De pennenvriendjes laten op Jambon-eske wijze de fijne details over aan anderen

Sommige mensen lezen de krant voor hun plezier. Al schijnen dat er steeds minder te zijn. Pennenvriendjes Vanmol en Durnez lezen de kranten uit diep plichtsbesef. En ook wel om er met mekaar schertsenderwijs over te corresponderen in opdracht van Doorbraak. 

Beste Prepperwin Vanmol,

Sta mij toe heel even van ons veelgeprezen en fel verguisde format af te wijken om terug te grijpen naar een artikel van iets langer dan een week geleden. Meer bepaald naar een recensie van het tv-programma Extreme Make Over op Plee4. Een programma dat blijkbaar ZO ontroerend is dat je, dixit de recensent ‘al een prepper moet zijn om geen krop in de keel te krijgen.’

Wow! Wat een prachtig staaltje demoniseren in een totaal vergezochte context. Mijn complimenten aan de recensent. 100 deugpunten extra en een kus van Juf Woke Wendy.

Toch een klein dingetje. Vanwaar de aanname dat een ‘prepper’ per definitie harteloos is? Iemand die zo ver gaat om zichzelf en zijn familie te beschermen bij een gebeurlijke apocalyps door het stockeren van grote voorraden niet bederfbare levensmiddelen en daarbij een wapen voorziet om zich te kunnen handhaven bij mogelijke chaos – en ik ga er even van uit dat niet elke prepper extreem veel wapens verzamelt – is dat dan niet juist iemand met een groot hart voor zijn familie?

Trouwens, je kan ‘preppen’ belachelijk vinden. Maar wat dan met alle doemberichten van de klimaatkerk, bijvoorbeeld? Woensdag voorspelden ze weer een pandemie door smeltende gletsjers. Mag men daar niet voor ‘preppen’? Of de nucleaire dreiging van ome Vlad en de uitdagende praatjes van pépé Biden en zuster Ursula, is het belachelijk om daar een beetje ongerust over te zijn en je voor te bereiden op extreme tijden? Wellicht wel, want één zekerheid hebben we: Alexander De Croo laat ons niet los!

Voorbereide vriend,

Dank voor de preptalk. Met groeiende verbazing las ik het artikel dat je me doorstuurde. Er staat zoveel lulkoek in de staatsmedia dat er stilaan een diabetes-waarschuwing bij hoort, maar dit slaat wel alles.

Vergeet de goeie ouwe tijd. Verwijder die positieve glans die over het werk van Ernest Claes hangt. Ontmasker de valse romantiek van series zoals ‘De Paradijsvogels’. Heel de wereld was bevolkt met harteloze schoften. Ploerten die zomaar in het daarvoor geschikte seizoen dingen zaaiden en plantten en in het daaropvolgende die dingen oogsten en inmaakten. En dat om – tracht niet te kotsen, Stef – de komende winter zonder al te veel honger door te komen.

En maar fruit inmaken, hespen zouten en graan verzamelen voor wel drie jaar ver! En dat allemaal om het eigen gezin te voeden. Mensen trokken zich toen ook gewoon uit de slag. De onbeschaamdheid! En weigeren te zeuren om het minste. Mensen wisten ook niet hoe ze moesten zeuren want er waren nog helemaal geen klaagkameraden of zeurcoaches. Zeuren was toen nog geen verdienmodel. De pioniers die dat toen geprobeerd hebben zijn allemaal verhongerd. En weet je waarom, Stef? Omdat ze het hart op de juiste plaats hadden!

Hey Sterke Erwin,

Wie ons regelmatig leest, zal wel weten dat wij grote bewondering hebben voor de ‘boven ons gestelden’, zoals jij ze steevast noemt. De dames, heren en X-en die voor een karig loon en een dienstwagen met een roekeloze chauffeur zich opofferen om ons land en ons leven in goede banen te leiden. Neem nu Jan Jambon. Ok, de man verspreekt zich al eens, maar dat moet je hem vergeven. Hij heeft immers naar eigen zeggen de persoonlijkheid van een CEO. In zijn eigen woorden: ‘Ik zet de grote lijnen uit, de fijne details laat ik liever aan anderen over.’

Dat getuigt van een geniaal zelfinzicht en een duizelingwekkende bescheidenheid die van hem de grote meneer maken die hij is. De grote lijnen zijn voor Jan. Je moet dan denken aan dingen als Flanders Technology en de toekomst van onze technologieën, meer bepaald dan de technologische kennis van vaardigheden en procedures inzake hoogtechnologische bedrevenheden en verworvenheden wat techniek betreft.

En de fijne details? Och dat zijn onbenulligheden zoals de septemberverklaring. En  pietluttigheden als de kinderopvang, Ventilus, het stikstofakkoord, de PFOS en PFAS problemen en patati patata. Als de CEO van Vlaanderen zich daar nu ook al mee moet bezig houden, waar gaan we dan naartoe?

Beste Steflid,

Je kan over Jan Jambon zeggen wat je wil. De meeste mensen doen dat ook. Ik vind Jan een uitermate inspirerende persoonlijkheid. Vooreerst toont hij aan dat men niet buitengewoon intelligent of aantrekkelijk moet zijn om het ver te schoppen en ten tweede weet ik door hem dat ook ik beschik over de mindset van een CEO.

