JavaScript is required for this website to work.
Lachen!

De pennenvriendjes houden het niet droog

SatireErwin Vanmol en Stef Durnez5/1/2024Leestijd 4 minuten

foto © Vanmol

Geen ‘dry january’ voor Macron, maar ook niet voor de Denderstreek. Gelukkig bieden Vandenbroucke & De Croo nog wat ‘komische opluchting’.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ook in 2024 hoeft u niet àlles te volgen in de hoofdstroom media. De Pennenvriendjes zullen u wel wijzen op wat écht belang- en lachwekkend is. 

Mon cher Erouin Dumoules,

In de hoop dat een al te enthousiaste Dender zich inmiddels niet kolkend een weg baant doorheen je residentiële vertrekken, moeten we het eens over drank hebben.

Mogelijk was het je ook al opgevallen dat alcohol steeds meer in de verdomhoek wordt geduwd door deugkranten en hun flinkse fasco-nisten. Een verschijnsel dat zowat heel de wereld verovert. Héél de wereld? Neen. In het Westen van Europa, tussen de Middellandse Zee en onze taalgrens, leeft een gallisch volkje dat zich even trots als koppig blijft laven aan lokale toverdranken, voornamelijk wijnen, pilsen en een keur aan euh… likeuren.

Zelfs de deugdwerg en WEF-keffer van het Elysée, de onooglijke Emmanuel ‘kus van de juffrouw’ Macron weigert ‘Janvier Sec’ te steunen: een alcohol-loze maand zou indruisen tegen de Franse cultuur.

Weet je, Erwin, er is veel negatiefs te zeggen over Frankrijk, wat ik meestal ook graag en uitgebreid doe. Over onbestaande hygiëne, onvriendelijke horeca en piepkleine bumperklevende dieseltjes die aan 130 door dorspkernen sjezen, bijvoorbeeld. Maar het dient gezegd: qua verantwoord zuipen kent het land een superbe cultuur.

Wat overigens ook geldt voor extreem sexisme. Komt Gerard ‘Obelix’ Depardieu in opspraak wegens aanranding, verkrachting en systemisch meuren naar look? Meteen nemen Macron en een zestigtal andere acteurs (pun intended) het voor hem op. (Ok, er zijn er ook 8.000 die tégen hem ageren, maar dat laat ik nu even onvermeld om mijn punt te kunnen maken.)

Laat ons dat contraire vooral koesteren. Weg met het kuddegedrag van gezamenlijke ascese.

Want het is me toch wat. In België heb je dubbel pech: de internationale ‘dry january’ wordt gevolgd door de ’tournee minerale’ in februari. Dat is dus twéé maanden niet drinken. In maart krijgen we dan weer de ‘veggiechallenge’, een maand zonder vlees. En zo gaat het maar door. Wat gaan ze nog allemaal verzinnen? Ik weet er nog wel een paar. App-ril (een maand zonder appjes). Maai-mei-ni en moeij-u-ni natuurlijk. En dan juju-li (een maand alles te paard). Auw-gustus: (30 dagen zelfkastijding voor het klimaat). Centember (Een maand alles cash) Snoktober: (vul zelf in), movember (moustache laten groeien voor de warmste week) en dectemper (alvast wat minderen om te oefenen voor dry-januari).

Zelf doe ik uiteraard niet mee. Al moet ik toegeven: ik heb gisteren een mediaminiet gehouden: een minuut mij niet ergeren aan de media. Het waren de langste zestig seconden van mijn leven.

Hey dry-komiek Stef,

‘We houden het niet droog’ is een uitdrukking die op dit moment ten onzent meer te maken heeft met het overstromen van over- en waterlopen dan het aanhoren van een vakkundig getapte mop.

Ik zal me dan ook verder onthouden van het verzinnen van grappen genre ‘het waterpeil is zo hoog dat het de vrouwen aan de lippen staat’.

Laat het ons liever hebben over het merkwaardige fenomeen dat de oorzaak van waterellende in ons land communautair bepaald is. Wanneer de Vesdervallei op bijbelse wijze overstroomt omdat er een stuwdambediende ligt te pitten dan heet dat ‘klimaatverandering’. Wanneer het water aan Vlaamse kant oeverloos gedrag vertoont dan heet dat ‘de schuld van Jan Jambon.’

Jambon Jan heeft flink bespaard op de Civiele Bescherming – wat sowieso al niet goed viel in Liedekeke, waar hij een grote kazerne sloot – waardoor menig Liedekerkenaar, door het ontberen van zandzakjes, zijn mes en rode zakdoek richting Noordzee zag drijven.

