De pennenvriendjes worden pennenpersonen

Wekelijks lezen Erwin Vanmol en Stef Durnez de krant en tevens mekaar de les, ter meerdere lering en vermaak van de dierbare Doorbraaklezer. 

Beste pennenpersoon Erwin,

Geheel conform de richtlijnen in de brochure voor genderinclusief taalgebruik in overheidscommunicatie, een onschatbaar waardevol initiatief van onze daadkrachtige minister van Ambenarenzaken Petra De Sutter, stel ik voor dat wij mekaar niet langer pennenvriendjes noemen. Want vriendjes, dat is van een geslachtsveronderstellingsgehalte waar ik mij verre van wil houden in deze annuleringscultuur tijden. Wat denk je van de term pennenpersoon? Dat lijkt mij veel respectvoller.

Vergezocht, zeg je? Jij toxische boomer met een penis!

De brochure geeft nochtans het voorbeeld: zeg niet ‘ombudsman’, maar ‘ombudspersoon’. Dus komaan, Vanmol, verman je! Oh, excuseer. Ik bedoel natuurlijk: houd moed! Want ook dat leert de brochure ons. Zeg niet ‘verman je’, maar ‘houd moed.’

Moed zal je nodig hebben, want wellicht heb jij op dit punt veel zin om mij de mant…  Herstel: om mij de persoontel uit te vegen. En mezelf kennende zou ik dat met de persoontel der liefde bedekken. Het is immers altijd mijn persoontra geweest om vriendschappen niet persoonk te laten lopen door onnodige meningsverschillen. Op het gevaar af dat ik hier begin te persoonsplainen, maar geef toe: het is toch maar een kleine moeite om te spreken over sappige persoondarijnen, lastig persoonoeuvreren, vooral met een persoonuele versnellingsbak, of te vertellen over een mooie ropersoon die je onlangs las of over die reis naar de andere kant van de wereld, naar het verre Taspersoonië.

Want, Erwin, België mag dan stilaan wel een derdewereldland zijn wat mobiliteit, openbaar vervoer en zo nog ’t een en ’t ander betreft, dat wil niet zeggen dat we geen eerste wereldproblemen belangrijker mogen vinden!

Hey Ciske Gender!

Je weet Stef dat ik een mens ben die met zijn tijd meegaat. Geef mij een tijd, eender welke, en ik ga er mee mee. Het verdwijnen van de klassieke aanspreekvormen kan in het begin voor een gevoel van verlies van traditie zorgen met de daarbij horende vervreemding. Maar bekijk het ook eens langs de positieve kant. Zou het niet geweldig zijn als we onze aanspreekvormen zelf konden kiezen?

Waarom stoppen bij het inspiratieloze ‘beste’ of ‘persoon’? Waarom niet ‘hey blitse koelkast’ of ‘waarde beerdiertje’. Of voor de gegleufde medemens ‘lieve lenteprinses’ of ‘ beste mevrouw karwats’.

Ikzelf zou door de overheid liefst aangesproken worden met ‘Ay papi’. Het zou voor mij natuurlijker aanvoelen om te betalen, wanneer ze mij proberen te naaien.  

Beste boze wolf,

De Efteling bestaat 70 jaar. Ik herinner mij als de dag van gisteren hoe mijn vierjarige zelf daarheen gereden werd door mijn meter en haar man in een Citroën Ami, door mij steevast ‘citroentje’ genoemd.

Ik was geen held als kind, Erwin. Hoewel ik mij enorm verheugde op de uitstap naar de Efteling, vond ik dat sprookjesbos nogal eng. En toen ik na een half zakje chips ook nog eens moest overgeven, smeekte ik of we niet terug naar het ‘citroentje’ mochten. Kortom: de Efteling is een onvergetelijke plek. En deze week viert het pretpark zijn 70ste verjaardag.

Maandag zat ik in mijn Zeeuwse residentie te zappen en kwam ik langs het stilaan nooddruftige RTL 4 waar de talkshow Beau bezig was vanop het centrale plein in de Efteling, met een bonte verzameling aan gasten. Er was een achterkleindochter van Anton Pieck, de huiscomponist van de Efteling zat er ook, en de burgemeester van Loon op Zand, waar Kaatsheuvel een deelgemeente van is. Maar wie was die Holle Bolle Gijs met dat lichtblauwe truitje en dat slechte gebit? Verbaasd veerde ik op uit mijn comfy chair. Marc Van Ranst?! Wat deed dié daar? Toen hij eindelijk even aan het woord kwam, bleek hij er te zitten als grote Efteling fan. Dat hadden we kunnen vermoeden, Erwin. De man heeft ons tenslotte ook twee jaar lang sprookjes wijsgemaakt.

