Ondervoorzitters onder de loep
Bij de N-VA is er werk aan de winkel, en al is de verkiezing van een ondervoorzitter een mooi media-onderwerp, dat werk houdt veel meer in.
Bij de N-VA is er werk aan de winkel, en al is de verkiezing van een ondervoorzitter een mooi media-onderwerp, dat werk houdt veel meer in.
Was Van Ranst een politicus geweest, had men hem — en terecht — al talloze keren een montage met vroegere uitspraken voorgeschoteld.
Zou iemand nog kunnen vertellen wat hij in het nieuws heeft gehoord? Niet het nieuws van een uur geleden maar dat van bijvoorbeeld gisteren?
Hoe bijbelvast is de gemiddelde Amerikaan? En hoe geletterd? Statistisch hebben zij vier bijbels in elk huishouden, maar waar liggen die?
Wat liberale goden is toegestaan mogen runderen daarom nog niet. Neem er vergif op, De Wever zal zeggen: Quod licet Iovi, non licet bovi.
De oude pastoors zijn niet uitgestorven maar verveld. Tegen de nieuwe, soms reusachtige mutanten is het nog wachten op een afdoend vaccin.
‘Heureux qui, comme Ulysse, a fait un beau voyage’ …geldt dat ook nog als je achteraf in quarantaine moet? Moralisten en politici spreken.
Wie geen vragen stelt, krijgt ook geen antwoorden. Onze media is meer begaan met ‘influencing’ dan met het informeren van de lezer of kijker.
Siegfried Bracke zag Conner Rousseau schrijven aan een toekomstverhaal met minder politieke personages en groepen dan we vandaag gewoon zijn
Wat is een ‘longread’ precies? En wat is het inkomen van schermgezichten? Er zijn zoveel dingen die we niet weten, en nooit zullen weten…
Beleidsverantwoordelijken die het efficiënt aanleren van taal en wiskunde ‘nostalgie-pedagogie’ noemen, weten die zelf wel wat cultuur is?
Ter plaatste rust! Je moet geen legerdienst gedaan hebben om dat bevel te kennen en op te volgen, denken velen bij Justitie.
‘Het is nie moeilijk, het is een hobby’, zei Kamiel Spiessens. Maar geldt die wijsheid ook voor de journalistiek?
Met een dweil kun je niet boenen. Maar met een boendoggel ook al niet… wat dan wel begonnen, als er nodig iets op te blinken valt?
Zou men honger lijden om een mondje meer? Nee toch, en alvast niet als die meeëter een verdachte disgenoot het brood uit de mond kan stoten.
In een ballenbad zitten is plezant, vindt Siegfried Bracke, maar een land besturen (én daar verslag van doen) mag gerust wat ernstiger.
Als je in New York bent geweest, ben je dan in Amerika geweest? Ik zekere zin wel, maar: ‘la France profonde’ ligt ook niet in Parijs…
Nederlanders zijn wat nuchterder. Alhoewel de Nationale Bank van België een serieuze instelling is (het komt voor), toch verguldt zij de pil
Even overwoog hij, vertelt Siegfried Bracke, om in dienst van de Heer te treden. Maar hij werd van zijn paard gebliksemd.
Zou het kunnen dat we op de tv nogal eens personages te zien krijgen die ministers persifleren? Siegfried Bracke heeft vaak die indruk.
Al willen sommigen dolgraag de kaart van België eenvormig inkleuren, nu beslist weer een dom virus dat één kleurpotloodje niet genoeg is.
Bij de Veritas vindt een mens zijn gerief om iemand iets op de mouw te spelden, maar kranten en media hebben zulke spullen zelf al in huis.
Het is niet omdat de regering zeven partijen telt, en dus veel tegenstellingen, dat de rol van de oppositie een fluitje van een cent wordt.
Wat gebeurt er als ‘de mensen’ voor politieke extremen dreigen te kiezen? Hoe reageert dan de klasse die zichzelf de ‘elite’ noemt?
Wat denkt ‘la Flandre profonde’ (om even de taal van G-L Bouchez te gebruiken) over Vivaldi in het algemeen, en over de jongste perikelen?
Weg met de partij, hier met de beweging! In Gent is blauw boven maar groen de baas, en dat vindt Mathias De Clercq helemaal prima.
VIvaldi heeft een meerderheid. Dat is rekenkundig correct. 87 is meer dan 75. Maar voor niets is er nog een breed gedragen meerderheid.
Het losgeld moest dienen om kleine spaarders te vergoeden die hun centen waren kwijtgeraakt in toenmalige financiële crisis. Klinkt bekend?
De tegenstelling tussen sociaaleconomische en communautaire politiek bestaat niet. Hooguit gaat het over een schijnbare tegenstelling.
Een merkwaardige evolutie bij de Vlaamse liberalen: van straffe Vlaamse uitspraken en confederalisme naar de Belgische move van Lachaert