Bart Tommelein: een Vlaams leeuwtje dat Groen voost in een blauw bedje

Terechte hevige kritiek voor de knieval van Lidl en Hema door het weglaten van het woord kerst op hun eindejaarsfolder. Hypocriete onderkruiperij binnen een verstikkend politiek correct klimaat om bepaalde minderheden niet voor de borst te stuiten. De warenhuizen schofferen liever de Vlaming dan een foulard minder over de vloer te krijgen. Een verwerpelijke commerciële dhimmitude waar de grenzen nog niet van in zicht zijn.

Verjaardag van een mooiprater

Let wel, ik hecht geen waarde aan dit kerstfeest van religiefanaten, maar ik respecteer ieders idioterieën en het behoort nu eenmaal tot ons cultureel erfgoed. Maar mag ik toch even duidelijk zijn, Kerstmis is geen Vlaamse traditie. Het is een Israëlitisch – Romeins feest over een filosofische mooiprater met hoogheidswaanzin, die wij eeuwen geleden inslikten. De geboortedatum en het geboortejaar van Jezus wordt in geen van de evangelies vermeld.

Het is pas in de vierde eeuw na Christus dat Constantijn de Grote besliste dat Jezus toevallig geboren werd op dezelfde dag als de Perzische god Mithra en de Romeinse zonnegod Sol Invictus, namelijk 25 december. Zijn moeder, de maagd Maria, was een geslepen vrouw die haar zwangerschap door overspel, als een bezwangering door de heilige geest verkocht. Ik bewonder haar, maar in tegenstelling tot de schlemielige Jozef zou mijn man daar niet inlopen. Hoe dan ook sinds begin vorige eeuw is Kerstmis al lang geen heilig feest meer maar een geseculariseerde, platte commercie, waar kalkoenen voor op de vlucht slaan.

Tommelein, de blauwe deus ex machina

Omdat Gwendolyn Rutten haar benen niet meer dicht krijgt omwille van een geel-groene spagaat, moet de Kennedy van Oostende, Bart Tommelein, de deus ex machina van de Open VLD worden. Hij moet de blauwe Titanic uit de Bermudadriehoek loodsen, en terug zeewaardig maken. Niet makkelijk als de VRT af en toe Karel De Gucht voor het scherm sleurt om met een Trumpiaanse dédain de politiek te verhufteren. De Gucht, Verhofstadt en Herman De Croo, zijn de apologeten van een royalistisch fils-à-papa-liberalisme van ons kent ons. Als de smurfen op de kiesdrempel willen gaan zitten moeten ze zo verder doen.

Maar niet getreurd daar is Tom-Tom de visser.  Velen weten het wellicht niet maar Bart Tommelein is een liberale Vlaams-nationalist, die ooit in een vorig leven, nationaal VU-jongerenvoorzitter was. Tommelein is een sleeperagent van De Wever die nu gewekt wordt om paars-geel te redden of paars-groen neer te sabelen. Hoewel, ik vrees dat Tommelein bevangen is door het stockholmsyndroom. Want laat ons vooral niet vergeten dat Tommelein, net zoals die andere voormalig nationaal VU-jongerenvoorzitter Bart Somers, lokaal in bed ligt met de Groenen. Iedereen zijn geaardheid, maar Groen naaien op een blauw bedje in een gele pyjama met Vlaamse leeuwtje is kinky. Tommelein beweert tot geen groep te behoren maar bedrijft thuis wel de liefde met Groen. Kan hij zijn geliefde in Brussel in de steek laten zonder een scheiding van tafel en bed in Oostende? Of krijgen we onverwachts een paars-geel-groen verhaal.

Na de kandidatuur van Tommelein wenkt nu wel de catcall voor de jolige coiffeur uit Staden. Hij mag alvast zijn schaartjes terug boven halen, want behalve Mercedes Van Volcem en enkele halfgare fansmurfen zie ik weinig stemmen in zijn onmiddellijke toekomst. Terugtrekken en eieren voor je pruiken kiezen is je enige optie Francesco.

Get Vlexit done

Na een jaar van lopende zaken krijgt de politiek zijn diarree niet meer door onze strot geduwd. De Vlaming is de luiheid en het gesteggel van politici beu. België ligt in een coma en de politici zabberen de baxter leeg. Zolang iedereen in zijn heilig huisje blijft, zullen de politiek onbezoedelden een beeldenstorm loslaten op de steeds brozer wordende  stemmenkaveling van de trado’s. Golden boys Coens en Bouchez proberen een paars-gele dode mus te reanimeren, terwijl een paars-groene mol de besprekingen ondergraaft. De veto’s van Demotte en Magnette vliegen als draken boven de Vlaamse gaaien. De fabeltjeskrant goes Games of Thrones, enkel hebben wij geen Ayra waardoor de nacht stilaan van ons zombies maakt.

Er zijn maar twee mogelijkheden om België een nieuwe regering te bezorgen: bij een nieuwe stemgang massaal voor de extremen stemmen of een peripetie richting trado-partijen. Het is kiezen tussen syfilis en de pest. De oplossing ligt langs het scheidingspad. Het Laatste Nieuws kwam deze week met de spectaculaire berichtgeving dat vier op de tien Vlamingen een splitsing van België willen. Dat was geen nieuws voor mij. Waar waren de alleswetende tekstjockeys op 26 mei toen meer dan 40% van de kiezers een Vlaams-nationalistische stem uitbracht, of was die indicatie niet duidelijk genoeg? Het is duidelijk we moeten naar een Vlexit. De stap uit een België in coma naar vruchtbaar Vlaanderen. Op naar een nieuwe gouden eeuw.