17 dienstweigeraars definitief vrijgesproken

Op 13 juni 2010 weigerden 298 Vlaamse burgers dienst. Ze werden opgeroepen om te zetelen als voorzitter of bijzitter in een stem- of telbureau en weigerden daaraan gevolg te geven omdat de verkiezingen ongrondwettig waren zonder splitsing van BHV. Daartoe kregen ze de nodige steun van de werkgroep BHV (een samenwerking van het Halle-Vilvoorde Komitee, de Vlaamse Volksbeweging en het Taal Aktie Komitee). Van die 298 effectieve dienstweigeraars kwamen er 121 in contact met de politie of het gerecht. Na verhoor is er in 57 gevallen een rechtszaak aanhangig gemaakt: 8 in Leuven, 25 in Oost-Vlaanderen, 14 in West-Vlaanderen, 6 in Antwerpen en 4 in Limburg. Opmerkelijk is ook dat er tot nu toe niemand is gedagvaard in Halle-Vilvoorde zelf. Naast die 57 vervolgingen zijn er ook 7 zaken geseponeerd. In die gevallen besliste de procureur, na verhoor, om niet te vervolgen. De andere 57 kregen na hun ondervraging geen nieuws meer van politie of gerecht.

Twijfel

De Belgische gerechtelijke molen maalt traag, maar zeker. En de gerechtigheid verschilt er vaak ook van rechtbank tot rechtbank en van arrondissement tot arrondissement. Dus een rechtzaak is altijd een risico in België. Tot nu toe zijn er al 39 gerechtelijke uitspraken over de dienstweigeraars van 2010. In alle gevallen sprak de rechter in eerste aanleg de dienstweigeraars vrij. De rechtbank in Dendermonde zette de toon. Die stelde in haar vonnis in december dat de beklaagden ervan overtuigd waren ‘dat de verkiezingen ongrondwettelijk waren en ze hadden dan ook een motief om niet op te dagen’ (zo citeerde het persbureau Belga). De rechtbank voegde eraan toe dat ‘de media, de politici en de gerechtelijke wereld hebben laten uitschijnen dat de verkiezingen ongrondwettelijk waren, omdat het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde niet was gesplitst. Deze onzekerheid zaait twijfel bij mensen die in kiesbureaus moeten zetelen, wat een rechtsgeldig motief is om niet op te dagen in de bureaus.’ Over de vraag of de verkiezingen al dan niet rechtsgeldig waren, sprak de rechtbank zich niet uit. Volgens de advocaat van de dienstweigeraars, meester Matthias Storme, zouden er nog vrijspraken volgen, en hij had gelijk.

Een overzicht

Voor de 39 vrijspraken in eerste aanleg is de situatie als volgt:

• Dendermonde eerste aanleg: 15 vrijspraken op 20 december 2010. Er werd beroep aangetekend door het openbaar ministerie voor het hof van beroep in Gent. In die rechtbank zijn bij eerdere dienstweigeringsacties al veroordelingen uitgesproken in beroep.


• Leuven eerste aanleg: 8 vrijspraken op 25 januari 2011. Er werd geen beroep aangetekend dus de uitspraak is definitief.


• Kortrijk eerste aanleg: 4 vrijspraken (4 februari 2011). Er werd geen beroep aangetekend dus de uitspraak is definitief.


• Gent eerste aanleg: 5 vrijspraken (16 februari 2011). Er werd geen beroep aangetekend dus de uitspraak is definitief.


• Brugge eerste aanleg: 7 vrijspraken (18 maart 2011). Het is nog niet bekend of er beroep wordt aangetekend door het openbaar ministerie.

Dat wil zeggen dat er in totaal 17 dienstweigeraars definitief zijn vrijgesproken.

Blijven er dus nog over: 18 zaken. Daarvan zijn er enkele die bij verstek werden veroordeeld. Een juridische advocatentruc, daarop wordt verzet aangetekend en de zaak wordt dan hernomen. Die zaken zijn dus nog niet uitgesproken in eerste aanleg:

• In Turnhout: 6 zaken voor de rechtbank van eerste aanleg, ingeleid op 30 maart.


• In Hasselt werd 1 dienstweigeraar bij verstek veroordeeld en werd verzet aangetekend. De zaak komt opnieuw voor in eerste aanleg op 5 april.


• In Tongeren: ook daar werd in 3 zaken bij verstek veroordeeld. 1 zaak kwam terug voor in eerste aanleg op 23 maart, pleitdatum voor de andere twee zaken is nog niet bekend.


• In Kortrijk: 2 zaken bij verstek veroordeeld. Hernomen in eerste aanleg op 28 maart resp. 4 april.


• In Oudenaarde : Voor 4 zaken wordt een uitspraak in eerste aanleg verwacht op 1 april.