De klimaatindustrie in het verweer

Ik doe niet aan ‘churnalism’, zoek het even op die term. Ik stel vragen en stel mij kritisch op ten aanzien van wat deze wetenschappers weer eens naar voor brengen. Dan verwacht ik van een journalist dat hij niet klakkeloos wetenschappers napraat maar hen op de rooster legt. Ik raad iedereen aan om eens naar het harde radio-interview van Julia Hartley Brewer te luisteren, hoe ze wetenschapper Myles Allen het vuur aan de schenen legt. Volgens onze journalisten mag dat dus niet.

The Times: ‘We were wrong, worst effect of climate change can be avoided’

Natural News: ‘Climate change science implodes as IPCCmodels found to be completely wrong’

The Telegraph: ‘Climate change not as threatening to the planet as previously thought, new research suggests’

Allemaal negationisten

Wat haalt wel bijvoorbeeld Knack? Willie Soon bestempeld als corrupte twijfelzaaier, in opdracht van de olielobby. Quod non. Dat 500 wetenschappers hem steunden, dat las u niet in het blad. Ook zijn weerwoord kon u niet lezen. Net zoals andere stukken die de gang van zaken bij de ‘climate bullies’ blootleggen. Verdraaien dus. Wie wil kan deze Harvard-Smithsonian wetenschapper en volgens onze journalisten aldus een corrupt klimaatnegationist bekijken. Oordeel vooral zelf.

Wie de studie van de Canadese onderzoeksjournaliste Donna Laframboise leest weet hoe totaal verdorven de klimaatindustrie en bijgevolg klimaatwetenschap werkt. Haar onderzoek en boek naar en over het IPCC, de wantoestanden en flagrante leugens die heersen in deze cenakels van de door en door corrupte macht, zou iedereen rillingen moeten bezorgen. Maar u las nog nooit in onze media over haar baanbrekende werk. Wanneer de Canadese Naomi Klein een windje laat zit ze wel in elke studio en siert ze volle pagina’s  in alle media. Zien we het verschil al?

Zoals ook de met eigen middelen (€60.000) gemaakte documentaire van Marijn Poels The uncertainty has settledwordt doodgezwegen. Dat heeft een naam: CENSUUR! Moet ik lessen krijgen van mensen die een soort van censuur met plezier toepassen en alleen werken brengen die in hun ideologische kraam passen? Ik dacht het niet. Al Gore, Leonardo Di Caprio, zijn de helden wiens miljoenen dollars kostende documentaires breed in alle media zal komen. Dat zijn kerels die een CO2-voetafdruk hebben van een klein Afrikaans land. Gore verbruikt in zijn huis alleen al wat 21 gemiddelde Amerikaanse huishoudens verbruiken. Dat is hetzelfde als Harvey Weinstein die een film gaat maken over misbruikte vrouwen en geloofwaardigheid claimt. Maar u mag dat niet kritisch benaderen, aldus onze journalisten. Misschien gaat hij wel een persconferentie geven en beweren dat hij fout is begrepen. Gewoon kritiekloos aannemen is oké dan voor onze pers.

Activistische pers

Was het niet voor activistische zwijgende en/of meewerkende pers, het klimaatdoemverhaal zou al lang te ruste zijn gelegd. Maar het zal zijn tijd duren. Net zoals alle voorgaande en nooit uitgekomen met zekerheid voorspelde rampen, zal deze ook doodbloeden, als het geld op is. Als het maar napraten is van het grote klimaat-PR-bureau, waarom heb je dan journalisten nodig?

Dat is de echte angst op de redacties: de reputatieschade, na het exploderen van de door hun gehypete klimaatproblemen. Het nog verder wegzakken in het moeras van irrelevantie. De persoonlijke (ad hominem) aanval is gewoon poging om het gezicht te redden en andersdenkenden te criminaliseren.

Peer review?

Wetenschappers zijn mensen met hypotheken en kleine kantjes, geen goden. De fraude is veelvuldig en wie dacht dat peer review een waarborg is voor degelijk en deugdelijk onderzoek; Think again. Einstein had van zijn 300 papers ééntje in peer review. Hij werkte als klerk op een patentenbureau toen hij zijn theorie over relativiteit schreef. Er zijn ooit testen gedaan door opzettelijk fouten te schrijven in wetenschappelijke werken. Die passeerden zonder probleem. Ook Richard Smith, die jarenlang chief executive was voor de Britisch Medical Journal, was in zijn rapport verwoestend voor het peer review proces. Er is weinig bewijs dat het werkt, is zijn conclusie.

Zo is er het werk van Stanford professor John Ioannidis een van de meest geciteerde wetenschappers ter wereld; maar u hoorde er nooit van. Why most research findings are false is zijn belangrijkste studie. Het zou u verbazen hoeveel fraude en fouten er sluipen in wetenschappelijk werk. In Nederland was er het geval van medialieveling Diederik Stapel. Die zoog 50 nepstudies uit zijn duim. Journalisten smulden ervan. Hadden ze niet beter wat kritischer geweest, die journalisten. Wat denkt u, beste lezer?

