Boekenland: Canvas neemt vroegtijdig afscheid van ‘Brommer op zee’

Hoeveel afleveringen heeft het uiteindelijk geduurd voordat de VRT de brommer aan de kant zette? Zes? Het eerste seizoen, enfin, de eerste korte reeks afleveringen zit erop en de VRT beslist dat het programma niet terugkeert in zijn programmatie. Geruggesteund, natuurlijk, door de kijkcijfers. Of liever: het gebrek daaraan. Zoals te verwachten en te voorzien was.

Het programma krijgt nog wel een tweede seizoen op de Nederlandse VPRO, maar Canvas zendt het niet meer uit. Mag ik dat oprecht spijtig vinden, beste lezer?

Best te pruimen

Zoals hier na de eerste aflevering te lezen viel, vond ik het programma best te pruimen. Ja, die gimmick met de schrijver in zijn glazen hok had niet gehoeven en het praatje met de boekenclub deed de teentjes krullen. Maar de essentie van het programma zat goed: echte gesprekken met auteurs van het moment, onder leiding van twee interviewers op wier liefde voor de letteren weinig valt af te dingen. On-flitsend, ongehaast, kortom, een aanpak die in tv-land zeldzaam is maar er toch in leek te slagen de literatuur te verzoenen met het medium TV. Ja, een streepje reportage of documentaire had voor meer afwisseling kunnen zorgen, maar waar te velde had je literaire actie moeten gaan zoeken op een moment dat culturele manifestaties door de covidmaatregelen nog onbestaande waren?

Blijft de vraag waarom het publiek het zo heeft laten afweten. Was het het einde van de lockdown, waardoor zelfs de meest hardnekkige meerwaardezoeker op zondagavond niet meer voor zijn kijkkast te krijgen was? Het voetbal? Het feit dat we weer meer op kantoor werken, op maandagochtend vroeger uit de veren moeten en dus op zondag wat vroeger ter kooi? Was het toch het snobistische dedain tegen het medium televisie, ondanks de standing van de presentatoren?

Inhoudelijke vermoeidheid?

Zou het kunnen dat het te maken heeft met een zekere inhoudelijke vermoeidheid bij het publiek? Ik kan me zo voorstellen dat een beetje boekenliefhebber tegen zondagavond zijn weekendkrant(en) achter de kiezen heeft, en dus al ruimschoots is bijgelezen over de stortvloed aan relevante meesterwerken die week na week van de drukpersen rolt. Per slot van rekening stond de brommer vaak genoeg geparkeerd bij hetzelfde vijvertje waarin ook de meeste cultuur- en literatuurpagina’s vissen.

Alhoewel. Afgaande op de telling van het Nederlandse boekenblog Tzum is het met het aantal fictierecensies in de Nederlandse kranten ook maar mager gesteld. Misschien dat er daarom in Nederland meer mensen kijken naar ‘Brommer op Zee?’ De literatuur verdient beter dan die status van ondergeschoven kindje.

Zomergasten

Intussen zijn de ‘Zomergasten’ weer van de partij. Persoonlijk moet ik toegeven dat elke poging mijnerzijds om ook maar één aflevering van dat programma uit te zitten, onvermijdelijk strandt in een dutje. Maar dat houdt een kleine 350.000 kijkers niet tegen.

De makers van ‘Brommer op zee’ moeten zich de haren uit het hoofd trekken waarom het bij de ‘Zomergasten’ met zijn humorloze sérieux wel lukt om steeds weer die kijkers aan zich te binden. Per slot van rekening wordt over elke aflevering na uitzending zoveel poeha verkocht in kranten en twitterfeeds dat je helemaal niet hoefde te kijken om mee te zijn met de uitzending.

Enfin, we kunnen niet anders dan gelaten akte nemen van de beslissing van het Canvas-management. Benieuwd wat ze aan de Reyerslaan gaan doen met dat vrijgekomen slot op zondagavond. Misschien kunnen ze er een documentaire programmeren. Over de Tweede Wereldoorlog of zo. Of een herhaling van Sportweekend.