Conner Rousseau, ‘selectieve verontwaardiging, mateke!’

Conner Rousseau – kersvers sp.a-voorzitter – kreeg in het duidingsprogramma De Afspraak haast een vrij podium om zijn walging te uiten over de haatboodschappen aan het adres van de Afghaanse bootvluchtelingen in De Panne. Terecht. Al leek zijn poging eerder een zoveelste krampachtige poging om zijn partij te reanimeren. Econoom Geert Noels zette onmiddellijk de puntjes op ‘i’ door er op te wijzen dat het inderdaad om een vrij marginale minderheid gaat die dergelijke uitwassen ventileert.

Selectieve verontwaardiging.

Maar wie de commentaren op het twitterbericht van Conner Rousseau ontdoet van alle ranzigheid stuit wel op een fundamenteel ongenoegen. De ‘selectieve verontwaardiging’ is er één van. Een twitteraar schrijft: ‘De politiek is stil wanneer er een meisje van 16 voor 2000 euro als seksslavin verkocht wordt in Brussel. Heel stil. Ze tonen enkel hun afkeer voor de ‘racistische commentaren’ op social media, een brandje in een leegstaand pand en wanneer er iemand oe oe oe roept naar Lukaku.’ Een andere formuleerde het zo: ‘Wat een politiek zwaar overtrokken reactie. U weet niet wat er op straat leeft. U neemt geen verantwoordelijkheid. En u hebt te veel weggekeken.’ Anderen maken gewag van ‘gespeelde naïviteit’ van de nieuwbakken voorzitter.

Uiteraard zijn hier geen fijnbesnaarde en hoogopgeleide politieke analisten met een gepolijst en veelzijdig discours aan het woord, maar mensen die met grote ogen kijken naar de ongeziene politieke crisis waar we in terecht zijn gekomen. De ergernis over de lichtzinnigheid van politici als Conner Rousseau groeit simultaan met de bezorgdheid van de betaalbaarheid en de toekomst van onze verzorgingsstaat. In tientallen tweets wordt er verwezen naar de ‘ongeloofwaardigheid van de politieke kaste’, naar ‘het bedrog van de afgelopen jaren’, naar ‘het bestuurlijk onvermogen’ van o.a. de sp.a….

In honderden tweets – als reactie op de tweet van Conner Rousseau die stuk voor stuk verschillende malen geliket werden – kan je dezelfde kernboodschap lezen. Een man verwoordde het kernachtig: ‘Neem de grieven van de bevolking serieus, voor het uit de hand loopt.’ ‘Selectieve verontwaardiging, mateke!’ Bingo!

Pretparksocialisme

Een ander baken van frustratie vormt ongetwijfeld het ‘pretparksocialisme’ waar voorzitter Rousseau haast de verpersoonlijking van is. Heel wat van die twitteraars zullen ongetwijfeld met steile verbazing gekeken hebben naar de eerste nieuwjaarsreceptie van de zingende sp.a-voorzitter Conner Rousseau en de dansende PS-voorzitter Paul Magnette. ‘Genoeg is genoeg… Dit wordt voor ons de ommekeer.’ Ongetwijfeld moet dit optreden de goede politiek-familiale banden over de taal- en tevens de zorggrens verzinnebeelden, maar of dit de ommekeer wordt? Zijn nieuwjaarsboodschap sprak gegarandeerd de gemiddelde adolescent-klimaatbetoger aan: ‘Stop met uw spellekes. Praat met elkaar. Zorg voor oplossingen. Get shit done!’ Deze kreet staat in schril contrast tot bijvoorbeeld de politieke analyse en boodschap die onder meer Bart De Wever op de nieuwjaarsreceptie van zijn partij bracht.

