11.11.11 versus Theo Francken

Afgelopen vrijdag stelde Theo Francken zijn boek over migratie voor, genaamd‘Continent zonder grens’.  Een politiek thema dat de gemoederen beroert, het blijft voor een modale Vlaming schipperen tussen menselijkheid/mededogen en de welbekende stelling dat we niet voor het OCMW van heel de wereld kunnen spelen. Noch sociocultureel, noch materieel kunnen we dit aan. Ondanks alle pogingen om te bewijzen dat de Vlaming genetisch een racist is, gaat het vooral om gevoelens van vervreemding en onveiligheid enerzijds, en elementaire rekenkunde anderzijds. De N-VA bewaakt en bemeestert het thema zorgvuldig, al kwam pain-in-the-ass Tom Van Grieken een week geleden opzetten met eveneens een boek(je), getiteld ‘Francken faalt’. Wordt vervolgd.

Iets met framing

Een 11.11.11-publicampagne voor mensensmokkel?

Toevallig (?) diezelfde vrijdag pakte 11.11.11, de Koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging voor wie er niet genoeg migranten kunnen binnen komen, uit met twee studies, besteld bij de KULeuven en de Ugent. Daaruit moet blijken dat de gemiddelde Vlaming genuanceerder denkt over migratie dan het ‘negatief verhaal’ dat door politici als Theo Francken gebracht wordt. De N-VA doet dus volgens woordvoerder Bogdan Vanden Berghe aan negatieve framing, vooral ten gerieve van de achterban die voor een deel uit het VB afkomstig is.

Dat een partij aan ‘framing’ doet, vind ik niet meer dan logisch, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een publieke omroep. Maar dat iemand als Francken verdomd goed weet wat er bij de modale Vlaming omgaat, is ook een feit. Vandaag zijn politici geen opiniemakers maar vooral opinievolgers. En dat links een politieke minderheid vertegenwoordigt in Vlaanderen, daar kunnen geen duizend studies iets aan verhelpen.

Dat de studies door 11.11.11 zijn besteld om te bewijzen wat moest bewezen worden, en dus zelf als framing bedoeld zijn, ach, dat is natuurlijk ook een evidentie. Mocht de N-VA zo’n studie bestellen, de resultaten zouden er vast anders uit zien. Alleen al methodologisch zit het onderzoek bizar in elkaar. Het Gentse luik is louter gebaseerd op ‘1.528 geselecteerde uitspraken in kranten, tv-journaals en op Twitter en Facebook’. Ze zijn het dus niet gaan vragen op straat, men heeft gewoon knipsels en uitspraken op de sociale media bijeen gesprokkeld. Daarmee kan je natuurlijk alle kanten uit. Ik kan zonder moeite 2000 tweets verzamelen die alle grenzen potdicht willen en pleiten voor een totale migratiestop. Hoe wetenschappelijk is zo’n steekproef wel?

En dan de vragen die door de Leuvense onderzoekers werden voorgeschoteld, ook zo’n klassieke instinker. Uit vier profielen mocht de ondervraagde Vlaming kiezen: de migrant als ‘indringer’, als ‘slachtoffer’, als ‘vluchteling op zoek naar een beter leven met wie we solidair moeten zijn’, of als ‘meerwaarde voor onze samenleving’. Trots berichten de onderzoekers dat de modale Vlaming past voor dat stigmatiserende woord indringer en het dan liever houdt bij meer gematigd taalgebruik. Maar weten we daarmee wat er echt omgaat in de publieke opinie? Ik betwijfel het sterk. Dit soort gestuurde vraagstelling is al evenmin wetenschappelijk en beseft wat we vermoedden: 11.11.11 wil bewijzen dat Vlaanderen linkser is dan zijn politici. Schort er dan iets aan onze democratie?

Neen, niet echt, maar links zit gewoon met een ei, en dat wordt volgzaam uitgebroed door pro migratie-georiënteerde academici. Vanden Berghe probeert te bewijzen dat de Vlaming links denkt maar rechts stemt, waardoor verkiezingen net zo goed kunnen worden afgeschaft en vervangen door ‘studies’. Heel het onderzoek is dus zelf een framingkwestie, waarbij Francken uiteindelijk wordt aangeraden om een ‘gematigder’ standpunt in te nemen omdat hij radicaler zou zijn dan de gemiddelde Vlaming.

Cultuurmarxisme, andermaal

Met deze actie legt 11.11.11 de Vlaming een politieke mening op

Tja, zijn het niet vooral verkiezingen die daar moeten over beslissen? Het is uiteindelijk een nogal doorzichtige poging van de pro-migratielobby om de reguliere volksraadpleging te passeren en via gestuurde academische ‘onderzoeken’ een alternatieve waarheid naar voor te schuiven. Dat ruikt weer naar het veelbesprokencultuurmarxisme (de Gramsciaanse hegemonie van een verlichte elite), een zwaar woord in deze context, laten we het dan maar bij pococratie houden: links heeft de band met het volk al lang verloren, en wil zijn numerieke minderheid omzetten in morele suprematie, door het opdringen van politiek-correcte denkstramienen.

Doordat een stevig gesubsidieerde NGO als 11.11.11 ontwikkelingssamenwerking steeds meer verwart met binnenlands politiek activisme, maakt ze zichzelf tot motor van een polarisering die ze zegt te bestrijden. En verwikkelt ze zich in een perceptiestrijd die voorbij gaat aan de reële knoop. Want dit gaat helemaal niet over perceptie, maar over reële bekommernissen rond (on)veiligheid, vervreemding en materiële haalbaarheid. Die begrippen komen eigenlijk niet aan bod in de vier types die door de onderzoekers worden gepresenteerd, omdat ze louter focussen op het imago van de migrant (positief/negatief) en niet op de attitude/zienswijze van de Vlaming zelf die als gastheer optreedt en moreel recht heeft op zo’n attitude.

De realiteit rond migratie en asiel is er dus een van dreigende culturele verdringing (verdere import van de salafistische islam), een veiligheidsprobleem (raakpunten met criminaliteit), levensbeschouwelijke discrepanties (ongelijkheid van man en vrouw tot en met manifest seksueel geweld, homofobie), naast de verpletterende vraag hoe lang ons sociaal zekerheidsstelsel de migratiekost kan dragen. Dat zijn de argumenten van rechts, links levert alleen studies over framing. Heel het identitaire verhaal wordt onder de mat geveegd, en het idee dat de Vlaming, Belg, Duitser, Fransman, Europeaan zelf slachtoffer is van het dolle ‘Wir schaffen das’-motto, ontgaat Bogdan Vanden Berghe helemaal.

Daarom is dit soort wetenschappelijk onderzoek verticaal te klasseren, boven of onder de gelegenheidsliteratuur die politici plegen in de verkiezingstijd. Maar betaald met de bijdragen en giften van alle Vlamingen, ook de Francken-fans: iets om over na te denken op 11 november, dag van de vrijgevigheid.