Maar hun beslissingen zijn net zo absurd en onduidelijk. Waarom moeten cafés twee uur vroeger sluiten? Alle statistieken tonen immers aan dat de cijfers spectaculair zijn beginnen stijgen toen de scholen en universiteiten heropstarten. Maar neen, het is het buurtcafé of koffiehuis dat de baarlijke duivel en superverspreider is.

De horeca is al jaren het boetekind van linkse poco-puristen en groene moraalridders van het gezondheidsfacisme. Ze werden als de belangrijkste veroorzakers van longkanker aangeduid en kregen het rookverbod op hun bord. Ze waren de grote fiscale fraudeurs en kregen een verzegelde witte kassa als digitale belastingcontroleur. Nu zijn het de superverspeiders van corona en krijgen ze sluitingsuren en sluitingen door het hart gespietst. Het café is het hart van de Vlaamse Bourgondiër. Stop de hartaanvallen.

De stinkende reuzenaronskelk tot op de bodem leegdrinken

Na het guillotineren van de Mechelse haan die haar de overwinningsnederlaag bezorgde in 2019, heeft groene kloekhen Meyrem Almaci trammelant in haar kiekekot. Bij de politiek kuisen staat de reuzenaronskelk of stinkbloem in bloei en helpen de mondmaskers geen zier. De grote politieke vernieuwers blijken in hetzelfde bedje ziek als alle andere traditionele partijen. De groene helden Van Hecke, Devriendt en Calvo, die Groen van onder de kiesdrempel naar een tiener in de statistieken voerden, krijgen een ezelsstamp. Stank voor dank heet dat. Maandag liet Almaci weten dat ze het onkruid rond de stinkbloem zal wieden en andere mest zal gebruiken. Een magere troost voor de heren van desillusie. Gelukkig voor ons bloeit de groene stinkbloem elke keer Groen van de macht proeft. We moeten nu even de stank trotseren, de reuzenaronskelk tot op de bodem leegdrinken en dan zijn we weer voor zestien jaar op ons gemak.