In De Afspraak  had Rousseau de pech om naast econoom Geert Noels te zitten. Nadat de adolescent-voorzitter ruim op populistische golven had gesurft, kreeg hij een standje van Geert Noels: ‘Het is nog belangrijker dat u in België een beleid voert dat hout snijdt.’ Als antwoord op een reactie van Rousseau over het beheer van de staatsinkomsten, repliceerde Noels: ‘Ga met het belastinggeld beter om en voer een kerntakendebat, dan gaat u met het huidige belastinggeld meer dan genoeg hebben om alles te betalen.’ Noels pleit voor een slimme, afgeslankte staat terwijl Rousseau een sterke, verzorgende staat naar voor schuift. Reactie van Noels: ‘Zoals jullie het willen organiseren, hebben jullie nooit geld genoeg. Dat is ook een groot probleem.’ Ippon! Rousseau ging andermaal op de bek.

Omvangrijke of slanke staat?

De vraag is of een omvangrijke staat die de veiligheid en de zorg van alle inwoners kan garanderen, nog mogelijk is. De Noord-Europese landen slagen daar nog in, maar als we naar de Zuid-Europese kijken, krijgen we een ander verhaal. België mag zich qua politieke cultuur en staatsraison zeker tot de laatste groep rekenen. Een grondige aanpassing van de architectuur van de staat is dringend nodig. Rousseau lijkt te zweren bij het huidige België, maar de structuren zijn inefficiënt, peperduur en vormen geen wissel op de toekomst. Een doorgedreven responsabilisering en een vereenvoudiging van de structuren leveren niet alleen een budgettair, maar ook een democratische meerwaarde op.

Waar Geert Noels op doelt is een ernstig debat over de kerntaken. Onze ‘obesitasoverheid’ zal moeten afslanken. Het overheidsbeslag bedraagt maar liefst 53%, maar de overheidskwaliteit is ronduit belabberd. De erbarmelijke staat van het Brussels justitiepaleis op het Poelaertplein staat symbool voor het verval van de Belgische staat. Voka-voorzitter Wouter De Geest liet ooit in Knack optekenen: ‘We zijn nog net geen ontwikkelingsland…  In de OESO-index over investeringen in infrastructuur zijn we weggezakt naar de voorlaatste plaats.’

Kerntakendebat

Volgens Noels kan het een stuk efficiënter en goedkoper. ‘We moeten de discussie durven voeren over welke kerntaken de Belgische overheid nog kan doen.’ Net als de Vlaamse overheid waaiert de Belgische staat uit over tal van taken en deeltaken, terwijl de kerntaken niet ernstig worden uitgevoerd. Ook de Vlaamse overheid kan een stuk efficiënter. De kwaliteit van het onderwijs tuimelt naar beneden. In de zorgsector zijn de wachtlijsten nog steeds niet weggewerkt. De kwaliteit van de dienstverlening van de lijn laat te wensen over…

Als we de sociaaleconomische problemen in dit land willen aanpakken, dan moeten we het ook over de organisatie en de structuren van dit land hebben. Als de overheid de sociale zekerheid en de veiligheid voor alle burgers wil garanderen, zoals Conner Rousseau dat vraagt, dan is dit debat onvermijdelijk en vooral dringend. Doen we dit niet, dan bestaat de kans dat we binnen vijf jaar praten over een gedeeltelijke privatisering van de sociale zekerheid… uit budgettaire noodzaak. ‘De organisatie van de welvaartsstaat vraagt om scherpe grenzen’, schrijft Jacques Monasch, kamerlid voor de Nederlandse PvdA. Wil Rousseau een sterke staat, dan zal hij scherpe grenzen moeten trekken. Heeft hij daartoe de moed?

De sp.a zit in de shit

De sp.a zit electoraal op haar bodemkoers. Het ‘Ketnet-gehalte’ van de politieke boodschap van Conner Rousseau doet vermoeden dat de socialisten binnen één à twee verkiezingen in een existentiële crisis terecht zullen komen. De PvdA’er Jacques Monasch schreef een aantal jaren geleden een hele scherpe bijdrage over de arrogantie van links in Nederland, in het bijzonder over zijn eigen partij: ‘Je kunt niet verbinden zonder grenzen te stellen. Solidariteit met iedereen is uiteindelijk solidariteit met niemand. Het zou spijtig zijn als links er straks alleen nog is voor hoogopgeleide bestuurders, eurogelovigen en staatssocialisten. Helaas vormen zij het partijkader van links.’ Nagels met koppen…

Get shit done, mateke, vooraleer je helemaal in de shit zit.