Uiteraard was het niet de bedoeling van deze wetenschappers, dat de feitelijk juiste interpretatie die veel journalisten maar ook wetenschappers en zelfs klimaatalarmisten trekken, zou zijn dat er een zware fout was gemaakt in vroegere berekeningen van CO2-gevoeligheid. Van 70 miljard ton naar 240 miljard ton, een misrekening van bijna een factor 4. Dat kan tellen. Volgens klimaatalarmisten was het zelfs niet minder dan ‘breathtaking’.  Hun eigenlijke bedoeling was het op sterven-na-dood-Parijse-klimaatakkoord nieuw leven inblazen.

Dat journalisten in Groot-Brittannië dan kritische vragen beginnen stellen is normaal. Hoezo beste wetenschappers, maar jullie hebben ons 20 jaar geleden gezegd dat het vijf voor twaalf is, Den haag zou tegen 2007 al onder water staan en verdrinken, de Noordpool zou ijsvrij zijn tegen 2014, Himalaya gletsjers weg in 2035 en Groenland zou al terug groen zijn … en nu blijkt het zo een vaart niet te lopen. Hallo? Wie houden jullie hier voor de gek.

Politieke activisten

Deze wetenschappers zijn politieke activisten die wetenschap misbruiken om zichzelf aan aanzien en fondsen te helpen — uw belastinggeld. Deze wetenschappers willen aan politieke beïnvloeding doen. Dat doen ze al lang. Politici die op dezelfde ideologische lijn zitten bedienen zich graag van dergelijk materiaal om hun beleid te verdedigen. De wetenschap zegt het, dus móeten we dat volgen. Wetenschap is door de eeuwen heen enorm misbruikt door machthebbers.

Werp een blik op de honderden studies die als reden opgeven, jawel, klimaatverandering. Alles vanwege die 0,9° op 200 jaar dat het warmer is geworden. Iedereen met een zelfstandig werkend brein kan zien dat dit allemaal onzin is. Toch betaalde u via uw belastingen en hogere energieprijzen deze nonsens. De pers nam het voor waar aan en publiceerde zonder kritiek de waanzin. Want wetenschappers bekritiseer je niet. Kom nou

Dat is nu niet anders. Menselijke CO2 kan het klimaat niet drastisch veranderen, hoogstens wat kietelen. Dat weten ze allemaal, maar het is en blijft een geweldige inkomstenbron voor velen. Je kan als politicus zeggen, ik ga dat doen met uw geld beste burger, want ik ga de wereld en het klimaat redden. Vroeger verkochten politici lucht, nu verkopen ze 0,04% van die lucht. Dat is een wereldwijde door de overheid gefinancierde en gewaarborgde crony capitalism-industrie van 1500 miljard per jaar geworden. Jawel. Follow the money.

Wat doen deze doorzichtige nepwetenschappers wanneer hun verdienmodel op instorten staat? Zoals te verwachten, een beetje de modellen bijstellen en vaststellen dat ze fout zaten. Dat was echter niet nieuw voor al wie het debat volgt. Reeds vele jaren zeggen sceptische wetenschappers dat de berekeningen niet kloppen. Drie jaar geleden (dus voor Parijs van 2015) verscheen al een dergelijk en degelijk rapport van Lewis en Crok, dat toen al aantoonde dat de CO2-gevoeligheid in computermodellen overdreven was. Toen Crok werd uitgenodigd op N-VA-studiedagen was het plots wel nieuws. Wat doet die klimaatontkenner daar? Dat is altijd de teneur in onze media. Dan kunnen onze journalisten Crok zijn woorden, cijfers, feiten en vaststellingen plots verdraaien naar hun eigen overtuiging.

Klimaatindustrie

Dat die wetenschappers, nadat de kritische pers dus de juiste conclusies trok, reageerden dat ze het zo niet bedoelden en dat Parijs toch nog kon waargemaakt worden, zijn vijgen na Pasen. Deze wetenschappers hebben iedereen die een andere mening had dan de hunne, jarenlang voor gek gehouden. De activistische pers deed gewillig mee. Wie zich baseerde op wat Crok en Lewis schreven werd door de pers doodgezwegen of doodgeschreven.  Wie is er dan negationist en wie verdraaide de studies? Nochtans schreef klimaatwetenschapster Tamsin Edwards een stuk in The Guardian, waarin ze een pleidooi hield om Lewis ernstig te nemen.

Waarom zouden de berekeningen nu wel juist zijn?  Waarom beleid voeren op basis van computermodellen die nooit kloppen?

Wat de wetenschappers nu proberen is gewoon de vis te verdrinken in jargon en zeggen: voer de politiek uit van het klimaatakkoord in Parijs en we kunnen de aarde redden. Mayakalendertoestanden. Nee, de aarde is niet vergaan in 2015, het zal nu 2022 worden, oeps… we zaten fout. Dat is van dezelfde orde. Wetenschap?

Wat die nepwetenschappers achteraf proberen recht te zetten, nadat hun rapport niet de gewenste en beoogde bijval of effect heeft, dat gaat mij niets aan. Ik leg hun alarmisme en politiek activisme bloot en wijs er op dat ze met even veel poeha hun vorige cijfers verdedigden en iedereen die eraan twijfelde wegzetten als negationisten. En dan zwijgen we nog over hun ijstijdvoorspellingen uit de jaren zeventig. Maar daar mag u hen niet aan herinneren en vooral geen kritische vragen over stellen. Wel, ik dacht het niet.