Daar is het racismespook opnieuw

In mijn nieuw boek Politiek incorrect ga ik in op de racismomanie van de linkerzijde, die aan het vrije spreken en schrijven fatsoensregels oplegt waarachter een ideologische agenda schuil gaat. ‘Racisme’ is bij ons vooral een stempel die je krijgt als je niet akkoord bent met de pensée unique van de verlichte minderheid.

De pleitbezorgers van deze pococratie krijgen in alle grote media een uitgebreid forum. Sinds de legendarische column van Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck (‘racisme zit in het DNA van de Vlaming’) en de vaste opinierubriek van Dalilla Hermans in De Standaard, weten we dat het racisme onder elke Vlaamse steen schuilt en de oorzaak is van zowat elk maatschappelijk probleem. Inclusief het moslimextremisme.

Victimisme

twitter

Jessika Soors communiceert in Brussel drietalig

Dat is althans het oordeel van Jessika Soors, Kamerlid voor Groen. Net op het moment dat de vermoedelijke daders van de ontvoering van de Genkse tiener bekend geraken, namelijk zeven moslimradicalisten waaronder de voor het gerecht welbekende Khalid Bouloudo, vindt deradicaliseringsambtenaar Soors dat moslimterroristen én dito criminelen in die situatie verzeild geraken omdat ze het slachtoffer zijn van discriminatie.

Het is dus wel degelijk onze schuld dat deze beklagenswaardige luitjes de sharia willen instellen en de decadente democratie gewoon willen afschaffen om over te gaan tot de oprichting van een kalifaat. Het is ook onze schuld dat ze aanslagen plegen, kinderen ontvoeren en gaan vechten voor een ‘staat’ waarin homo’s van de daken worden gegooid. Het kromdenken van mevrouw Soors maakt van crapuul slachtoffers en wij zijn de schuld van alles.

Ze verwoordt het zo: ‘Als een deel van onze samenleving niet gelijk behandeld wordt, is het niet verwonderlijk dat die mensen de legitimiteit van de samenleving in vraag beginnen stellen en zich er uiteindelijk van zouden afkeren.’

Voor de groene politica primeert godsdienstvrijheid namelijk op alle andere mensenrechten, en is het hoofddoekenverbod, bedoeld als maatregel van de rechtstaat tegen genderdiscriminatie, een ‘racistische’ wet. Het Europese Hof van Justitie heeft daarover nochtans een ondubbelzinnig arrest geveld: hoofddoek en nikab zijn instrumenten van onderdrukking.

De clou  is dat links in Vlaanderen electoraal een levensgroot probleem heeft, een groot deel van de arbeidersklasse is kwijt gespeeld aan boeman Vlaams Belang, en zijn gram probeert te halen via het fameuze victimisme, het zoeken naar slachtoffers van de alomtegenwoordige discriminatie. De modale Vlaming is de pineut. Men hoeft dan geen verkiezingen te winnen, het etaleren van morele superioriteit is voldoende, en daarvoor dienen De Morgen, De Standaard en Knack.

Spookrijden

VRT

Khalid Bouloudo

De aanleiding voor het stukje van Jessika Soors is de Black Lives Matter-beweging in de VS na de dood van George Floyd. Voor alle duidelijkheid: Floyd is volgens een onafhankelijke autopsie wel degelijk door wurging omgebracht, nota bene terwijl omstaanders het gebeuren aan het filmen waren. Je moet niet Björn Soenens heten om dat in te zien: Trump verdeelt Amerika in plaats van het te verenigen. Maar het is hoe dan ook een probleem dat de Amerikanen moeten oplossen. De onkritische Trump-adoratie bij een bepaalde Vlaamse rechterzijde vind ik ongepast en even impertinent als de recuperatiepogingen van links tegenover de huidige rassenrellen in de VS.

De dood van George Floyd roept veel vragen op. Maar de wereldwijde sympathiebetogingen ook. De rassenrellen in de Verenigde Staten moeten niet het canvas worden van een nieuwe campagne pro ‘politiek-correct’ in Europa, België en Vlaanderen. De heksenjacht op zogenaamde racisten is bij ons, ironisch genoeg, vooral gericht op het beperken van de vrije meningsuiting en het ondergraven van onze rechtstaat. Het pamperen van ‘kansarme’ jihadisten is een gevaarlijk spel, en de censuur die men probeert op te leggen aan wie dat aan de kaak stelt, evenzeer.

Ik hoop dat een alternatief medium als Doorbraak zich ten allen tijde goed bezint over zijn plaats tegenover deze zwijgcultuur van de mainstream-pers.