De klas kleurt bruin…

Radicaal-rechts is aan een opvallende remonte bezig. Dit laat zich vooral op de schoolbanken en de sociale media voelen. Of dit zal resulteren in een spectaculair verkiezingsresultaat, valt nog af te wachten. Zeker is dat radicaal-rechts — waarvan het Vlaams Belang in Vlaanderen de voornaamste vertegenwoordiger is — de jonge harten in het onderwijs verovert.

De tijd dat radicaal-rechts bestond uit clubjes suffe, oude meneertjes die in de marge van de nationale politiek zwaar ideologische, ranzige discours afstaken, ligt achter ons. De verjonging en de ‘professionalisering’ van het discours zetten zich door met Dries Van Langenhove als één van de belangrijke protagonisten in Vlaanderen.

‘Déclinistes’

Radicaal-rechts is een zwaar moreel beladen term, die heel veel negatieve gevoelens oproept en de lading onvolledig dekt. Ik gebruik liever het begrip ‘identitair’ omdat de rode draad gaat over de herwaardering van de natiestaat met de taal- of cultuurgemeenschap als basis. Bedreigingen voor de identiteit van de natiestaat — zoals superstructuren die bevoegdheden wegnemen of ongecontroleerde migratie — worden dan ook bestreden.

Deze ontwikkelingen krijgen internationaal hun weerslag in een soort van ondergangsliteratuur, geschreven door een aantal ‘déclinistes’ — onheilsprofeten — zoals Thierry Baudet (De aanval op de natiestaat), Thilo Sarrazin (Deutschland schafft sich ab) en Eric Zemmour (Le Suicide français).

De poreuze Chinese Muur van De Wever

De N-VA omschrijft de grootste gemene deler van Vlaanderen als ‘inclusief nationalisme’ met een duidelijk gedefinieerd burgerschap als politieke praxis. De Wever trekt graag een grens tussen zijn partij en het Vlaams Belang die hij visualiseert met de Chinese Muur, maar de barrière is veel poreuzer dan de voorzitter van de grootste partij wil laten uitschijnen.

Als een volleerd ‘namaakchinees’ heeft Theo Francken de voorstellen van het Vlaams Belang gretig overgenomen. Los van de haast autistische houding die kopstukken van het Belang aannemen tegenover de islam, zijn er in hun partijprogramma ook sporen van inclusief nationalisme terug te vinden. De poging van De Wever heeft meer weg van smetvrees en de drang om zo aanvaardbaar mogelijk te zijn voor mogelijke regeringspartners.

Dat er intussen in de rangen van de N-VA lichte paniek uitbreekt over een mogelijke verkiezingsnederlaag, was duidelijk te merkten toen Theo Francken in een debat met Tom Van Grieken in het wilde weg begon te slaan en te schoppen door naar mogelijke banden met Poetin te wijzen. Een dieptepunt! Nog erger verging het Zuhal Demir die door een alerte journalist in Terzake met haar eigen straffe uitspraken werd geconfronteerd. Op de vraag of ze even kon herhalen dat de islam ‘achterlijke waarden’ koestert, gaf ze niet thuis. Ook op de bedenking dat — ondanks haar grote mond — de Vlaamse regering van Geert Bourgeois moskeeën subsidieerde die ronduit vijandig staan tegenover onze Westerse samenleving, danste ze heel erg onhandig om de hete brij heen.

Radicaal-rechts verovert de schoolbanken

Dit weekend kwam Jeroen De Preter — medewerker bij Knack — tot de vaststelling dat radicaal-rechts de schoolbanken verovert en dat het Belang kan terugvallen op een erg jong electoraat. Volgens onderzoek van het weekblad gaat het vooral om jongeren uit de periferie of provinciesteden, minder om jongeren in grotere steden, omdat die veelal een allochtone achtergrond hebben.

Een leerkracht duidt dit ‘afwijkend’ gedrag in Knack als het ‘goedpraten van de brexit, supporteren voor Trump, neerkijken op de lagere sociale klasse, lacherig doen over transgenders, en koketteren met Schild & Vrienden.’ Een sociologische verklaring volgt:

‘Dat gedweep met rechts maakt zeker ook deel uit van een machocultuur. In veel gevallen gaat het over meeloperij. Groepsdruk. Erbij willen horen. Maar er zitten ook gasten tussen die angstaanjagend veel weten over de Vlaamse geschiedenis, collaboratie, en “alternatieve” krijgsgeschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Die harde kern is volgens mij niet meer te bekeren. Ik vermoed dat ze zich informeren via rechtse sites als Sceptr en, vooral, de sociale media. De Facebookpagina en Twitteraccount van Dries Van Langenhove en Schild & Vrienden volgen ze op voet.’

Wat opvalt is het werkwoord ‘bekeren’. Deze jongeren begaan een grote ‘zonde’ die enkel kan worden uitgewist door zich op een haast religieuze overgave tegen ‘radicaal-rechts’ — lees het Belang — te keren. Rationele argumenten helpen niet meer. Hier is nood aan een doorgedreven exorcisme.

Pretentieus gemoraliseer

VRT

Zinzen en Van Cauwelaert bespreken de populariteit van VB bij jongeren (20 mei)

Ook Walter Zinzen en Rik Van Cauwelaert lieten hun licht op deze ontwikkeling schijnen, maar kwamen niet veel verder dan wat open deuren intrappen. Volgens Zinzen moet het onderwijs dringend de leerlingen kennis bijbrengen over ‘de ranzige kantjes’ van het Belang, terwijl Van Cauwelaert teruggreep naar de jaren dertig en de verfoeilijke collaboratie. Deze twee hoogbejaarde heren moeten toch beseffen dat ze met hun uitspraken net het omgekeerde bereiken. De jongeren hebben hun buik vol van het pretentieus gemoraliseer van de media en de politiek. Ze verwachten resultaten… en daar mangelt het.

Dat jongeren voor het Vlaams Belang kiezen, heeft weinig te maken met puberaal macho- of afwijkend gedrag, maar meer met een reactie tegen het heersende discours in het onderwijs — het evangelie volgens het Gelijke Onderwijskansen — en de verstikkende diversiteit waar enkel met lof mag worden over gepraat. Volgens Zemmour is er een ‘ongelooflijke vernietiging’ van de oude wereld aan de gang ‘door extreem-links en door de denkers die in het deconstructivisme geloofden. Goed gelukt. Petje af.’ Jongeren voelen ‘le grand remplacement’ aan den lijve aan. In het centrum van Antwerpen hebben meer dan 50% van de leerlingen in het basisonderwijs een allochtone achtergrond. Jongeren verliezen vaste grond onder de voeten en missen vertrouwen in de politiek.

Gemekker

Het gemekker over de zoveelste zwarte zondag kan beginnen. Het diaboliseren van het Belang is op volle toeren aan het draaien, in de hoop dat de aandacht van de kiezer wordt afgeleid van het onvermogen van de politieke kaste om de problemen aan te pakken. Heel wat scholieren en studenten hebben er hun buik van vol en laten hun ongenoegen terecht de vrije loop.