Blijf hier niet: over een moord op het zwarte ijs

De succesvolle IJslandse schrijfster Yrsa Sigurdardottir schreef al zo’n vijftien thrillers, die in ruim dertig landen werden vertaald. Vorig jaar begon ze met Ik zie je aan een nieuwe reeks, die ze de Zwarte IJs-reeks doopte. Het eerste boek was meteen een schot in de roos.

Nu is er Blijf hier niet. Als een van hun oud-studiegenoten overlijdt, reist een groepje van vijf vrienden af naar de Vestmannaeyjar, een ruwe eilandengroep voor de kust van IJsland. Het is putje winter en een hevige stormwind houdt dagenlang aan.

De vrienden hebben elkaar al lange tijd niet meer gezien, maar ze zijn wat blij om de band opnieuw te kunnen aanhalen. Alles verloopt redelijk vlot tijdens de begrafenis. Maar daarna krijgen ze haast onophoudelijk vreemde telefoontjes, en na de begrafenis wordt een van hen door een vrouw aangesproken. Vanaf dat ogenblik is duidelijk dat niets meer hetzelfde zal zijn. Iemand lijkt niet blij te zijn met hun komst.

Noodlottige gebeurtenis

De vrienden brengen de nacht door in het oude vuurtorenwachtershuis, waar ze herinneringen ophalen aan een noodlottige gebeurtenis tijdens hun studententijd zeven jaar geleden. Al snel blijkt dat dit voorval nu nog slachtoffers maakt.

Het verhaal wordt verteld vanuit twee standpunten en tijdspannes. Het eerste perspectief is dat van Trausti. Hij volgt een artsenopleiding in de Verenigde Staten en maakt deel uit van de kleine vriendengroep. Hij doet relaas van alles wat de vriendengroep meemaakt. Daarnaast is er het standpunt — met enkele dagen verschil — van Idunn, de patholoog die we eerder al zagen opduiken in het eerste deel. De twee delen zijn perfect los van elkaar te lezen. Als lezer mis je geen cruciale informatie.

Dynamiek

De lezer krijgt dus afwisselend korte hoofdstukken te lezen vanuit beide standpunten, die langzaam naar elkaar toegroeien. Het zorgt voor een aangename afwisseling en dynamiek.

Een hoofdrol is weggelegd voor de woeste IJslandse natuur en het verschrikkelijke winterweer. De sfeerschepping is deels daardoor schitterend.

Humor

Het verhaal zelf is zeer spannend. De meeste hoofdstukjes sluiten af met een cliffhanger of een zinnetje dat voldoende prikkelt om verder te lezen. Het vinden van de eerste lijken komt al in het begin van het boek aan bod, maar het blijft lang onduidelijk om wie het gaat. Sigurdardottir laat haar lezers lang in het ongewisse en stelt hun geduld op de proef.

De lezer moet er ook daarom zijn aandacht bij houden of hij verliest de draad van het verhaal. Prettig zijn de rake humoristische zinnetjes die voor kleine pauzes zorgen. ‘De gemiddelde leeftijd in het mortuarium was waarschijnlijk nooit zo laag geweest’, bijvoorbeeld.

Na het geharrewar volgt de beloning. Alles wordt duidelijk en valt mooi samen. Blijf hier niet doet de Scandinavische thriller alle eer aan. Wordt vervolgd.