Vlaanderen belogen, Wilmès boven

Na de vermeende pedo-escapades van Walter Capiau en Guy Van Sande, de losse handjes van Pol Van Den Driessche, en de vermeende stalking van Bart De Pauw was het mij al duidelijk dat de gebouwen van VRT en VTM profane huizen van ontucht waren. Maar de recente narcistische ruilbeurs op Whatsapp, waar seksvideo’s van rukkende en fuckende BV’s als trofeeën van een sekssafari opgehangen werden, maakte duidelijk dat het perverse sekshuizen zijn, waar áf en tóe wat journalistiek werk wordt verricht. Tot op heden weigerde ik het gerucht te geloven dat zuster Crevits ostentatief haar kuisheidsgordel omgordde vooraleer ze naar De afspraak  trok. Nu twijfel ik daar geen seconde meer aan.

Whatsapp hypocrisie

Het was meelijwekkend om te zien hoe VRT en VTM hun beschimmelde golden boys poogden schoon te wassen en hoe onderzoeksjournalisten plots doofpotspecialisten werden. Zou een whatsapp seksclubje van onanerende politici met dezelfde schroom en terughoudendheid behandeld worden door de mainstreammedia of zouden we binnen de kortste keren de politieke vulva’s en fallussen geblurd ons scherm zien sieren? Dit jaar gaat de Jasmijn voor hypocrisie voor het eerst niet naar een CD&V’er, maar naar VRT en VTM.

Mag ik mijn collega’s bij Doorbraak meteen geruststellen? De naaktfoto’s en -filmpjes van onze medewerkers die circuleren in onze Whatsappgroep zal ik niet verspreiden. Dat wil ik de maatschappij niet aandoen. Er zijn grenzen.

Het amnesievirus 

De gezamenlijke lapsus memoriae  van Conner Rousseau, Egbert Lachaert, Georges-Louis Bouchez, Paul Magnette en Meyrem Almaci legde begin deze week hun malafide garnaalgeheugen bloot. Sorry broeder Joachim Coens, met de hand op het hart, we waren de belangrijkste eis van de congregatie van hypocritijnzers, die jullie al maanden larmoyant misbaar maken, plomp vergeten. Wie gelooft die pipo’s eigenlijk nog? Een jambongeheugen wordt stilaan het excuus van de 21ste eeuw.

Op dinsdag werden het Vlaams Parlement, de Kamer en de Senaat plots hermetisch afgesloten en moest een forensisch team van virologen, bacteriologen en toxicologen alle gebouwen, voedsel en drank onderzoeken. Niet omwille van de coronabesmetting van Lachaert. Dat was het excuus. Een bron uit een mystieke Whatsappgroep liet weten dat na de amnesie van Jambon, Lachaert, Bouchez, Rousseau, Magnette en Almaci er gevreesd werd dat Poetin gif of een virus had verspreid in de gebouwen van onze schijndemocratie. Behalve corona bleek alles clean. Oef, onze politici zijn buiten schot. De hersenschade en het geheugenverlies zijn perfect normaal. Ze zijn kennelijk zelfgenoegzaam in staat om de boel te verpieteren en ons land ziende blind naar de afgrond te leiden.

Djuk djuk judjuk

Kinematische politieke marketing is populair. Rode Ridder Conner Rousseau wil de naam van zijn partij sp.a, wat niet verwijst naar een bronwater, veranderen naar ‘Vooruit’, wat niet verwijst naar een concertzaal. Uniek zijn is moeilijk bij de partij voor sociale decadentie. Dat er ook een politiek platform ‘Vooruit’ bestaat dat intussen 46 Vooruit-gemeenteraadsleden telt, behoort niet tot de parate politieke kennis van socialisten. Conner wil met zijn beweging ‘Vooruit’, of zoals Willem Vermandere het zo eloquent zei: ‘djuk djuk judjuk’, weg van de elf, op naar de zestien. De andere elfjes brainstormen intussen ook over een nieuwe kinetische naam: Egbert Lachaert dacht aan ‘Achteruit’, Joachim Coens aan ‘Processie van Echternach’, en Meyrem Almaci is in de wolken van ‘Zweven’.

Het huis van wantrouwen

Wilmès II mag als olijke straf nablijven. Vrijdagmorgen tweette ik ‘Mocht ik parlementslid zijn, dan diende ik een motie van wantrouwen in (art 96 Gw) en stelde ik Urbanus van Anus of Kamagurka voor als premier. Zotter dan wat er nu allemaal gebeurt kan toch niet meer.’ Ik denk dat Barbara Pas of Tom Van Grieken mijn twitterpagina volgt, want later die dag volgde het nieuws dat het Vlaams Belang een constructieve motie van wantrouwen indient. Wie zij gaan voorstellen als kandidaat premier is nog niet duidelijk, ik gok op Tijl Uilenspiegel.

Ik wil graag eindigen met een ode voor de zeventigste verjaardag van Raymond Van het Groenenwoud. Mijn versie van Vlaanderen boven:

Waar stemmen een plicht is,
En ook bedrog gezwind is,
Waar Wilmès in ’t midden staat
Waar corruptie bloeit
En het geld in het zwart vloeit
Waar Bouchez geen Nederlands praat
Waar zijn diploma geen zin heeft
En zijn tattoo geen inkt heeft
Waar de Lachaert luid expliceert
Waar je stem van geen belang is
Democratie een grap is
Waar de verliezer triomfeert

Refrein:

Vlaanderen belogen
Waar we dansen naar pijpen
Waar geen mensen belangrijk zijn
En leugens omvangrijk zijn
Vlaanderen buiten
Waar de Walen ons fnuiken
Vlaanderen mijn land
Wat is er aan de hand

Het staat zangtalenten vrij om deze parodie te zingen en op een van mijn sociale mediakanalen te posten.