Tal van afdelingen van de Vlaamse actieve senioren vzw organiseren, werken samen in een 11 julicomité of clusteren met andere verenigingen in het aanbieden aan het brede publiek van een 11 juliviering. ‘Vlaams’ prijkt in onze naamgeving. Vlaams,  als kernachtige bundeling van vrijheid (individuele meningsvrijheid), democratie (transparantie in onze werking), pluralisme (logischerwijze partijongebondenheid als vereniging) en het complexloos beleven van ons burgerschap in de Vlaamse gemeenschap: 11 juli, feestdag van de Vlaamse Gemeenschap.

11 juli is geen vrijblijvend feestje, hoe groot ook de culinaire voldoening van de barbecue, de sportieve voldoening ook is van de wandeltocht en het bijwonen van Vlaanderen Zingt! 11 juli is een reflectiemoment over het functioneren van de Vlaamse samenleving, zo ook over het functioneren van onze vereniging in deze context. Toeval of niet, maar omstreeks deze tijd wordt – na een lange aanlooptijd – een werkdocument over de Vlaamse identiteit van onze vereniging ter gedachtewisseling voorgelegd.

1302

Het mag dan al 715 jaar geleden zijn dat op de Groeningekouter in Kortrijk het onmogelijk gewaande mogelijk werd. Geen ‘bookmaker’ zou geld ingezet hebben op de slaagkansen van het voetvolk-leger tegen het best uitgeruste ridderleger van het toenmalige Europa. En toch gebeurde het onmogelijke. De razernij omwille van de koninklijke Franse dwangmaatregelen die leidden naar vrijheidsberoving, handelsverbod, slavernij en miskenning van menselijke waardigheid, die razernij was zo groot dat de schrik voor een zekere dood overwonnen werd.

Dit is geen pleidooi voor geweld, integendeel, maar wel voor het inzicht dat niets een verloren zaak is in de (terechte) betrachting van burgers op soevereiniteit en geluk. 1302 leert ons eveneens dat overheden slechts legimiteit hebben wanneer ze de belangen van de hele bevolking dienen.

Uitdagingen

Vandaag en morgen zijn de uitdagingen voor Vlaanderen groot: de niet wijkende structurele armoede, de integratie van vele nieuwe Vlamingen, verstikkende mobiliteit, de aanpak van de klimaatwijziging en de merkbare gevolgen ervan,…

Wij senioren weten uit eigen ervaring hoe belangrijk een stevige en verder uit te bouwen sociale zekerheid is. Wij maken ons zorgen over de niet toereikende pensioenen voor velen, over het uitblijven van leeftijdsvriendelijke buurten, over de prijs en de kwaliteit van een verblijf in woonzorgcentra, over de toekomst van onze kleinkinderen.

Het lijkt wel of het onmogelijk geachte weer mogelijk moet gemaakt worden: de inclusieve, rechtvaardige Vlaamse samenleving. Laat Vlaanderen haar inwoners omarmen, zo wordt Vlaanderen ook omarmd. Voeg ik daar de aloude wijsheid aan toe: hoop doet leven.

Vlaamse actieve senioren omarmen hun generatiegenoten in alle diversiteit van opleiding, opinies en geaardheid. Daar zijn wij oud en wijs genoeg voor geworden. Zo werken wij mee aan Vlaamse samenlevingsopbouw. Dit is een opbeurende gedachte om het Feest van de Vlaamse Gemeenschap mee te vieren.