Ze waren met veel bij de G20 die vorige week bijeen kwam op het paradijselijke eiland Bali. Want tegelijk – wat een toeval! – kwam daar ook de B20 samen en dat zijn de mannen die de gas doen branden: de vertegenwoordiger van ’s werelds grootste ‘business 20’ die in de internationale politiek door het globalisme de laatste decennia een alsmaar belangrijke rol zijn gaan spelen. Publiek-Private samenwerking heet dat, wat er vaak op neerkomt dat het Publiek (u, ik) betaalt en de Privé incasseert.

Het was een soort van LAT-relatie tussen de twee, daar in Bali: Living Apart Together. Het is immers belangrijk om toch een beetje de schijn op te houden tussen zij die rechtstreeks uit de staatsruif eten – politici – en zij die dat dankzij de beslissingen van die politici doen: de biggen. Van Big Pharma, Big Tech en Big Media, tot Big Energy, Big Industry en Big Arms. Er werd wat aangeschurkt tussen de G20 en de B20, in die mate zelfs dat factcheckers er zich gingen mee bemoeien.

Klaus Schwab van het World Economic Forum was er namelijk ook en omdat die graag voor een B20 plekje gaat, maar ook enorm gevoelig is aan zijn G20-spot ontstond er verwarring wáár Herr Klaus nu precies was geweest. Bleek uiteindelijk dat hij op beiden was binnengewipt. Hij blijft niet voor niks met zijn WEF de grote mixer van politiek en business.

Digitalisering van alles

Eén ding waar de 20 gouvernementen het over eens raakten, was blijkbaar het feit dat er een digitale vaccinatiepas moest komen ‘om reizen te vergemakkelijken’.  Niet dat die er nog niet was; in Canada wordt die vaccinatiepas nu al doorontwikkeld.  Met hulp van – tiens, tiens – het WEF, de Nederlandse Staat en KLM.  Geheel toevallig – maak dát mee –  had net daarvoor ook de Nederlandse koningin Máxima al in een videoboodschap een lans gebroken voor de digitalisering van zowat alles: banken en munten incluis.

Nog uit Nederland kwam eergisteren dan plots het bericht dat er een oplossing komt voor de capaciteitsproblemen van Schiphol. U herinnert zich misschien nog dat wie de voorbije zomer vanop Schiphol wilde vliegen niet meteen aan zijn nieuwe bintjes was. Er heerste chaos en vliegtuigen vertrokken leeg omdat de bagagehandeling het niet kon bolwerken. De Nederlandse topman van reisorganisator TUI, Arjen Kers, zei toen al in De Telegraaf dat volgens hem de Nederlandse regering de chaos blijvend wilde houden: ‘De directie van de luchthaven mag de beurs niet trekken om de chaos te verhelpen. Hun krimpagenda is leidend.’

Niet getreurd, want de Nederlandse regering heeft nu ineens een oplossing om het probleem op te lossen. Niet door meer bagagemensen aan te werven, dat zou te gemakkelijk zijn. Nee, het digitaal paspoort voor reizigers wordt de oplossing.  Dat er helemaal geen problemen waren bij de paspoortcontrole maar wel bij de bagage is een detail.

Gigantisme

En al wie kritiek heeft op deze overval bij klaarlichte dag op ons geld, onze rechten en onze vrijheid wordt meteen afgeschilderd – u raadt het al – als complotdenker, extreemrechts en – ja hoor – als een bedreiging voor de samenleving.  Daarom gaat de Nederlandse minister van Binnenlandse Zaken Hanke Bruins Slot nu een wetsvoorstel indienen dat politieke partijen kan verbieden ‘als ze de democratische rechtstaat omver willen werpen’. Het illustreert de radeloosheid van een politieke klasse die probeert om het gat in de haag weg te knippen.

Bovenstaande evoluties laten ook duidelijk het democratische deficit zien dat het globalisme ons heeft gegeven. Het gigantisme van sommige bedrijven en NGO’s,  zoals Geert Noels het in zijn gelijknamige boek beschreef, is zo enorm geworden dat het onze democratische rechtstaat bedreigt. De burger heeft geen vat meer op zijn regering, de regering heeft geen vat meer op de supranationale instellingen, terwijl de giganten van Big Everything vat hebben op zowat alles dankzij hun diepe zakken en hun enorme lobby inspanningen.

Onze volksvertegenwoordiger mogen straks op de ja knop duwen om de beslissingen van het G20 clubje goed te keuren. Sinds de particratie het heeft overgenomen van de democratie, is de eigen mening en overtuiging van de verkozenen toch niet meer van tel. De burger staat er bij en kijkt er naar.  Met een deken om zich heen geslagen in een koud huis om elektriciteit te besparen, kijkend naar voetballers die zich in een stadion met airconditioning in Qatar in het zweet lopen. Oh ironie.