Wanneer mijn vrouw onder lichte druk aanmaant om de living te dweilen en daarna klaagt dat ze er zelf nog eens moest over gaan omdat ik hele lappen vergeten was, zeg ik: ‘lieveling, ik heb de mindset van een CEO. Ik zet de grote lijnen uit en de fijne afwerking laat ik over aan de rest. Je zou beter trots op me zijn’. Dat ze me vervolgens bestempelt als ‘dikke onnozelaar’, verraadt dat zij eerder de mindset heeft van een vakbondsafgevaardigde.

Beste vermogende Vanmol,

Mensen als jij en ik hebben natuurlijk geen financiële tips nodig. Wij, heren van stand, genieten immers dagelijks van kwaliteitswijnen bij het genot van een goed boek uit het betere antiquariaat, begeleid door een kamerorkest dat levend komt spelen in onze opulente salons. Menig schaapje hebben wij op het droge. Sterker nog: er zijn zelfs maanden dat ik 5 tot soms 50 (!) euro overhoud om te investeren in defensieve beleggingen!

Maar genoeg opgeschept, ondanks onze gefortuneerde positie moeten ook wij empathie betonen ten opzichte van mensen die wél nood hebben aan financiële tips. Gelukkig is er goed nieuws! Onze openbare omroep – de openbaarste van alle openbare omroepen behalve dan wat de lonen van hun schermgezichten betreft, ware het niet dat die zijn uitgelekt – gaat namelijk een programma maken met financiële tips voor mensen die dat nodig hebben.

Die tips komen trouwens niet van de minste! Ze worden gegeven door financiële experten Kristel Verbeke (de originele zwartharige van K3) en Kamal Kharmach (comedian zonder clou). Dat wordt geweldige tv.

Kijker: ‘Dag Kristel, mijn man en ik kregen een voorschotfactuur van Eneco en we moeten nu 7.000 euro per maand betalen in plaats van 300.’

Kristel: ‘Ik heb een hele goeie tip! Ga zingen in een meisjestrio dat mikt op kinderen en verkoop je concept aan Gert Verhulst! Al snel zal je voorschotfactuur geen enkel probleem meer zijn. Let wel een beetje op met Gert. Hashtag Metoo. Hahaha’

Toch één gemiste kans, vind ik. Marc Van Ranst had mee moeten presenteren. Zoals die goede man tips kon geven aan de verplicht gesloten horeca tijdens de lockdowns.

Twitteraar: ‘Hallo, meneer Van Ranst, kan u mij zeggen wat ik moet doen om niet failliet te gaan?’

Van Ranst: ‘Jazeker. Zorgen dat er meer geld binnenkomt dan je uitgeeft.’

BAM!

Beste beursbuddy,

De Nederlandse cabaretier Youp Van ’t Hek  sprak ooit de woorden ‘ik verdien zo goed mijn brood dat ik er een deel van kan beleggen’. Ik heb dat altijd grappig gevonden, omdat het ook op mij van toepassing is. Niet dat ik mij brood zo goed verdien, verre van. Maar omdat het de enige vorm van beleggen is die ik onder de knie heb. Geef mij een snede brood en ik beleg ze. Maar van  obligaties, aandelen, futures en dergelijke heb ik geen jota verstand.

Ik weet wel waar men beter niét in zou beleggen. Zo lijken Russische souvenirwinkels mij geen sector met een sterk rendement in de nabije toekomst. Aandelen in Vlaamse kranten zou ik ook mijden, net als pronostieken over de politieke carrières van vrouwen met links haar ook.

Het was trouwens niet de beste week voor politica’s met links haar. Sihame probeerde haar op handen zijnde documentaire nog wat te pimpen door in het parlement van haar stokje te draaien en Meryam Kitir veinsde een burn-out om te verbergen dat ze niet meer zonder gevaar voor slagen en verwondingen haar kabinet kan betreden.

Bart Eeckhout – de chef fictie van De Morgen – deed nog een knappe reddingspoging door te stellen dat Kitir onderuit ging door de niet aflatende stroom kritiek van rechtse trollen, gewone trollen en eigenaars van inmaak-bokalen. Dat was buiten de waard gerekend. De rol van waard werd deze keer vertolkt door Peter Casteels van Knack. Die had een artikel klaarzitten dat onthulde dat Kitir op vraag van haar voorzitter een stapje opzij zette. Die zag Bart niet aankomen. Doorgaans is Peter Casteels een ‘compagnon de route’ op de ‘rue d’ Arc en ciel’ van het wokisme. Helaas voor Bart is het in deze tijden van instortende leescijfers iedereen voor zich en dat had Peter eerder door dan zijn slome vriend bij De Morgen.

Uit het artikel bleek dat mevrouw Kitir haar hele kabinet in die mate horendol had gemaakt, dat ze psychologische bijstand behoefden. Het verloop was er zo groot dat op menige duiventil de grap de ronde deed ‘wat is dat hier zeg? Dat lijkt hier wel het kabinet van Kitir’. Vijf woordvoerders heeft ze er in twee jaar tijd doorgejaagd. Vijf! Het is zo dat een mens kribbig kan worden door aanhoudende jetlags, maar vijf is toch ‘des guten zuviel’. En dat vond de basketsloef ook.

Men kon het nochtans allemaal zien aankomen, Stef. Die Kitir is haar carrière begonnen bij de vakbond. En ik weet als geen ander hoe het is te om lijden onder de mindset van een vakbondsafgevaardigde.

Tot volgende week, vakbondspreek!