De pennenvriendjes kondigen code oranje af

Wist je dat er elke dag exact zoveel nieuwsfeiten gebeuren als er in een krant passen? Wat er niet in staat, is niet gebeurd. Al zeggen wappies dat wat er wel in staat ook niet noodzakelijk gebeurde. Gelukkig hebben pennenvriendjes Erwin Vanmol en Stef Durnez de gave des onderscheids om fake kaf van authentiek koren te scheiden in hun wekelijkse correspondentierubriek. 

Kameraad Vanmol,

Op het nippertje werd het toch een glorieuze week voor de liefde, het licht en de verbinding. Het gevaar was nochtans groot. Na de economisch en politiek zo strategische metropolen Ninove en Ranst, dreigde immers ook het westelijke bolwerk Izegem ten prooi te vallen aan de vuige krachten van Hitlers nazaten, door een monsterlijk verbond tussen de lokale lijst Stip+ en het VB. Wij schrijven de naam van deze laatste niet voluit om de duivel niet aan te roepen.

Zoals je weet, Erwin, bestaat Stip+ uit gevallenen die, verblind door machtsgeilheid en een ongezond libido, Vooruit hadden verlaten om een nieuwe lokale lijst te stichten. Zo kon het ook gebeuren dat een van de Stip+-verkozenen nog werkte voor het socialistische ziekenfonds en een andere als vakbondsafgevaardigde voor de socialistische vakbond.

Geheel in het kader van liefde, licht en verbinding hebben onze kameraden die mensen er toen vriendelijk op gewezen dat er geen enkel probleem was en dat zij gerust met open geest het bestuursakkoord met VB mochten ondertekenen. En dat ze hen absoluut niet onder druk zouden zetten. Intimidatie keuren zij streng af. Hooguit, zo lieten ze de betrokkenen nog weten, zou het kunnen dat hun beroepscarrière bij respectievelijk ziekenfonds en vakbond in terminale zin voort zou worden gezet.

Volkomen op eigen initiatief en tot onze niet geringe verwondering besloten beide verkozenen plotsklaps het akkoord met VB niet te ondertekenen.

Ook in het sympathieke gehucht Gent was er een akkefietje. De olijke rakkers van Voor Gent, een organische symbiose van sossen en blauw, sloten daar bijna een bestuursakkoord met de Antwerpse nazaten van Mussolini. Het is dat de media er weinig ruchtbaarheid aan gaven, maar ik verzeker je dat er spontaan protest ontstond bij menig door het stadsbestuur gul gesubsidieerde en daartoe opgeroepen Gentenaar. Lang verhaal kort, Erwin, maar na de fascisten van N-VA liefdevol en verbindend uitgejouwd en bespuwd te hebben, stemden onze lokale kameraden tegen het bestuursakkoord, waardoor de rust weerkeerde in het lieflijke dorpje. Het initiatief ligt nu bij onze vriendjes van Groen, dus ik heb er alle vertrouwen in dat zij het ontspoorde Gentse budget snel weer onder controle zullen krijgen.

Angstwekkende vriend Stef,

In het boek ‘De Naam van de Roos’ geschreven door Umberto Eco wordt een werk van Aristoteles over humor door broeder Jorge van Buros vergiftigd omdat de lach de angst verdrijft en er zonder angst geen geloof kan zijn. Hieraan moest ik denken toen de berichten binnenliepen over het noodweer in Spanje. Ik bedacht me dat het klopt. Elke kerk teert op angst. Ook de klimaatkerk.

Niet dat de feiten niet ernstig zijn, negentig doden, dat zijn er negentig te veel. Het zou goed zijn mochten de reacties van eenzelfde ernst getuigen. Het water was amper een centimeter gezakt of de ‘ziet-ge-nu’s’ vlogen over en weer op de ‘socials’, zoals de digitale scheldbarakken tegenwoordig heten. Nimmer mocht er nog getalmd worden aangaande energietransities, Green Deals en welgemikte milieutaksen. ‘Een energie-eiland van 7 miljard? Dat is een koopje meneer!’

