JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

AZERTY of QWERTY? Ook dat zijn cultuurverschillen

De QWERTY-grens stopt bij Wuustwezel...

Evert van Wijk3/10/2017Leestijd 3 minuten
Azerty tegenover een ‘Bepo toetsenbord’.

Reporters / EUREKA

Azerty tegenover een ‘Bepo toetsenbord’. Reporters / EUREKA

Cultuurverschillen tussen België en Nederland gaan ook over praktische dingen, zoals een QWERTY- of een AZERTY-toetsenbord. Hierdoor liep de registratie van bezoekers tijdens de eerste editie van de Belgian Boatshow in Breskens in het honderd.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ik was vrijdag op de Belgian boatshow in Breskens. Dat het een Belgian boatshow was en geen Dutch Boatshow werd al meteen duidelijk toen een vriendelijke Vlaamse dame mij vroeg of ik me wilde registreren. Dat moest op een van de twee aanwezige computers die bij de ingang stonden opgesteld. Het enige probleem was echter dat er geen QWERTY maar AZERTY toetsenborden aan de twee pc’s hingen. Hierdoor liep de registratie van de vele honderden bezoekers helemaal in het honderd.

In Nederland kennen ze geen AZERTY. Wel QWERTY. Net als op Engelse en Amerikaanse pc’s. In België hebben ze AZERTY, net als in Frankrijk. Ook dat is een cultuurverschil tussen België en Nederland. De QWERTY-grens stopt dus bij Wuustwezel…

Waar zit het @pestaartje?

Dat de letters op AZERTY- en QWERTY-toetsenborden op een andere plaats staan is nog wel overkomelijk. Maar als je een punt of een @pestaartje wilt zetten, dan moet je bepaalde combinatietoetsen indrukken en dan ontstaan de problemen. Zeker op het moment als je je emailadres wilt invullen. Het lukte mij in ieder geval van geen kanten. Net als de man die naast me op een andere computer bezig was. Hij vloekte binnensmonds, vroeg aan mij of ik wist waar het @penstaartje te vinden was, maar meewarig antwoordde ik hem dat ik met exact hetzelfde probleem worstelde.

Ik kwam er niet uit en lichtelijk geïrriteerd riep ik ten einde raad de hulp in van een van de aanwezige hostessen. Intussen werd de rij achter ons langer en langer.

Investeren in QWERTY-toetsenborden is niet nodig?

‘Waarom ze geen QWERTY-toetsenborden hadden?’, vroeg ik de hostess, terwijl ze mijn gegevens intikte.
‘Tja, die hebben we niet in Vlaanderen’.
‘Maar u bent nu niet in Vlaanderen, maar in Nederland en daar gebruiken ze geen AZERTY-toetsenborden’, zei ik ironisch.
Ze glimlachte vriendelijk, maar antwoord geven deed ze niet. Ik was echter niet van plan om op te geven en zei. ‘u investeert hier in een botenshow, u laat een grote luxe feesttent bouwen, u richt hier de boel feestelijk in met fraaie planten en leuke zitjes, maar u vindt het niet nodig om te investeren in twee QWERTY-toetsenborden?’
Heel even keek ze me aan om vervolgens met neergeslagen ogen te stamelen: ‘maar zo ingewikkeld zijn die AZERTY-borden toch niet meneer?’

Extra zout in de wonde

Eigenlijk had ik wel een beetje met haar te doen, Toch kon ik niet nalaten om nog wat extra zout in de wonde te wrijven. ‘Als u nu in China een botenshow gaat organiseren, hangt u dan ook een AZERTY-bord aan die computers, of zorgt u dan voor een toetsenbord met Chinese karakters?’
Haar glimlach was intussen verdwenen en ze bleek klaar te zijn met het invullen van mijn gegevens. Strak naast me heen kijkend gaf ze zonder nog een woord te zeggen een printopdracht.
De bedoeling zou zijn dat nu mijn toegangskaart door een van de aanwezige printers zou worden uitgespuwd, maar er gebeurde niks.
Zenuwachtig begon ze op allerlei knopjes te drukken, maar het apparaat weigerde resoluut. ‘Misschien was het een Nederlandse printer en was ie niet compatibel met AZERTY’, mompelde ik nog net verstaanbaar voor haar.
Ze wierp me een dodelijke blik toe waarop ik haastig toevoegde dat dit maar een grapje was. Ik zou straks wel terugkomen als de printer het weer deed en ik maakte me snel uit de voeten door snel naar binnen te gaan.

Ik bleek trouwens niet de enige te zijn bij wie het geduld op was. Ook de mensen achter mij hielden het voor gezien en gingen zonder dat hun een strobreed in de weg werd gelegd naar binnen.

Een Post-It briefje met instructies

Toen ik een uurtje later de bootshow verliet kon ik niet nalaten om toch nog even te kijken hoe het bij de bezoekersregistratie eraan toeging. De verwarring bleek nog altijd even groot al zag ik wel dat er nu op beide schermen een Post-It briefje was geplakt met instructies hoe je het @pestaartje en de punt moest vormen. Maar de meeste mensen hadden duidelijk geen zin om in de queue te staan en gingen zonder registratie naar binnen.

De vraag waarom de organisatie van de Belgian Boatshow niet voor QWERTY-toetsenborden had gezorgd bleef onbeantwoord. Misschien had men er gewoon niet bij stil gestaan dat AZERTY-toetsenborden in Nederland niet gebruikt worden. Ook dat heeft alles te maken met cultuurverschillen. Maar het gevolg is wel dat hierdoor kostbare marktinformatie voor de organisatie van deze botenshow verloren is gegaan. Ik ben zo goed als zeker dat ze dit bij volgende edities zeker niet meer zal gebeuren…

Evert van Wijk (1954) is CEO van https://www.mediatrainingbenelux.nl en https://www.mediatraining.be . Hij woont en werkt afwisselend in België, Nederland en Ierland. Hij is auteur van diverse boeken over cultuurverschillen België-Nederland. Hij houdt daarover ook een blog bij op https://cultuurverschillenbelgienederland.nl

Commentaren en reacties