De boer blokkeert, en wij ook

Het landbouwbeleid heeft zich vastgereden. De ontevredenheid van de Boeren is zo groot dat hun sectororganisaties die niet meer konden kanaliseren. Terwijl die opriepen tot kalmte, trokken boze boeren met hun tractor de straat op. Ze blokkeren de wegen in een wolk van ontevredenheid over meer regeltjes, minder produceren en een onzekere toekomst.

Wereldmarkt

De boeren werken in een vrije internationale markt. De globale handel mag niets in de weg worden gelegd. Die bepaalt zo mee de prijs van de landbouwproducten. Maar de regels waaraan de boeren en hun producten moeten voldoen zijn niet globaal gelijk. Dat kan niet. Maar het moet.

De globale handel is heilig, die moet de vrede garanderen en de welvaart herverdelen. Maar dat wereldbeeld heeft de jongste tijd een knauw gekregen. Is het slim om na onze industrie ook onze landbouw aan verre overzeese landen uit te besteden? We leken daar wel naar op weg. Dan kon onze natuur zich ‘herstellen’. Het is landbouw-degrowth in de praktijk.

Klimaatneutraal

Net zoals de vrije wereldhandel zijn de klimaatmaatregelen heilig. De criteria om te mogen boeren worden door klimaat- en milieumaatregelen almaar zwaarder. Maar kan je die verplichte investeringen terugverdienen? Moet je dan geen schaalvergroting doorvoeren om de klimaatmaatregelen te betalen? Neen, want diezelfde politici die klimaatmaatregelen invoeren, willen net schaalverkleining. De agro-industrie, die ze door hun maatregelen in de hand werken, is een boosdoener.

We hebben ons vastgereden. Maar hoe geraak je daar uit? De logica zou zijn dat enkel producten die aan dezelfde hoge maatstaf voldoen ook welkom zijn op onze Europese markt. Maar importbeperkingen komen niet zonder exportbeperkingen. En die… zal ook de landbouw treffen, terwijl die op export gericht is. Voor politici komt daarbij dat ook de voedselprijzen verder kunnen stijgen. Burgers houden daar niet van.

Niet simpel

Politiek begrip voor de boeren is dus makkelijker geuit dan een oplossing voor hun problemen kan gevonden worden. De situatie in Vlaanderen is ook niet dezelfde als in Polen, of Duitsland of Frankrijk… En Europa kan zich in de nieuwe wereldorde geen duur landbouwbeleid meer veroorloven. Daar komt in ons land die hele stikstofmiserie bij en de afweging van belangen van landbouw en industrie. Minister van Landbouw worden is vandaag geen cadeau.

We begrijpen de wanhoop van de boeren. Maar… Het is niet omdat de boeren in een precaire situatie zitten, dat het geoorloofd is om het land lam te leggen. We pikken dat niet meer van de vakbonden, ook niet van de boeren. Boeren moeten zelf ook beseffen dat de aanvankelijke sympathie van de burger, snel kan omslaan.

Désenchantée

Je ziet al de eerste tekenen van ontevredenheid. Klachten dat die afspraak met een specialist, in Vlaanderen drie maanden geleden gemaakt, nu wordt geschrapt. Opnieuw drie maanden wachten? Kinderen geraken niet op school, ouders niet op hun werk of thuis, of ze zitten uren vast in het verkeer. De voorraden van de apotheek worden niet meer vlot aangevuld, straks ook de supermarkt…

In Frankrijk zingen de boeren Désenchantée, een lied uit de jaren ’90 van Mylène Farmer. Het is het lijflied van de ‘ontgoochelde’ generatie boeren. De boeren staan daarin niet alleen. De acties van de boeren kunnen een katalysator zijn die het ongenoegen in de samenleving breed naar boven brengt. We nemen die best ernstig. Zeker in een verkiezingsjaar.