Vergeten vragen van de voorbije week (190)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wat betekenen onze grondwettelijke vrijheden nog?

(Aan het Grondwettelijk Hof, dat nu geoordeeld heeft dat de coronamaatregelen volledig legitiem waren. Een legertje grondwetspecialisten én iedereen met gezond verstand weet dat de overheid tijdens de pandemie veel te ver is gegaan. Een politiek samengesteld gerechtshof houdt het potje echter netjes gedekt. En dan durft men in België kritiek te hebben op politiek benoemde rechters in Polen of Hongarije?)

Hoe zit dat in de andere menswetenschappen?

(Aan psycholoog Alain Van Hiel, die zijn vakdomein omschrijft als een ‘links walhalla’: ‘Het was lang een strijd om papers gepubliceerd te krijgen die niet vriendelijk zijn voor links, want ze bevestigen niet wat de meeste wetenschappers denken. Er is onderzoek gevoerd naar het gedrag van wetenschappers, en de resultaten zijn soms hallucinant. Een stevig percentage van hen geeft toe dat ze rechtsere projectvoorstellen niet snel zullen goedkeuren’. En hoeveel van zijn collega’s zouden hetzelfde doen, zonder het toe te geven?)

Hoeveel allochtone vrouwen zijn er aan de slag?

(Aan de voorzitster van de VDAB, die het ‘heel beledigend’ vindt om te focussen op allochtone vrouwen: ‘Ik ken veel vrouwen met migratieroots die fantastische jobs hebben in leiding­gevende functies’. Persoonlijke anekdotiek boven statistieken: dat mag alleen voor politiek correcte prietpraat. En deze vrouw leidt dus de bestuursraad van onze arbeidsbemiddelingsdienst. )

In welk stadium zitten we nu dan?

(Aan Wetstraatjournalist Ivan De Vadder, die beweert dat er in Vlaanderen geen cordon médiatique meer bestaat: ‘Dat stadium zijn we toch al lang voorbij’. Misschien moeten we nu spreken over het schaamlap-stadium: de VRT van De Vadder nodigt af en toe eens een VB’er uit in een duidingsprogramma waar niemand naar kijkt. In nieuwsuitzendingen (om maar te zwijgen over amusementsprogramma’s) wordt VB nog altijd stiefmoederlijk behandeld – of actief uitgespuwd. In Wallonië doen ze er minder hypocriet over.)

Sinds wanneer is dát een verzwarende omstandigheid?

(Aan de West-Vlaamse procureur, die celstraffen (!) vordert na racistische scheldpartijen van een paar 60-plussers in een dronken bui: ‘De procureur wees daarbij ook nog eens op de klederdracht van een verdachte. “Hij droeg een T-shirt en mondmasker van Vlaams Belang. Ze hebben hun sympathie voor Vlaams Belang ook meermaals laten blijken”.’ Stel u de ophef voor als een procureur gelijk welke andere partij had geproblematiseerd.)

Hoe teleurgesteld was u in deze antwoorden?

(Aan de Humo-journaliste die een interview deed met een Vlaamse jongen die Indische roots heeft. De journaliste moest het onderwerp racisme al zelf aansnijden, omdat de jongen er zelf niet over begon. Al snel wordt duidelijk waarom: hij kreeg in Vlaanderen bijna nóóit negatieve reacties op zijn huidskleur, hij prijst de omzichtigheid waarmee Vlamingen het gesprek aangaan, hij vindt dat ze het in Zweden (!) veel slechter doen en het zijn alleen Vlamingen met Marokkaanse roots die hem inpeperen dat hij ‘nooit 100% Vlaming’ zal zijn. Het racisme-debat drijft vaak op anekdotische getuigenissen, maar déze getuigenis werd niet opgepikt door andere journalisten. Past dit verhaal misschien niet in het plaatje?) 

Welk dorp in Vlaanderen is nog monocultureel?

(Aan pedagoog Lars Limburg, die het stadsleven romantiseert: ‘In een stad kom je in aanraking met andere culturen en levensstijlen, terwijl kinderen op het platteland al snel in een dorpsbubbel belanden’. Het is nog steeds bon ton om een karikatuur te maken van het Vlaamse ‘platteland’ – dat natuurlijk niet meer bestaat. De ‘diversiteit’ is doorgedrongen tot elk dorp. En via internet bereik je van onder elke kerktoren de hele wereld.)

Hoe groot achten jullie de kans op een nieuwe aanslag?

(Aan de PVDA, die schrijver Joost Vandecasteele uitgelegd heeft waarom ze niet deelnemen aan het bestuur in Molenbeek: ‘Als er nog een keer een terroristische aanslag gepleegd wordt, weten we niet wat te zeggen’. Als zelfs de communistische zeloten niet meer geloven in Molenbeek…)

Wat heeft dit nog met voetbal te maken?

(Aan zanger Max Colombie, die een WK-lied schreef voor de Rode Duivels: ‘Met ‘Warrior’ schreef hij een nummer over de mentale problemen en angstaanvallen waar hij mee kampte’. Anno 2022 is zelfs een WK-lied een individualistische jammerklacht over een maatschappelijk thema. Wat is er mis met onnozel escapisme, met ‘allez, allez, allez, we gaan er tegenaan’?)

Hoe staat Meloni tegenover de oorlog in Oekraïne?

(Aan HLN, waar ze de kopvrouw van Fratelli d’Italia afserveren als ‘anti-migratie, anti-abortus en pro-Poetin’. Dat laatste wordt in het (lange) artikel gerechtvaardigd met een quote uit 2018, terwijl Meloni de inval in Oekraïne ten stelligste veroordeelt en voorstander is van wapensteun aan Kiev. Worden buitenlandartikels niet een beetje veel op buikgevoel geschreven?)

Overschat u de sociale media en uw eigen persoontje misschien ietwat?

(Aan rector Rik Van de Walle, die bloedserieus is: ‘Ik ben bereid om zeer veel te doen voor de UGent, maar ik ga er mijn identiteit, mijn voelen en mijn “Rik-zijn” nooit voor opgeven. Dus ja, ik blijf tweeten’. En gelukkig maar! Weinig dingen op Twitter zijn zo amusant als die pompeuze rector Rik, het Groot Licht van Sint-Maria-Aalter.)

Wie is er hier de hufter?

(Aan de vrouw van journalist Yves Desmet, die over haar man spreekt: ‘Hij heeft het lastig  met het voortdurende gepolariseer en met wat hij ‘de hufters’ noemt’. Klagen over ‘polariseren’ én schelden op ‘de anderen’ in één en dezelfde zin: haalt allen opgelucht adem, Yves Desmet is nog steeds de oude!)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.