Beste Repelstefje,

Dat Van Ranst voor Holle Bolle Gijs kan dienen ligt voor de hand. Maar als Trollenkoning zou hij ook niet misstaan. De spiedende privacy-negationist Langnek kan perfect gespeeld worden door Frank Vandenbroucke. Annelies Verlinden mag figureren als Assepoester, maar dan nadat ze met de prins getrouwd is en zodoende beschikt over een peperdure haut-couture garderobe met meer schoenen dan Imelda Marcos. Onze premier kan de Fakir spelen (uit te spreken als ‘fuck here’) en voor de draak nemen we …pompompom… Els Ampe! Roodkapje is een toprol voor vermom-wonder Conner Rousseau, voor de heks zijn er kandidaten in overvloed en Stefanie D’Hose mag Moeder Geit zijn. En dan is er nog de glansrol der glansrollen. Die kan gespeeld worden door de mensen die voor heel het circus mogen dokken, wij dus, als Ezeltje-strek-je.

Beste kameraad Erwin,

Ik weet niet heel erg zeker of het woord kameraad nog in voege is in deze gendertijdsgeest, maar in de context van het drama van afgelopen dinsdag leek het mij een passende term. Ik ben werkelijk kapot, Erwin. Een hele dag lang werd er gestaakt op de VRT! Kan je je voorstellen wat voor een nefast effect dat had op mijn algehele welbevinden?

Een héle dag zonder die lijzige stem van Lieven Vandenhaute op Radio 1. (Lieven: ‘Wacht even… dus… jij zegt eigenlijk… dat je een… héle dag door moest zien te komen… zonder…. mijn stem… en… hoé noemde je die ook weer? Lijzig? Waarom lijzig? En wat maakt een stem nu juist lijzig? Daarover… praten we straks… verder met een professor in de lijzigheid…. maar eerst nu…. een irritant… Duits… cabaretliedje uit 1927: ‘Das ist…auch etwas … gescheissen gewesen  gesollen… worden… bekommen’, door de welbekende Katarina Eierkuchen. )

Begrijp je hoe erg het was dat ik zoveel culturele schoonheid een hele dag moest missen?

Er was ook niks dan muziek op al die andere VRT zenders: Radio 2,  Stubru, MNM… Nergens nog een presentator die vroeg: ‘Laat even weten wat je aan het doen bent.’ En dan 2 liedjes later: ‘We hebben Sanne aan de lijn, dag Sanne?’ – ‘Hallo.’ – ‘Vertel eens Sanne, van waar bel je?’ – ‘Van thuis’. – ‘En waar woon je?’ – ‘Bij mijn ouders.’ ‘En in welke gemeente wonen je ouders?’ –  ‘In Eernegem’. ‘Waar ligt dat?’ – ‘Dat is een deelgemeente van Ichtegem.’ – ‘Ah ja zo… oei, jaja,… euh… maar vertel eens Sanne, wat ben jij aan het doen op deze dinsdag?’-  ‘Naar de radio aan ’t luisteren….’

Je kent dat soort waardevolle inclusieve programma’s wel. Maar plots waren die er een hele dag niet!

En dan ’s avonds. Een kort journaal! Hoe weten we nu of er nog kindjes geprikt zijn op een festival? En wie de nieuwe CD&V voorzitter gaat worden? Wordt het Sammy Mahdi of misschien toch Sammy Mahdi? Trouwens ook in Terzake géén ‘confrontatie tussen de kandidaat-voorzitter’ van CD&V!

Wat ik nog het meest gemist heb, was De Afspraak. Die leegte die je ervaart als je niet kan kijken naar de gebruikelijke verdachten die over mekaar heen buitelen van verontwaardiging over een geslachtsveronderstellend toilet in het pitoreske Rien-à-voir-sur-Lesse! Van ellende heb ik mijn toestel afgezet en ben ik een gesprek begonnen met mijn vro… ow, sorry, van De Sutter mag ik niet ‘vrouw’ of ‘echtgenote’ zeggen, maar ‘partner’. Ik ben dus een gesprek begonnen met mijn partner. Dat beviel eigenlijk wel. Misschien moet ik tegen deze persoon in het vervolg toch wat minder snel roepen van: ‘Sjjjjjttttt!!! Ik probeer de Afspraak te volgen, he zeg!’

Hey Onan de Barbaar.

Over De Afspraak gesproken: zaterdag was het de internationale dag van de zelfbevrediging. Dat daar nog nood aan is! Als je eens rondkijkt zie je bijna niets anders dan ‘cirklejerks’ ‘selfkickers’ en ‘van de pot gerukte navelstaarders’. Het lijkt wel alsof er niets anders meer bestaat dan zelfbevlekkende onanisten.

Neen, vuistvogelen, doe-het-zelven, handkarren, soloscharen, pruimduimen, de poes te eten geven, voorhuid-joggen, de pony melken, fappen, de aap op zijn bakkes geven, de visboer gedag zeggen, snokken, fierljeppen, handgymnastiek, enkelspel, jeux de boules, met de huidfluit spelen, pols aerobics doen, saus maken, violieren, eerste hulp bij geilheid, de paus pesten, avondstudie, Marie La Main bellen, stengelzwengelen, lijn 5 nemen, een landkaart maken, seks uit het vuistje, je beste vriend een hand geven, maandag Josdag vieren, de paling vangen, stoksnokken, vendelzwaaien met de korte stok, de banaan pellen of de yoghurtfles leegschudden, dat is allemaal niks voor mij, Stef.

Tot volgende week, Pinksterpreek!