Coronadoem van Dirk ‘predikant’ Draulans

In een recente column misbruikt Dirk Draulans het coronavirus voor de verspreiding van links-ecologische doemscenario’s. Enkele bedenkingen bij zijn litanie.

Priester Draulans

Als een volleerd mediapredikant trekt Knack-journalist Dirk Draulans in een recente column van leer tegen de gulzige, schrokkerige consument die enkel uit is op de onmiddellijke bevrediging van zijn behoeften en lusten. Volgens Draulans gebeurt dit niet ongestraft, want we krijgen de rekening voor onze ongebreidelde expansiedrang  al af en toe gepresenteerd, zoals nu bij de verspreiding van het coronavirus. Dirk Draulans: ‘Wij dringen overal het leefgebied van andere diersoorten binnen. We consumeren dieren en planten uit het wild à volonté.’

Dat loopt verkeerd af, stelt hij. ‘Een ongewenst neveneffect is dat virussen vaker de sprong naar mensen kunnen maken… die de mensheid almaar vaker teisteren.’ Dramaqueen Draulans maakt van de virale verwarring opnieuw misbruik om ecologische doembeelden op te roepen. Maar een predikant is niet steeds boos en streng. Soms brengt hij hoop. ‘Als de signalen goed begrepen worden, kan het virus ons aanzetten om duurzamer te gaan samenleven,’ zo laat Draulans weten. Het coronavirus lijkt wel behept te zijn met een blijde boodschap die bij besmette patiënten – mogelijk via de genen – een gedragsverandering in links-ecologische zin kan teweegbrengen.

Virussen vormen een inherent onderdeel van de mensheid en van de natuur. In darwinistisch opzicht kunnen ze als regulator van een populatie worden beschouwd. De sterken blijven. De zwakken en de zieken gaan er onverbiddelijk uit. Vanuit Draulans’ oogpunt is het coronavirus een draconisch middel tegen de consumptieverslaafde, hyperdominante imperialist. ‘Zij die te gulzig zijn, zullen kokhalzend ten ondergaan.’ Het zou een citaat uit de Bijbel kunnen zijn.

Sodom en Gomorra

Zo was het aidsvirus ook al een straf als antwoord van God op de zedenverwildering van onze maatschappij. De seksueel ontaarden kregen hun verdiende loon. Zo klonk het toen vanuit bepaalde streng orthodox-religieuze hoek. ‘De vernietigende kracht van het aidsvirus was een eigentijdse vertaling van wat de door ‘slechtheid’ geplaagde inwoners van Sodom en Gomorra ondergingen.’ Draulans is hen schatplichtig.

Zo staat het ook in zijn laatste column: ‘We evolueren naar een nieuwe versie van de tien plagen van Egypte uit de Bijbel, met Covid-19, een ziekte die de wereldhandel naar adem doet happen, de helse bosbranden in Australië en de gigantische sprinkhanenplaag in onder meer de Hoorn van Afrika — de laatste twee fenomenen krijgen een upgrade door de klimaatopwarming die de mens de laatste honderdvijftig jaar gecreëerd heeft.’

Hogepriester Draulans haalt fel uit naar de neoliberale, niets ontziende globalist in ons. Boetedoening lijkt de enige remedie. Matiging, bescheidenheid, een bakfiets en zonnepanelen lijken de enige remedie. Volgen we de blijde boodschap volgens het evangelie van Draulans niet, dan wacht ons mogelijk ‘een superkiller’, een hyperefficiënt en dodelijk virus, dat verwoestend zal uithalen, met daarbovenop een zinderend broeikaseffect dat ons levend zal pocheren.

Bevolking tot de helft herleid

Wat het coronavirus betreft, moeten we ons eigenlijk niet te veel zorgen maken. De virale vloedgolf blijft in België momenteel beperkt tot enkele tientallen patiënten. De angstpsychose wordt eerder door de media in de hand gewerkt. Nochtans is Covid-19 klein bier in vergelijking met wat de middeleeuwen in de veertiende eeuw te verduren kreeg. Van 1347 tot 1352 werd de Europese bevolking door de pest zowat tot de helft herleid. De eerste doden vielen in de herfst van 1347 in de Siciliaanse havenstad Messina. De pestbacterie Yersinia pestis zat in de vlo die zich op zijn beurt in de bruine en de zwarte rat nestelde. In Messina kwamen ze aan land en verspreidden zo de ziekte doorheen het oude continent.

Het leed werd nog aangescherpt door de knagende armoede, de afkoeling van het klimaat en de oorlogen. De schattingen van het aantal doden variëren tussen de dertig en de veertig miljoen. Zowat vier eeuwen lang kregen heel wat Europese steden de pest over zich heen. De gevolgen waren vernietigend. Vanaf het begin van de negentiende eeuw zorgden cholera en tuberculose voor een verdere uitdunning van de bevolking.

Deze ziekten worden veroorzaakt door bacteriële infecties. Ziekteverwekkers maken sinds tienduizend jaar deel uit van onze sedentaire samenleving. Dat weet Draulans duivels goed. De medische revolutie van de laatste eeuw heeft er echter voor gezorgd dat de dodelijke impact van deze boosdoeners beperkt blijft tot het minimum.

De schuld van de joden.

Uiteraard hadden de mensen in de middeleeuwen geen flauw vermoeden van het bestaan van de pestbacterie. Zo kwamen als vanzelf de joden in het vizier. Overal waar de pest opdook, werden joden opgehangen of op de brandstapel gegooid. Zo besloot de Zwitserse stad Zurich in 1348 geen joden meer toe te laten in de stad. De middeleeuwse joden vormden voor velen een van de vele gezichten van de duivel. Ze werden dan ook onterecht verantwoordelijk geacht voor het vele leed.

In de periode dat de pest Europa teisterde, ontwikkelden er zich nieuwe ideeën op het oude continent. Ontdekkers, uitvinders, humanisten, hervormers en verlichte geesten werkten aan een nieuw Europa. Toen einde achttiende eeuw de pest was uitgeraasd, trad Europa een nieuwe tijd binnen.

Wetenschapper of propagandist?

Dirk Draulans misbruikt de uitbraak van het coronavirus om zijn ecologisch pessimisme en zijn linkse, antikapitalistische denkbeelden te ventileren. Daarbij overdrijft hij enerzijds schromelijk de impact van het coronavirus. Anderzijds negeert hij het feit dat infectieziekten steeds deel hebben uitgemaakt van de samenleving. Toen de menselijke impact op het milieu relatief beperkt was, decimeerde de pest de Europese bevolking tot zowat de helft. Net door een betere kennis van het milieu kon de mens een evenwicht vinden. De pest heeft duurzame maatschappelijke en wetenschappelijke ontwikkelingen teweeggebracht. Daar moet Draulans als wetenschapper op inzetten, niet op kortzichtig doemdenken.

NVDR. Wilt u meer weten over hoe de pest tekeer ging in het 14de-eeuwse Vlaanderen, bestel dan hier het boek ‘1349 — Hoe de zwarte Dood Vlaanderen en Europa veranderde’ van historicus en Doorbraak-medewerker Joren Vermeersch