Ook werd het Spaanse onheil gretig ingezet voor binnenlands gebruik, nu er nog coalities te vormen zijn waar de ecologisten alsnog ‘in’ de boot kunnen vallen. Zo is de waarschijnlijkheid dat zoiets bij ons gebeurt 200 procent. En als argument wordt daar dan de regenval in de Vesderstreek bij gesleurd.

Op dat moment moest ik dan weer denken aan de woorden van Paul Severs: ‘Dam, dam, dam, doebiedoebie, dam, dam, dam’. Dat de miserie in de voornoemde streek meer te maken had met een dam dan met de hemelsluizen, is een dingetje dat men hardnekkig in de hoek der vergetelheid blijft trappen.

Is het niet zo dat de EU zijn lidstaten oplegt om dijken en dammen te slopen teneinde de rivieren de vrijheid te gunnen en dat de Spanjolen koploper zijn in ‘dammeke-sloop’? Is het niet een gevalletje ‘zelf gezocht’ zoals die keer dat heer Jahweh het nodig vond de vrouw en het laaghangend fruit uit te vinden? Zijn die groenen niet zelf een beetje leerling-tovenaars die de controle over hun creatie aan het verliezen zijn?  Wie zal het zeggen? Ik in ieder geval niet. Want voor je het weet ben je een expert en daarvoor hecht ik te veel waarde aan mijn geloofwaardigheid. Zoals algemeen geweten komt die te voet maar vertrekt die met een opgevoerde e-step.

Beste budgettaire vriend Erwin,

Meestal lees ik weinig van het onsamenhangende gebazel waarmee jij steevast mijn rake analyses beantwoordt. Toch meen ik mij te herinneren dat je vorige week iets zei over de ontsporende kostprijs van Elisabeth. Waarmee ik niet onze bevallige kroonprinses bedoel, maar het naar haar vernoemde energie-eiland voor de Belgische Noordzeekust. Dat is een alleraardigst projectje dat twee windmolenparken in zee kan verbinden met ons land, wat handig is als we ook echt gebruik willen maken van de opgewekte elektriciteit. Later kunnen ook andere landen inpluggen, denk bijvoorbeeld aan Engeland, Nederland of Zanzibar…

Zoiets mag wel een centje kosten, uiteraard. Pak ‘m beet: 2 miljard. Klein probleempje dat jij vorige week dus signaleerde: de kosten blijken op te lopen tot 7 miljard. Enige verontwaardiging is dus wel op zijn plaats, vooral ook omdat de volgende federale regering dreigt om ook de laatste rosse centjes uit de zakken van de burger te zullen kloppen.

Maar zie, deze week lezen we dat ook de kostenramingen voor de Oosterweelverbinding in twee jaar tijd zijn toegenomen van 6,8 naar 10,1 miljard. De verontwaardiging bij alles wat groen is – en dus per definitie anti-Antwerps – is groot en tegelijk amusant.

’10 miljard! En toch durft Bart De Wever de Antwerpenaren wijsmaken dat hij ’t stad schuldenvrij had gemaakt’, schuimbekte iemand op X. Iemand die niet lijkt te weten dat niet de stad Antwerpen maar de Vlaamse overheid de opdrachtgever is voor deze infrastructuurwerken die trouwens van groot strategisch belang zijn voor het hele land, en de ons omringende landen.

‘Oosterweel is overbodig en zal niks oplossen’, meent weer een andere reaguurder. Duidelijk iemand die nooit naar de verkeersinformatie luistert, anders zou hij weten dat er op elke willekeurige weekdag op elk willekeurig tijdstip files tot anderhalf uur staan vanuit Nederland richting Kennedytunnel, vanuit de Kempen richting Kennedytunnel, en vanuit Oost-Vlaanderen richting Kennedytunnel. Noem mij een oude gek, maar ik heb de indruk dat er een capaciteitsprobleempje is met de Kennedytunnel. Zou het misschien kunnen dat een tweede tunnel niet écht overbodig is?

