Ans Persoons en het groot hart van Brussel

Wie zich nog illusies maakt over de rol van Brussel als ‘hoofdstad van alle Belgen’, herbekijkt best de beelden van de 11 juli-viering in het Brusselse stadhuis. De verbijsterde reactie van Ans Persoons (sp.a.), schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden op het zingen van de Vlaamse Leeuw spreekt boekdelen. ‘Een verkeerd signaal’, zo zei ze.

Op 11 juli 2014 pleitte de uit Antwerpen afkomstige Ans Persoons nog voor meer liefde tussen Vlaanderen en Brussel: ‘Er is goede wil nodig, en openheid. Laat dat nu net ons grootste talent zijn. Brussel heeft een groot open hart en biedt het u aan. Op een schoteltje. Inderdaad, u hoort het goed: Brussel maakt Vlaanderen het hof. We zullen iedereen die in Brussel wil komen wonen, met open armen ontvangen. ‘

Mooie woorden, maar de liefde van de Brusselse schepen kent haar grenzen. Zelfs een verdraagzaam mens kan niet alles tolereren. Zeg nu zelf: het Vlaamse volkslied zingen op de Vlaamse feestdag in het stadshuis van de Vlaamse hoofdstad! Zoiets is zelfs teveel voor ‘het groot open hart’ van Persoons.  Stel je voor dat straks iederéén zijn volkslied op zijn of haar nationale feestdag gaat beginnen zingen!

Het zou grappig zijn indien de werkelijkheid niet zo pijnlijk was. Ans Persoons en haar collega-schepen Els Ampe (OpenVLD), hoogopgeleide Vlaamse inwijkelingen in Brussel ,die zich slaafs aanpassen aan de definitie van verdraagzaamheid en openheid van de Franstalige elite: verdraagzaam is hij/zij die altijd Frans praat met de Franstalige en hij/zij die neerkijkt op die onverdraagzame Vlamingen die zelfs de arrogantie hebben om op hun feestdag hun volkslied aan te heffen.

Om zo’n cognitieve spreidstand vol te houden, moet men zichzelf ervan overtuigen dat men zichzelf niet onderwerpt uit lafheid en opportunisme. Dat het van openheid getuigt om als gastvrouw spottend of verbijsterd om zich heen te kijken wanneer die vermaledijde Vlaamse keuterboeren hun volkslied brullen.

Zelf ben ik niet zo’n fervent liefhebber van volksliederen en nationale feestdagen. Maar wat valt er te verwachten van schizofrene politici als Persoons en Ampe die in naam van verdraagzaamheid zo bekrompen reageren?  Wie kan nog verbaasd zijn wanneer mensen als Persoons met volle overtuiging durven beweren dat het nieuwe logo van stad Brussel ’BXL’ helemaal niet kadert in een strategie om Brussel als een louter Franstalige stad voor te stellen?

Tijdens haar 11 juli-speech verwees Persoon naar de sinds kort autovrije centrale lanen van de Brusselse vijfhoek als antwoord op wie kritiek had op dat ‘BXL’-logo en volgens haar vasthouden aan versleten symbolen van het verleden. Hoe groot kan de luchtbel zijn waarin iemand boven de werkelijkheid zweeft? Dat autovrij maken van de centrale lanen wordt immers door mobiliteitsspecialisten en zelfs door de Brusselse gewestadministratie als een verkeerde en ouderwetse aanpak gezien.

De commerciële hoofdas van de vijfhoek wordt inderdaad autovrij. Maar het verkeer wordt rondgeleid via een nieuwe mini-ring doorheen de woonwijken rond de centrale lanen. Tegen alle mobiliteitsadviezen in, graaft men zelfs nieuwe ondergrondse parkings in de woonwijken, daar waar de bestaande centrumparkings voor een belangrijk deel leeg staan.

Bewonersverenigingen en milieugroepen in Brussel vechten de plannen van Persoons en Ampe aan. Ze zouden immers een exponent zijn van ‘citymarketing’, maar niet van een doordacht mobiliteitsbeleid in functie van de leefbaarheid. Er is niet eens voorzien in een lussenplan om de woonstraten tegen sluipverkeer te beschermen.

Het mobiliteitsplan van Persoons staat symbool voor haar Brussel-retoriek: het optrekken van een façade van holle woorden zoals leefbaarheid en verdraagzaamheid. Daarachter schuilt echter een autoritaire aanpak, losgezongen van de werkelijkheid en vooral dienstbaar aan conservatieve Franstalige belangen.

Chris Ceustermans is auteur en observator van het stedelijk leven in Antwerpen en Brussel. In 2014 verscheen bij WPG-Manteau zijn roman ‘De Boekhandelaar’. In september 2015 verschijnt zijn roman: Koude Oorlogsdromen. http://deboekhandelaar.com/

© Reporters