Vrouwen aan zet?

Terwijl niet alleen Groot-Brittannië, maar de hele Europese Unie nog de klap aan het verwerken is van de brexit, draait de politieke paardenmolen van Westminster overuren. Premier David Cameron nam in de voormiddag van 24 juni ontslag en in de namiddag werd al om het vertrek geroepen van oppositieleider Jeremy Corbyn. De kopstukken van de succesvolle Leave-campagne hielden een wat beduusde overwinningsspeech alsof ze zelf niet goed wisten wat aan te vangen met de steun van een meerderheid van de Britse bevolking. De enige die schijnbaar een plan had voorbereid is de Schotse First Minister, Nicola Sturgeon van de Scottish National Party. Zij plaatste zo razendsnel haar pionnen op het politieke schaakbord dat zelfs Guy- ‘nationalisme leidt naar Auschwitz’- Verhofstadt zijn steun uitsprak voor de aspiraties van de Schotse nationalisten om Schotland als onafhankelijke staat bij de Europese Unie te houden.

Theresa May for PM

Sinds 27 juni weten dat het ‘1922 commitee‘ van de Conservative Party de nieuwe leidersverkiezing heeft gepland voor 2 september, veel vroeger dan de door Cameron voorspelde termijn van oktober. Boris Johnson wordt hoogst waarschijnlijk dé topkandidaat met de steun van Michael Gove, de Justitieminister en intellectueel van de partij, maar hoogst onpopulair bij niet-conservatieve kiezers. Maar de toekomst van de Tories ligt niet in de handen van dit tweetal. Ze zullen het spel heel gewiekst moeten spelen. Want de grootste uitdaging voor Johnson komt van twee vrouwen.

Theresa May, de minister van Binnenlandse Zaken, zal zich ongetwijfeld kandidaat stellen voor het hoogste politieke ambt van het land. May heeft het perfecte profiel. Ze stelde zich voor het referendum heel eurokritisch op, maar geloofde niet in een brexit. Haar afkeer van de EU is voldoende hoog om voor de sterke eurosceptische vleugel van de partij aanvaardbaar te zijn als premier. Tijdens de hele referendumcampagne hield Theresa May zich op de vlakte, ze stootte niemand voor het hoofd en sprak zich heel voorzichtig uit voor een Remain-stem. 

Daarmee kan ze de meer eurofiele vleugel van de partij aan zich binden. Op het partijcongres van eind vorig jaar hield de minister een heel strenge speech over de migratiepolitiek van het land en waarschuwde ze voor het teloorgaan van de cohesie van het Verenigd Koninkrijk. Op het moment zelf werd de speech als ‘over the top’ gebrandmerkt. May leek met haar harde standpunten zichzelf te hebben verbrand. Er gingen zelfs stemmen op dat ze met opzet fout werd geadviseerd door interne tegenstanders om haar voorgoed buiten spel te zetten voor de opvolging van Cameron. Is het toeval dat ‘House of Cards’ oorspronkelijk een Britse reeks was? Maar nu de migratieproblematiek een sterke rol heeft gespeeld in het resultaat van het brexitreferendum kan deze toespraak in haar voordeel uitdraaien. Indien ze de juiste zetten plaats, wordt ze onverslaanbaar. 

Schotse troefkaart

‘Als Boris partijleider wordt dan scheuren de Schotse Conservatives zich af’. Aan het woord is Ruth Davidson, de nieuwe jonge belofte uit het hoge noorden van de Britse eilanden. Ze sprak het dreigement uit op de vooravond van het grote brexitdebat in de arena van Wembley op 21 juni. Davidson, een lesbische ex-militair, is razend populair in het Verenigd Koninkrijk. De vrouw van – in tegenstelling tot vele leidende Tory’s – eenvoudige afkomst zorgde bijna op haar eentje tijdens de Schotse verkiezingen voor de verrijzenis van de partij. 

Gezien de politieke situatie in Schotland is de 37-jarige politica op korte tijd een zwaargewicht geworden. Ze maakte een grote indruk op het genoemde debat in Wembley waarbij ze vurig pleitte voor het behoud van het VK binnen de EU. Gezien haar populariteit bij de Schotten, wordt haar houding tegenover de kandidaten voor het premierschap bepalend voor de Britse Unie. 

Theresa May en Ruth Davidson hebben in het verleden weliswaar gebotst, maar de huidige politieke situatie maakt hen bondgenoten. Ze zijn de toekomst van de Conservative Party. Het antwoord op het geschaak van Nicola Sturgeon is niet Johnson en Gove, maar een vrouwelijk antwoord. ‘In politics, if you want anything said ask a man, if you want anything done ask a woman’, aldus de eerste en voorlopig laatste vrouwelijke premier van het VK.

Deze tekst verscheen eerder bij Knack.be.

Foto: (c) Reporters