Ja maar, Stef, dat energie-eiland is ook heel erg nodig, hoor! Die windmolenparken kunnen straks tot 5,76 gigawatt produceren! Jazeker, behalve bij ‘dunkelflaute’, natuurlijk. Trouwens, hadden we niet al lang zoiets dat 5,9 gigawatt kon produceren, onafhankelijk van de weersomstandigheden? Hoe heette dat ook weer? Juist: de kerncentrales van Doel en Tihange. Maar ja, die zijn C02-neutraal, dus die moeten dringend weg. Kostprijs om die te ontmantelen: nog eens 15 miljard. Jopla!

Gelukkig zijn dat gewoon maar enkele eenvoudige feiten. Daar hoef je als groen-linkse jongen toch helemaal geen rekening mee te houden.

Onverkozen vriend Stef,

Ik weet niet of je het al opgemerkt hebt, maar er is nogal wat stampij over wie in de Verenigde Staten de komende vier jaar aan de knoppen mag zitten. ‘Om het nog verder naar de knoppen te helpen’ zouden naargeestige geesten daaraan toevoegen, maar als eeuwige optimist doe ik aan dergelijk doemdenken niet mee.  

Daar komt nog iets bij. Die Amerikanen zitten daar met het probleem dat wie ze verkiezen daadwerkelijk aan de macht komt. Een probleem dat wij hier gelukkig amper kennen en al zeker niet op Europees niveau. Of het moet zijn dat jij op ons Ursula kon stemmen? Laat staan dat je weet wie haar uitdager was? ‘Dreigt Europa dan het laatste democratische eiland in de wereld te worden?’ vraagt De Standaard zich nogal wereldvreemd af. Dat zijn heel veel praatjes komende uit een land dat zich op de democratische index zowat onder Botswana situeert.

Bon, de kans is groot dat in de overzeese gebieden een fascist aan de macht komt, ‘een letterlijke Hitler’. Dat zeg ik niet, daar is de verzamelde pers het over eens.

Elke keer wanneer ik zoiets lees, maak ik de oefening die de betreurde Joost Zwagerman maakte in zijn boek ‘Hitler in de Polder’. Vervang de naam van de vermeende nazi, door ‘Hitler’ en kijk de geldigheid ervan na.

– Hitler wil troepen overal ter wereld terugtrekken.


– Hitler steunt Israël

– Hitler voert geen enkele oorlog tijdens zijn ambstermijn

– Hitler zat in Home Alone 2

– Hitler haat honden

– Hitler gedroeg zich tijdens eerste ambstermijn niet als Hitler. 

Zoals je ziet, Stef, is Donald Trump 100 procent Hitler. Dat zeggen onze factcheckers immers. Dat zijn ook die lieden die Joe Biden de scherpste president vonden sinds Stanley Mess, en Kamala Harris de slimste vrouwelijke vice-president sinds Al Gore. 

Ik heb me al vaak afgevraagd waarom onze pers, en bij uitbreiding de hele westerse pers zo gebeten is op die Amerikaanse verkiezingen. Ok, het is een goudmijn voor clicks, maar je kan toch moeilijk naast het feit kijken dat men hier consequent campagne lijkt te voeren. En wel bepaald tegen Donald J. Hitler. 

‘Wat is het nut hiervan?’ vraag ik me dan af, ‘waarom energie steken in iets wat wij hier niet kunnen veranderen? We kunnen er immers niet op stemmen.’
Fout! Ik was daar helemaal fout in, ik geef dat ootmoedig toe. Ik viel van mijn paard op de weg naar Damascus (ok, dat paard waren mijn pantoffels en het paard de frigo) toen ik de Humo las. En wat las ik? ‘ Zij stemmen vanuit België op Trump of Harris’.

En voor alle duidelijk voegt Humo er nog aan toe ‘elke stem telt, zeker omdat Trump zo’n bedreiging vormt’. Dit om te voorkomen dat er nog ergens een domme kloot rondloopt die niet doorheeft dat hij op Kamala moet stemmen. Het doet er dus wél toe, alleen niet voor ons. En zo is het grote mysterie opgelost, Stef. De campagne is niet op ons gericht, maar naar de reizigers onder ons, die komen uit verre streken waar men nog met stemmenaantallen leiders verkiest.