Het viel op dat vooral politici van de groene persuasie ineens het klimaat in al zijn verscheidenheid vergeten waren en enkel nog de lamme hand van het boosaardige Vlaanderen ontwaarden in het wassende water. Het waren de 160 jaar oude stuwen en dito sluizen! De reglementitis en de bestuurlijke inertie!

Niet dat ze daar ongelijk hadden. Verre van. Maar wat blijkt voor de aandachtigere toeschouwer? Die bestuurlijke inertie komt er vooral doordat er elke spade die in de grond gedreven wordt, zich meteen bot stompt op een milieuklacht.

Hier komt het Milieufront Omer Wattez (MOW) in beeld. Een groupuscule die klinkt als iets uit een nooit vertoonde Monty Python film, maar die elke vernieuwing van de stuwen met een tapijtbombardement aan klachten in de kiem smoort.

Daar ligt de hond, de zeehond of de Denderleeuw gebonden. Zijn het niet precies de Groenen die de dijken en de sluizen wilden slopen ‘om de natuur in zijn oorspronkelijke staat te herstellen’? De ecologisten weten blijkbaar van niets maar ze reikten wel een ‘groene pluim uit’ aan het Milieufront Omer Wattez.

O ja, dat Milieufront is gesubsidieerd met Vlaams geld. Dus u hebt zelf betaald voor het water in uw kelder. MOW how zeg!

 

Waarde vriend van de gulle lach,

Bij een jaarwisseling hoort een eindejaarsconférence. Daarom trakteerde De Morgen ons op een hilarisch interview met Frank Vandenbroucke. Het is bekend dat de minister van Volksgezondheid de lach aan zijn kont heeft hangen, maar deze keer overtrof hij toch weer zichzelf.

Om te beginnen met de mededeling dat Conner Rousseau ‘de vriendschap terug in onze rangen heeft gebracht.’ Jazeker: de vrienden bleven hem dusdanig lang trouw dat ze nu een paar zetels omlaag duikelen in de peilingen. Geestig!

Dan begon hij over het intensieve overleg tussen de federale en de Vlaamse regering tijdens de coronacrisis. Als je onder ‘overleg’ verstaat: ‘Ik dicteer alles en gij, Jambon, gij gaat slikken en knikken’, dan was er inderdaad intensief overleg. Plezant!

De affaire Medista? Niks van aan, zegt meester Frank. ‘Daarbij, ik heb daar de belastingbetaler 14,5 miljoen euro bespaard.’ Dat hij voor de verhuis van Medista naar Movianto ook 4 miljoen euro uitgaf, zegt hij er niet bij. En al helemaal niet dat zijn kabinet alleen al aan consultancy iets van 43 miljoen euro spendeerde. Lachen!

Maar dé killer-grap was toch deze:’ Het idee dat het coronabeleid voor een knak heeft gezorgd in het vertrouwen van mensen in de overheid, is nergens op gebaseerd.’

Help! Zuurstof! Ik blijf er bijna in!

Beste hilariteitbom Stef,

Wacht, het lachen zal u snel vergaan. België is sinds enkele dagen voorzitter van de EU. Dat zijn we niet op merite, dat is zo omdat het een carroussel is en zelfs een kapotte klok twee keer per dag het juiste uur aangeeft.

Totaal onbelangrijk dus ware het niet dat de topscorer van FC Open Nepotisme aan het hoofd staat en dat de boer dan maar beter een GDPR-camera bij zijn toom ganzen plaatst.

En ja hoor de laatste blini met kaviaar was nog niet weggewerkt of De Croo was daar al met zijn entree-speech. De EU krijgt te weinig geld van ons! Als dat geen binnenkomer van formaat is! Het is alsof de chauffeur van het bedrijfsbusje op zijn eerste dag zou zeggen ‘mannen, voor we straks naar onze werkpost gaan passeren we eerst nog eens bij Sonja van de dienst uitbetalingen voor een veertiende tot en met zeventiende maand!’

Zo’n collega wenst iedereen zich toe. En dat is ook het plan. Het nationale team van Croo-mans krimpt sneller dan een jongeheer rond de poolcirkel, dat zie je met het blote oog. Een internationale topjob ziet er derhalve zo aantrekkelijk uit als de derrière van een Italiaans-Tjechische pornoactrice. Wat is er dus beter om een entree te forceren dan: ‘mannen gelle verdient te weinig, maar ik ben hier om dat recht te trekken’?

Wees maar zeker, Stef, dat het hem nog gaat lukken ook. Het zal de eerste keer niet zijn. Gewoon iedereen op de dienst begroting die kan rekenen de laan uit sturen.

Tot volgende week!

Categorieën

Erwin Vanmol en Stef Durnez zijn al jaren pennenvriendjes. Elke week delen ze hun correspondentie met de Doorbraaklezer.

Commentaren en reacties