Cul-de-sac voor De Wever en Magnette
België Bananenrepubliek
Gaat het communautaire weer de diepvries in? En wat moet je eigenlijk als politicus in België uitvreten om de laan uitgestuurd te worden?
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementSinds 2005, toen De Wever symbolisch met een karrenvracht monopoliegeld naar Wallonië reed, voeren militante N-VA’ers campagne na campagne strijd tegen de Vlaamse beurzensnijder: de PS. Om te regeren met de duivel moet De Wever zijn militanten nu brainwashen. Na een mentale copernicaanse omwenteling moeten ze straks Magnette en de zijnen gaan minnekozen. Geen simpele taak, maar aan de zwakken van geest behoort de partijhemel en dito portefeuilles. Aan de sterken van geest rest de berooide Vlaamse standvastigheid.
50 tinten geel en rood
De regeringsonderhandelingen tussen PS en N-VA lijken op de zoveelste herhaling van De Kampioenen op de VRT. We hebben het allemaal al gezien en toch kijken we met spanning, in de onnozele hoop dat het deze keer anders afloop.
De Wever en Magnette hebben 50 dagen tijd om 50 tinten geel en rood met elkaar te mengen tot een kleurenpalet waarmee zowel de Walen, Vlamingen als Brusselaar in bed willen duiken. Op de eerste vergadering was er naar verluidt nogal wat ambras over de zitplaatsen. Na een chaotische stoelendans greep Conner Rousseau in en bulderde: ‘De Walen links en de Vlamingen rechts’, waarop Zuhal Demir met zacht piepende stem vroeg: ‘Waar moeten de Belgische Turkse Koerden zitten?’
Vlaamse onafhankelijkheid
Hoe zit het nu eigenlijk met de vertaling van Vlaams-nationalistische eisen is een federale regering? We leerden uit het feitenrelaas in Spanje dat de onafhankelijkheid uitroepen vanuit de regio niet de juiste weg is. Je kan bijgevolg enkel stappen zetten naar Vlaamse onafhankelijkheid door federaal mee te regeren.
Op het Vlaams Belang moeten we daarvoor niet rekenen want hun gezamenlijk IQ overstijgt de poorten van asielcentra niet. Ze huizen amper twee politici met ministerbagage (Van Grieken en Vermeersch) en die kussen dan amper de hielen van een lallende Michel Daerden of een raaskallende De Crem.
De lijm van de staatshervorming
We weten inmiddels dat Atomaschriftjesbeloften aan de deur van de diepvries bevestigen geen nut heeft. Daarmee werden we zoet gehouden tussen 2014 en 2018, en kregen we het diepvriesdeksel op onze neus. Een staatshervorming moet in een regeerakkoord gebetonneerd worden, anders moet je als Vlaams-nationalistische partij niet in een federale regering stappen. Tot daar ok.
Maar een staatshervorming kan tot 2024 enkel via het stemmen van bijzondere wetten. Daar is er een 2/3 meerderheid en een meerderheid in elke taalgroep voor nodig. Dit betekent dat stokebrand Jean-Louis Bouchez mee moet dansen voor een Waalse meerderheid en je nog steun nodig hebt van of PVDA/PTB , of Groen/Ecolo of Vlaams Belang voor je 2/3 meerderheid. Ook voor de droomeis van Magnette, de aanpassing van de bijzondere financieringswet, is een 2/3 meerderheid nodig.
De Wever en Magnette sporen, schijnbaar zonder het te beseffen, op een cul-de-sac. Ze moeten de lijm voor hun coalitie gaan zoeken bij Groen, PVDA/PTB of Vlaams Belang. Doen ze dat niet, dan moeten ze beiden met een lege doos naar hun achterban en verkopen dat er na 2024 eventueel allerlei lekkers zal in gestopt worden. De hamvraag is: ‘Kan De Wever nogmaals verkocht krijgen dat de staatshervorming tot 2024 in de diepvries belandt?’
Tweede golf fouten
De Vlaamse coronacommissie is een slag in droog water geworden. De non-commissie baarde een lijst van aanbevelingen om een tweede golf fouten te vermijden. Wouter wacht’n beke glundert vanop zijn mesthoop van fouten, zijn kwispedoor uitpuilend van naast zich neergelegde adviezen en aanbevelingen. In de coronacommissie verwarde Wouter Beke een uitleg met een excuus.
Een uitleg excuseert je niet van je fouten Wouter, het verklaart ze. Volgens Edison faalde je niet, Wouter, je vond enkel 10.000 manieren die niet werkten en 1200 contact tracers die niet werken. Politici moeten worden afgerekend op de kwaliteit van hun beslissingen, niet op hun uitleg achteraf. Ik vraag me trouwens af wat je als politicus in België eigenlijk moet uitvreten om de laan uitgestuurd te worden.
Nobelprijs voor absurditeit
De Nationale Veiligheidsraad haalt deze week dan weer de Nobelprijs voor de absurditeit. Om snel, gezwind en doortastend op te treden bij corona-opflakkeringen, moeten burgemeesters, volgens het Kafkadraaiboek Wilmès, eerst een voorstel overmaken aan de gouverneur, de Vlaamse en federale regering. Pas na eenvormig antwoord kunnen ze optreden. Gelukkig voor de Antwerpenaren heeft Bart De Wever de gsm-nummers van Berx, Jambon en Wilmès, en kan hij snel optreden. Voor andere burgemeester is dat net iets omslachtiger. De Belgische politici zijn de gekste figuren die op deze aardbol ronddolen. Vorige week wezen ze voor de fouten van de eerste golf in koor naar de versplinterde bevoegdheden in België. Vandaag beslissen ze om verder te versplinteren en bredere bevoegdheden aan gemeenten te geven. Begrijpe wie begrijpen kan.
Een vrijgeleide voor rechtshaters
Mag ik vandaag eindigen met een sneer naar de mainstreammedia. Mocht Dries Van Langenhove of Theo Francken in het parochieblad van Herstappe of op een lokale radio met twee luisteraars, de vele coronadoden in Afrika ‘een natuurlijke selectie’ noemen, dan waren de kranten te klein en het tv-nieuws niet lang genoeg om er over te fulmineren.
Als tv-schermhijger Van Ranst de coronadoden onder rechtsdenkenden als ‘een natuurlijke selectie’ bestempelde op de Nederlandse nationale omroep, is het amper een rimpel in woelig water. Dat de mainstreammedia dergelijke haatdragende discriminatoire uitspraken niet hard veroordelen en dergelijke linkse haatpredikers ongestraft hun gang laat gaan, is de hoofdreden voor het stijgende rechtscisme of de rechtshaat in België.
Categorieën |
---|
Tags |
---|
België is een bananenrepubliek die mij steeds vaker ergert en boos maakt. Lang was ik een stilzwijgend politiek observator, maar nu grijp ik naar de pen. Vrijgevochten schrijfster van opiniestukken met scherpe satirische inslag.
De realiteit van succes verdraagt geen pamperbeleid. Genieën zijn vaak niet de meest aangename mensen.
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens bespreken de actualiteit aan de overkant van de oceaan.