François De Smet is opnieuw verkozen tot voorzitter van DéFI. Dat komt omdat enkele partijkopstukken hadden opgeroepen om voor hem te stemmen. Maar De Smet haalde nog geen 60% van de stemmen. De basis stemde radicaal anders.

Filosoof De Smet leidt sinds 2019 het rabiaat francofone DéFI (Démocrate fédéraliste Indépendant). Daar voegt hij nu een nieuwe termijn aan toe. Nipt. Zijn tegenstander Michaël Vossaert wist maar liefst 41% van de basismilitanten te overtuigen, zonder steun van grote partijkopstukken als Olivier Maingain en Didier Gosuin. De Smet scoort daarmee slechter dan drie jaar geleden.

Zoals we vorige week schreven, zit de opvolger van het FDF vooral met een levensbeschouwelijk probleem. De Waalse voorzitterskandidaat Pascal Goergen gooide vorige week de handdoek in de ring. Hij vond de campagne tussen Brusselaars De Smet en Vossaert veel te veel gericht op het Hoofdstedelijke Gewest. Ook al woont in absolute cijfers het grootste deel van de DéFI-kiezer in Wallonië.

DéFI verenigt echter meer en meer twee verschillende Brusselse samenlevingen. Dat van De Smet is principieel, voornamelijk klassiek francofoon en militant vrijzinnig. Het steunt wetsvoorstellen om onverdoofd slachten in Brussel te verbieden. Het Brussel van De Smet is gemiddeld ouder.

Het DéFI van Molenbekenaar Michaël Vossaert is jonger, multicultureel en minder principieel. Het ent zich op een meer Angelsaksische lezing van de samenleving, waar neutraliteit eerder vertaald wordt als het feit dat de overheid niet mag interveniëren in iemands geloofsuiting. Het vindt dat onverdoofd slachten moet kunnen omdat het een godsdienstige vrijheid is. Dit DéFI opereert steeds onafhankelijker van het partijkader.

Bij heel wat Brusselse DéFI-tenoren was na de voorzittersverkiezing zondag opluchting te horen dat De Smet het gehaald had. Het was pas laat dat coryfee Olivier Maingain zijn steun had uitgesproken voor De Smet. Interessanter was echter de uitspraak van Brusselse DéFI-parlementslid Nicole Nketo Bomele in Le Soir: ‘Het was een beetje de rijke Brusselse gemeenten tegen de arme.’ Waarmee zij aangaf dat de armere gemeenten in het noordwesten van het Brussels gewest massaal voor Vossaert hebben gestemd.