De allegorie van de Wetstraat

Niemand is verbaasd dat Notte en Reyntje buisden in hun informatieopdracht. Kemeldrijvers kunnen geen paarden naar het water leiden. Douglas Coupland weet al geruime tijd dat je drie dingen niet kunt faken: erecties, creativiteit en competentie. De koning moet maandag een nieuwe Brussels bastard vanuit het rusthuis naar zijn onbekwaamheid verheffen. Het peterprincipe is Fluppe I niet onbekend. We helpen hem met enkele ideeën: Geert Versnick als sjoemeleur, Karel De Gucht als onnozeleur, Yves Leterme als menteur, Jo Vandeurzen als kwezeleur, of Jos Geysels als cordonneur.

De blauwe dinsdagclip

Ondertussen in de Kamer van Volksprofiteurs lanceert smurfin Liekens het idee om onze kinderen op miserie-safari naar Afrika te sturen. Back to ’58, maar dan met mensentuinen in de thuislanden i.p.v. onder het atomium. We krijgen de indruk dat de apotheek aan de Leuvenseweg meer bezocht wordt dan de zomerbars. Een speekseltest voor parlementairen? Geen halfgaar idee.

Patrick Dewael mag in het halfrond gesteund door hypocritijnzers, communisten, ecotirannen en socialisten de ‘gevitieerde’ regering een hartmassage toedienen. De smurfen zijn goed op weg om hun minipartijtje van nederlaag naar pseudo-overwinning te loodsen. Een zege die na 2024 een pyrrusoverwinning zal blijken, maar tegen die tijd zijn de zakken van de generatie Rutten afdoend gevuld. Mission accomplished.

Lange tenen verplichten lange broek

Op de gemeenteraad van de stroppendragers is kostuum en das voorts verplicht. Gebuisde Gentse schepen Peeters geilt op media-aandacht. Hij zette maandag enkele gemeenteraadsleden in korte broek in hun hemd. Vestimentair heeft mini-Versnick wel geen probleem met diepe zakken en steekzakken, ook tweezakken, beunzakken en paljassen zijn nog steeds welkom. Christophe’s Darth Vader vroeg en kreeg het ereschepenschap van de stad Gent. Versnick wordt zo beloond voor zijn jarenlang  gesjoemel en euro-accumulatie. Enkel in de politiek krijg je eretekens voor incompetentie, geritsel, schatroverij en achterkamergeflikflooi. De groene troepen van Watteeuw stemden enthousiast voor en schreeuwden dat hij onschuldig is tot zijn schuld bewezen is. Rechtlijnig denken is aan Groen niet besteed. Dries Van Langenhove werd al opgeknoopt bij de eerste zucht van een VRT-journalist en Dominiek Sneppe werd gekruisigd om voor te lezen uit het boek La fuerza de la vocación van Paus Franciscus.

Het schimmenspel in het Errerahuis

Praetor De Wever sluit ons op in de grot van Plato, waar schimmen onze realiteit worden. Voor het scherm passeren partijvoorzitters en hun lictores die schaduwen werpen zonder een beeld te vormen. Om de honger van nieuwsleeuwen te stillen wordt er af en toe een nar uitgestuurd met steekvlamquotes. Journalisten worstelen met hun boeien, nekketting en paardenbril. Ze willen als eersten uit de grot ontsnappen om de realiteit waar te nemen om vervolgens terug naar binnen te stormen en er te melden dat de Wizard van Oz de oplichter van om de hoek is. Het drammerige herhalen van vragen terwijl ze als hyena’s politici achterna hollen, is pijnlijker om naar te kijken dan naar een zoveelste aflevering van Familie.

De wraak van Proximus

Het uitblijven van een federale regering is dan weer goed nieuws voor de vele toeristen die deze zomer naar de Belgische kust afzakken. De 41 trajectcontroles in West-Vlaanderen werken niet. Nochtans de toestellen staan er en, je gelooft het niet, ze bevatten zelfs goed functionerende, geijkte camera’s. Maar voor de trajectcontroles is een wifiverbinding nodig en de federale politie heeft geen geld om de factuur van Proximus te betalen. Zodoende weigert Proximus het netwerk te activeren en blijven de trajectcontroles dode letter. Even recapituleren: Proximus een bedrijf met de Belgische Staat als meerderheidsaandeelhouder, weigert een netwerk te activeren omwille van openstaande schulden van zijn meerderheidsaandeelhouder, waardoor de Belgische staat niet in staat is om inkomsten (lees boetes) te genereren om zo haar schulden te kunnen betalen. Het lijkt op een Kreon-kroniek, maar dan eentje die past op een Michael Van Peel-conferentie. Of zouden CEO Dominique Leroy en Proximus-voorzitter Stefaan De Clercq premier Michel en minister Peeters in januari meegedeeld hebben: ‘Oké, geen 1900 ontslagen voor de verkiezingen, maar ook geen diensten meer zolang onze facturen niet betaald worden’.

De splendeur van discretie & anonimiteit

De politiek schijnt erin te slagen de beïnvloeding van de media op de vorming van de regering(en) af te slaan. Een goede zaak, want wanneer de drang naar negatieve scoops groter wordt dan de wil om correcte verslaggeving te brengen, moeten politici zich afschermen. Ook de VRT gaat meer en meer de Dag Allemaal-toer op. De tijd dat rustig werd afgewacht tot informateurs/formateurs of partijvoorzitters nieuws brachten en media dit met veel aandacht voor detail weergaven, ligt ver achter ons. De perceptie van een schimmenspel wordt nu onterecht opgevoerd, terwijl iedereen weet dat onderhandelingen op dit niveau niet op het podium van Werchter kunnen  worden gevoerd. We groeien op in een wereld waar de schijnwerpers het streefdoel zijn. Maar de simpele en eenvoudige waarheid is dat prestaties vaak anoniem zijn, dat de grootste dingen werden gerealiseerd door mensen waar je nog nooit iets van hoorde maar die in stilte werkten om uw leven te verbeteren.