De pijnlijke coöptatie

Gisteren berichtte Doorbraak al over de overstap van Jan Becaus naar de N-VA. Het werd meteen duidelijk dat de keuze voor iemand anders dan een oude getrouwe niet in goede aarde viel. Heeft de partij er wel goed aan gedaan?

Kater

Zondag 15 juni, ’the day after’. Er zijn verschillende mensen teleurgesteld nadat de N-VA koos voor Jan Becaus en Pol Van Den Driessche, de ene al wat subtieler dan de andere. Zo maakt Matthias Storme er absoluut geen geheim van dat hij zichzelf als een betere kandidaat zag en dan ook malcontent is. ‘Blijkbaar moet je van buiten de partij komen (of van een andere partij) en journalist zijn zonder juridische bagage om door de N-VA als specialist grondwetsherziening te worden gekozen’, schrijft hij op Facebook. In sommige kringen wordt er schamper gereageerd op de boosheid van Storme. ‘Als de man had gewild dan zat hij al lang in het parlement. Hij durft gewoon zijn nek niet uitsteken in een kiescampagne’, beweert men daar. Ex-senator Jurgen Ceder is ook misnoegd: ‘Wat is de verdienste van Becaus om nu te gaan zetelen in een zeer gespecialiseerd parlement? Wat is het nut van een BV die zich aandient nà de verkiezingen?’, klinkt het opnieuw op Facebook.

Kans voor het confederalisme?

Jan Becaus komt voor het grote publiek dan wel als een verrassing, een wit konijn is hij allerminst. De columnist voor Kerk+Leven en oud-journalist bij de openbare omroep werd al benaderd in de aanloop naar de verkiezingen van 25 mei 2014. Maar de lijstvorming in Oost-Vlaanderen liep moeilijk en het welles-nietesspelletje van Siegfried Bracke omtrent het al dan niet trekken van Europese Lijst creëerde te veel onzekerheid voor Becaus, waardoor de man afzag van een plaats op de lijst. Dat hij nu wel gecoöpteerd wordt, ligt daarom gevoelig. Anderen zien hier daarentegen een interessante opportuniteit in. Ze wijzen daarbij naar een zinnetje in de motivatiebrief die Becaus naar de partijraad stuurde: ‘We moeten de omslag maken naar het confederalisme.’ De partij is volgens een deel van de achterban te veel bezig met het sociaaleconomische. Dat net een ‘outsider’ als een Jan Becaus nog eens op de hamer van het confederalisme tikt, zou de top van de partij moeten wakker maken. ‘We hebben niet een heel jaar in congrescommissies zitten werken aan een confederalismestandpunt, om dat dan zo maar weg te gooien!’

Medewerker wordt senator

De coöptatie van Pol Van Den Driessche doet nog andere wenkbrauwen fronsen. Er waren genoeg mensen die zich aan de zijlijn opwarmden om lid te worden van de Senaat. Professor internationale politiek Dirk Rochtus of de alom geprezen oud-senator en arts Louis Ide, die nu in het Europees Parlement mag zetelen. Enkele oud-LDD’ers zagen op hun beurt in het aanbieden van een senaatszetel een Wiedergutmachung tussen Jean-Marie Dedecker en Bart De Wever.

De favoriet was echter Huub Broers, de burgemeester van Voeren en N-VA-senator. Maar onverwacht verdedigde de man zijn eigen kandidatuur niet meer. Hij zou verschillende dagen voor de partijraad al onder druk gezet zijn om terug te treden. ‘Tot vlak voor de partijraad nog’, luidt het. Hij had wellicht genoeg steun gekregen van de achterban en daarmee tegen de wil ingegaan zijn van de partijtop. Er barstte op de partijraad een lang applaus los nadat de man zijn kandidatuur introk. ‘Het had echter ook anders gekund. Daar ben ik van overtuigd. Dit is geen kritiek, maar een menselijke vaststelling’, schrijft Broers in een opmerkelijke mail naar ‘vrienden van N-VA’. ‘Jammer dat ik niet verder mocht doen. Ik dank de vele honderden (echt hoor) die vandaag hun steun betoonden. Mens-zijn is zo mooi’, besluit zijn bericht. Maar de emotionele reacties kunnen ook op tandengeknars rekenen. ‘Veel spel om niks.’ ‘Dit is het beste wat de partij kon doen. Het is zieliger om gebuisde kandidaten op te pikken, dan dat je met nieuwe mensen komt.’ Dat Pol Van Den Driessche opnieuw de Senaat betreedt is opmerkelijk, omdat de man op de loonlijst van de partij staat. De vraag wordt gesteld of de partij er niet beter aan doet om mensen met kennis van zaken te posteren in een ‘ontmoetingsplaats voor de Gemeenschappen en de Gewesten’ dat alleen nog voorstellen kan indienen over aangelegenheden waarin artikels 77 en 78 van de Grondwet worden behandeld (vnl. staatstructuur). Juristen bijvoorbeeld.

De komende dagen zal de N-VA top het strijkijzer moeten bovenhalen om enkele plooien glad te strijken. Het stijfsel staat al klaar.